Ένα αριστούργημα της Επτανησιακής Σχολής που συνέθεσε ο Παύλος Καρρέρ, η όπερα «Φροσύνη», που βρέθηκε από ρακοσυλλέκτη στη χωματερή Άνω Λιοσίων το 1992 και δεν έχει παρουσιαστεί σκηνικά για παραπάνω από έναν αιώνα, παρουσιάζεται από την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου Ραφή το Σάββατο 14, την Κυριακή 15 και τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από την σκηνοθέτη και χορογράφο Ζωή Χατζηαντωνίου και τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη. Η παράσταση επιχειρεί μια τολμηρή και ρηξικέλευθη ανάγνωση του Επτανησιακού μελοδράματος που αφηγείται την ιστορία της Ευφροσύνης Βασιλείου και την τύχη του παθιασμένου έρωτά της με τον Μουχτάρ Πασά.
Σύμφωνα με τους συντελεστές, η ανάγνωση της “Φροσύνης” συμπυκνώνει τα ζητήματα που εγείρει η εποχή μας και γεννά επίκαιρα ερωτήματα που αφορούν τη διαχείριση της ιδεολογίας, της θρησκείας, της αστικής ηθικής, του αλλόφυλου, των κοινωνικών συμβάσεων, του απαγορευμένου έρωτα, της ιστορίας.
Και θέτουν μεταξύ άλλων το ερώτημα: αν η εξιστόρηση των παθημάτων της Φροσύνης γινόταν από μια ομάδα Τούρκων, τι θα αφηγούνταν;
Η σκηνική σύνθεση ακολουθεί τις μουσικές ακροβασίες της παρτιτούρας του Καρρέρ, που δεν διστάζει να ενσωματώσει στο ρομαντικό εθνικό μελόδραμα αστικά δημοφιλή τραγούδια, λαϊκά άσματα, ανατολίτικους αμανέδες αλλά και χορωδιακά εμβατήρια. Εμπεριέχει δε αναφορές στην αρχική πηγή έμπνευσης του λιμπρετίστα Ελισσαβέτιου Μαρτινέγκου, από το έργο του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Η κυρα Φροσύνη, ποίημα εις τέσσαρα άσματα διηρημένον».
Η ενορχήστρωση του μαέστρου Μιχάλη Παπαπέτρου, με την ευφάνταστη χρήση της βιόλας, του κοντραμπάσου, της κιθάρας, του σαξόφωνου και του μπαγιάν, συνδιαλέγεται με τη γραφή του συνθέτη, αναδεικνύοντας τον μελωδικό πλούτο και την ποικιλία των ηχοχρωμάτων.
«Ήδη από την πρώτη σκηνή η ανατολίτικη χλιδή και η νωθρότητα συμπλέκονται με τον νευρώδη, θριαμβευτικό και πολεμοχαρή χαρακτήρα. Ο Καρρέρ θέλει τη “Φροσύνη” γνήσια Γιαννιώτισσα και, προκειμένου να τονίσει τον αισθησιασμό της, δημιουργεί για εκείνη μια φωνητική γραφή που μας παραπέμπει σε εκείνα τα 'μακρόσυρτα', 'λυπητερά' γιαννιώτικα τραγούδια για τα οποία έγραψε αργότερα ο Κωστής Παλαμάς. Η επιλογή του να συνομιλήσει με την αστικολαϊκή μουσική που εκτελούσαν οι Γύφτοι οργανοπαίκτες στο παλάτι του Αλή Πασά των Ιωαννίνων στις αρχές του 19ου αιώνα μπορεί να θεωρηθεί τουλάχιστον πρωτοποριακή», γράφει μεταξύ άλλων η Αύρα Ξεπαπαδάκου, λέκτωρ του Πανεπιστήμιου Κρήτης, στο βραβευμένο βιβλίο της «Παύλος Kαρρέρ» (εκδόσεις Fagotto).
