Live τώρα    
18°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
15.8°C19.3°C
1 BF 59%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
16 °C
11.6°C19.0°C
2 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
15 °C
12.0°C15.9°C
2 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
16.8°C19.7°C
2 BF 63%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.9°C15.7°C
0 BF 82%
Στη σκιά του Μπετόβεν και της Μπαχάουερ...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Στη σκιά του Μπετόβεν και της Μπαχάουερ...

Ο πιανίστας Ευάγγελος Σαραφιανός έχει από ετών καταστήσει κέντρο της διαμονής και της δραστηριότητάς του την Ελβετία. Το όνομά του, αν και γνωστό σε ειδήμονες και λειτουργούς του ελληνικού μουσικού χώρου, δεν αντιστοιχείται με τακτική ή κατ’ άλλον τρόπο συχνή συναυλιακή παρουσία του στην Αθήνα.

Το επίσημο βιογραφικό του σημείωμα ενημερώνει, όσους δεν έχουν παρακολουθήσει την καλλιτεχνική πορεία τού ήδη ώριμου ερμηνευτή, ότι αρίστευσε στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Γ. Αρβανιτάκη, συμπλήρωσε τις μουσικές σπουδές του με τον Β. Δαρακλή και παραλλήλως παρακολούθησε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, από την οποία αποφοίτησε το 1983. Οι μουσικές σπουδές του συνεχίστηκαν στη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας, όπου συναναστράφηκε προσωπικότητες όπως ο Λουτσάνο Μπέριο, ο Ολιβιέ Μεσσιάν και ο Βίτολντ Λουτοσλάβσκι, για να ακολουθήσει η εν έτει 1986 διάκρισή του στον πανελβετικό Διαγωνισμό Πιάνου του Βίντερτουρ.

Διπλωματούχος του Ωδείου της Λωζάννης στο τσέμπαλο, ο Σαραφιανός μελέτησε, τόσο εκεί όσο και στο φημισμένο Ινστιτούτο Μελετών και Έρευνας Παλαιάς Μουσικής της Schola Cantorum Basiliensis, όργανα εποχής, όπως επιπλέον το Hammerklavier (fortepiano) και το κλαβίχορδο. Η διεθνής σταδιοδρομία του έχει εν τω μεταξύ αναπτυχθεί μέχρι τη μακρινή Ιαπωνία, ώστε η επιστροφή του στην Ελλάδα, έστω και για ένα και μόνο ρεσιτάλ στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», να είναι από μακρού οφειλόμενη και επιθυμητή.

Ο καλλιτέχνης συναριθμείται στους παλαιότερους υποτρόφους του «Διεθνούς Μουσικού Σωματείου Τζίνα Μπαχάουερ» -αν δεν είναι ο παλαιότερος- υπενθυμίζοντας έτσι τη συμβολή αυτού του πολύτιμου θεσμού στο εγχώριο γίγνεσθαι της λόγιας μουσικής τέχνης.

Πρόκειται για συλλογικότητα που φέρει συνειδητά το όνομα της κορυφαίας Ελληνίδας πιανίστας της νεότερης Ελλάδος, παρεμπιπτόντως οικείας ακόμη στους πρεσβύτερους, κυρίως από την πάλαι ποτέ τιμητική ιδιότητά της ως καθηγήτριας των Ελλήνων βασιλοπαίδων, εκ των οποίων μάλιστα η πριγκίπισσα Ειρήνη επίσης από ετών αθλοθετεί «Βραβείο Τζίνα Μπαχάουερ», μέσω του ισπανικού ιδρύματος «Κόσμος εν Αρμονία», του οποίου προεδρεύει.

Η αναφορά του ίδιου του Σαραφιανού προς την Μπαχάουερ προβάλλει, για όσους τουλάχιστον έχουν εντρυφήσει στην επιλεκτική αν και όχι ιδιαιτέρως εκτεταμένη δισκογραφία της, μέσα από την κοινή σε αμφοτέρους δωρική οργάνωση των ερμηνειών, παρούσα και σε εκείνες τις οποίες παρακολουθήσαμε το εσπέρας της 14ης του παρελθόντος μηνός στη φιλόξενη αίθουσα της πλατείας Καρύτση.

Μια οργάνωση στρατηγικής εποπτείας επί της δομής των έργων, με περιορισμένο μεν ενδιαφέρον για την εξάντληση του εύρους φωτοσκίασης της δυναμικής, που επικεντρώνεται όμως, χωρίς περιστροφές και φτιασιδώσεις, στη μυοσκελετική αποσαφήνιση της ουσίας της σύνθεσης, ιδίως όταν πρόκειται για κολοσσιαία του είδους της, όπως η έσχατη από τις 21 σονάτες για πιάνο του Φραντς Σούμπερτ, σε σι ύφεση μείζονα, αρ. καταλόγου Ντώυτς 960 των έργων του τόσο βραχύβιου, αλλά και τόσο παραγωγικού μουσουργού.

Μακράν υπερβολικών αγωγικών ταλαντώσεων από την κεντρική του επιλογή, ο Σαραφιανός, κληθείς να τιθασεύσει ένα πληκτροφόρο που κολάκευε ελάχιστα τον ρωμαλέο ήχο του, τοποθέτησε το έργο σε μιαν ιστορικά ακριβή, «μπετοβενική» κατανόησή του, ξενίζοντάς μας μόνο στο σκέρτσο, όπου αισθανθήκαμε ότι η τραχύτητα της διαχείρισης του χορευτικού στοιχείου υπερακόντιζε την υπόδειξη του Σούμπερτ «con delicatezza», που οφείλει να οριοθετεί τη «ζωηρότητα» αυτού του αλέγκρο βιβάτσε.

Έχοντας προτάξει τον άθλο του Σούμπερτ, όπως είχε πράξει πριν από ένα περίπου έτος και ο ομότεχνός του Μαρτίνος Τιρίμος στον ίδιο αυτό χώρο, ο Σαραφιανός ήλθε επιτέλους, μετά το διάλειμμα, στον ίδιο τον Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν και στη σύνθεση που, κατά την άποψή μας, αποτέλεσε το κέντρο βάρους της αθηναϊκής συναυλίας του.

Αναφερόμαστε στη δημοφιλή όσο και επικίνδυνη 2η από τις σονάτες που μοιράζονται όχι μόνον τον αρ. έργου 27 στον κατάλογο, αλλά και τον παράτιτλο «σονάτα ωσεί φαντασία». Ο λόγος για τη σονάτα σε ντο δίεση ελάσσονα, τη γνωστότερη υπό την -κατά Ρέλσταμπ- προσωνυμία της «του Σεληνόφωτος».

Η αδρή, δομικά ασφαλής και θαυμαστά εστιασμένη διαδρομή της περίπου 15λεπτης σύνθεσης από τον δεξιοτέχνη διέθετε τη δέουσα αυστηρότητα, μετρημένα μελαγχολική στην πρώτη κίνηση και προσηκόντως αγωνιώδη στο πρέστο της τρίτης, με δυο λόγια το αναγκαίο μέτρο του απέριττου κύρους που προσιδιάζει στον πλέον ολύμπιο των μουσουργών.

Για το τέλος της ατομικής του εμφάνισης ο διακεκριμένος καλλιτέχνης επέλεξε έναν άλλο γίγαντα του πιάνου, τον Φρεντερίκ Σοπέν, συνθέτη στον οποίον, πάντως, επίσης επιφύλαξε οικονομία εκφραστικής επέκτασης και επικέντρωση σε απόλυτες μουσικές αξίες για τις μικρές φόρμες που μετέρχεται ο Πολωνός σε Νυχτερινά (ακούσθηκαν τα υπ’ αρ. 4, έργ. 15 αρ.1 και αρ.8 έργ. 27 αρ.2) ή στη Βαρκαρόλα του...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL