Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
Θραύσματα μνήμης από τον Λουκιανό
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Θραύσματα μνήμης από τον Λουκιανό

Τον γνώρισα από τον ξάδελφό μου Γιάννη Σανταντώνιο που ήταν συμμαθητές στο Λεόντειο, εκεί στο τέρμα Πατησίων.

Είμαστε έφηβοι 14-15 χρόνων που πάσχιζαν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τη ζωή. Ακούγαμε μουσικές ροκ - εντ - ρολ και άλλα αμερικάνικα, τα μπλουζ που λέγαμε δεν ήταν ακόμη εκείνα τα νέγρικα του Νότου αλλά μάλλον τα σλόου που χορεύαμε σφιχτά στα πάρτι και τα κλαμπ.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έμενε στην Κυψέλη πάνω από την πλατεία και στέκι είχαμε το ιστορικό καφέ-ουζερί Βιολέτα στη Φωκίωνος Νέγρη. Αν πηγαίναμε πρωί, πίναμε καφέ, πιο αργά ουζάκι με καλό μεζέ.

Πηγαίναμε σινεμά στους πολλούς κινηματογράφους που είχε τότε η Κυψέλη, αλλά η απόλαυσή μας ήταν η Αλάσκα και το Ροζικλαίρ στην αρχή της Πατησίων. Δύο έργα: καουμπόικα, γκαγκστερικά και ενίοτε «ερωτικά» - όχι τσόντες βέβαια. Στους διαδρόμους τύχαινε να ψήνουν ρέγκες, ενώ τον χώρο λυμαίνονταν κολομπαράδες, που αποκρούαμε δυναμικά αν χρειαζόταν.

Όμως η καλή μας διασκέδαση ήταν τα κλαμπ. Τοπ Χατ, Γκρην Παρκ και κυρίως το Chez Nous, στο αδιέξοδο Τρικόρφων της Πατησίων, κοντά στην Ιουλιανού.

Τότε το είχε ο μακαρίτης Γιώργος Φλίσκος, που διοργάνωνε και διαγωνισμούς χορού, πιο πολύ ροκ - εντ - ρολ. Πηγαίναμε το βραδάκι, όταν είχαμε λεφτά για βερμούτ, με άσπρα πουκάμισα και παντελόνια μπλουτζίν, με ρεβέρ παρακαλώ!

Ο Λουκιανός ήταν ο καλύτερος χορευτής από όλους μας και είχε κερδίσει κάποιους διαγωνισμούς. Είχε κερδίσει και τις καρδιές πολλών κοριτσιών, καθώς ήταν ωραίο παιδί και γλυκομίλητο.

Έπαιζε πολύ καλό πιάνο. Τον είχα ακούσει στο σπίτι του ξαδέλφου μου και σε ένα κλαμπ -δεν θυμάμαι ποιο- που είχε πιάνο. Τότε όμως δεν νομίζω πως σκεφτόταν σοβαρά να γίνει μουσικός.

Εύθυμο και γελαστό παιδί, έλεγε και καλά ανέκδοτα. Είχε όμως και σκοτεινές στιγμές, όπως όταν τον ρώταγαν για τον πατέρα του. «Λείπει» έλεγε χωρίς άλλα λόγια. Αργότερα είπε «γύρισε». Δεν τον ρωτούσαμε, αλλά είχαμε καταλάβει πως ο πατέρας ήταν αριστερός και είχε βγει από τη φυλακή.

Θυμάμαι και τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Κώστα. Ευαίσθητος και γλυκός. Εικαστικός, έχω ακόμη ζωγραφική του σε τρεις μικρές μαλτεζόπλακες. Πέθανε πρόωρα.

Τελειώνοντας το 6τάξιο Γυμνάσιο, προοδευτικά χαθήκαμε. Μπήκαν σχεδόν ταυτόχρονα στο Πολυτεχνείο, ο Λουκιανός στην Αρχιτεκτονική, ο ξάδελφός μου στη Σχολή Καλών Τεχνών και έγινε ζωγράφος. Κατά κάποιον τρόπο είχαν όμοια στάση στη ζωή. Δεν συναγελάστηκαν ποτέ με πολιτικές, οικονομικές ή άλλες εξουσίες.

Τελευταία φορά είχα δει τον Λουκιανό στο Παλλάς πριν από 3-4 χρόνια. Μετά τα «Γειά χαρά, τι γίνεται, καλά;» αμέσως με ρώτησε «Τι κάνει ο Γιάννης;»

Ο ξάδελφός μου έφυγε στις 10 Ιανουαρίου, ο Λουκιανός 28 μέρες αργότερα. Από καρδιακή ανεπάρκεια και οι δύο.

Ποιος ξέρει. Ίσως ξαναβρεθούν σε κάποιο άλλο σύμπαν για να συνεχίσουν τα καλαμπούρια που κάναμε τότε στη Βιολέτα...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL