Live τώρα    
16°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
13.4°C17.6°C
3 BF 66%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
10.9°C15.9°C
1 BF 64%
ΠΑΤΡΑ
Σποραδικές νεφώσεις
15 °C
9.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C14.7°C
2 BF 77%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
13.0°C14.5°C
1 BF 75%
ΔΙΣΚΟ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΔΙΣΚΟ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ

AGATHA

FIRST LIGHT ep

The Sound Of Everything

H Agatha, κατά κόσμο Αγαθή Κέζιου, εισέβαλε ξαφνικά στον μουσικό μας κόσμο πριν λίγους μήνες, με το ep της First Light. Με το που ακούς το ομώνυμο opening track, σού έρχεται στο μυαλό ο βρετανικός ήχος που είχες αγαπήσει, εκεί στα '90s, από γκρουπ σαν τις Heart Throbs π.χ. Μελωδικότητα και μουσική ατμόσφαιρα που ενώνει την ενέργεια με την αισθαντικότητα, από μια συνθέτρια και ερμηνεύτρια που συνδυάζει τη brit pop και το trip hop με τον Λοΐζο και τον Χατζιδάκι. Ακουστικές κιθάρες, θέρεμιν, τσέλο, πιάνο και ηλεκτρονικά γίνονται τα μέσα μιας σύγχρονης ποπ έκφρασης που δείχνει ότι σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε μόνο Τάμτες. Tο ep ανοίγει τα φώτα της σκηνής γι' αυτήν και γεννάει ελπίδες για το μέλλον της.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

FRANCESCO BEARZATTI TINISSIMA 4ET

THIS MACHINE KILLS FASISTS

A+N

Μια μεταφορά επιχειρεί ο Ιταλός σαξοφωνίστας Francesco Bearzatti με το κουαρτέτο του, μεταφορά στον χώρο της τζαζ συνθέσεων που έλκουν την έμπνευσή τους από τα τραγούδια διαμαρτυρίας του θρυλικού Woody Guthrie. Με τίτλο παρμένο από φράση που είχε γράψει ο Αμερικανός τροβαδούρος στην κιθάρα του, ο δίσκος πατά πάνω σε κλασικές δομές φολκ μπαλάντας ή μπλουζ αλλά και bop και swing, χωρίς ενδοιασμούς, καθώς είναι η αυτοσχεδιαστική διάθεση του γκρουπ που όλα δημιουργικά τα ομογενοποιεί. Στο φινάλε, το εμβληματικό «This Land Is Your Land» κλείνει την αναφορά αδιαμεσολάβητα, ενώ λίγο πριν έχει γίνει η ελεγειακή αναφορά στους Sacco και Vanzetti.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΦΡΑΓΚΟΣ

STANLEY CLARKE, BIRELI LAGRENE, JEAN-LUC PONTY

G - STRINGZ

Impulse

Οι ζωντανοί θρύλοι Stanley Clarke, Jean-Luc Ponty έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν, κανείς τους όμως με τον Γάλλο κιθαρίστα Bireli Lagrene. Οι τρεις συνεισφέρουν εδώ από δυο original συνθέσεις, με το track list να συμπληρώνεται από τρία covers («Blue Train», «Mercy, Mercy, Mercy», «Nuages»). Ο ήχος σταθερά ακουστικός, ουδόλως όμως υστερεί σε ένταση: η τελευταία είναι κάτι που αφορά όχι την ηλεκτρική ενίσχυση, αλλά την ψυχή των μουσικών, οι οποίοι απογειώνουν με άνεση περιφρονητική προς τη βαρύτητα ό,τι κι αν πιάνουν στα χέρια τους, χωρίς τη συνεπικουρία άλλου οργάνου – εξαίρεση, κάποιο περιστασιακό κρουστό στο «Paradigm Shift» του Clarke.

Εν ολίγοις, το άλμπουμ - ντεμπούτο των G-Stringz ισοδυναμεί με 50 και κάτι λεπτά υπερευδιάθετης, αρκούντως εμπνευσμένης, βιρτουόζικα εκτελεσμένης jazz.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ

KURT COBAIN

MONTAGE OF HECK: THE HOME RECORDINGS

Universal

Ακόμη ένα σάουντρακ μουσικού ντοκιμαντέρ, αυτή τη φορά για τον Kurt Cobain. To Montage Of Heck αποτελεί συλλογή από πρόχειρες ηχογραφήσεις που έκανε ο ατυχήσας καλλιτέχνης στο σπίτι του. Το ομώνυμο φιλμ περιλαμβάνει πολύ περισσότερα τραγούδια από το στάνταρ cd που έχουμε στα χέρια μας όπως και το deluxe άλμπουμ και η κασέτα που κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα. Επιλογή από… 200 μαγνητοταινίες με ομιλίες, ντέμο και ολόκληρα κομμάτια, με κιθάρα- τραγούδια, βεβαίως, των Nirvana, «Been a Son», «Scoff», «Sappy», και το «And I Love Her», των Beatles, αλλά χωρίς πολλά φωνητικά και με διαφορετικές εντάσεις ηχογράφησης. Συγκινείται κανείς στο άκουσμα της φωνής... Ας ελπίσουμε πως ο πρώτος όγκος των «αρχείων» θα έχει ως συνέχεια τα καλύτερα τραγούδια.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΦΡΑΓΚΟΣ

DAUGHTER

NOT TO DISAPPEAR

4AD / Feelgood

Το αμείωτο ενδιαφέρον του εναλλακτικού ποπ ακροατηρίου για μουσικά είδη όπως το shoegaze και η dream pop έχει φέρει τους Βρετανούς Daughter στην οικογένεια της 4AD. Σ' αυτό το δεύτερο άλμπουμ τους παρουσιάζουν ένα ονειρικό σύνολο τραγουδιών που χαρακτηρίζονται από τα σχεδόν αναιμικά, μονότονα φωνητικά της Elena Tonra, τα οποία τοποθετούνται στο πλαίσιο μιας μουσικής σκοτεινής μα ανοιχτής σε ερμηνείες, ανάλογα τη διάθεση του δέκτη. Μοιάζουν αρκετά με τους Beach House αλλά και τους London Grammar, κινούνται έξυπνα φτάνοντας μια μουσική με εμπορικές βλέψεις που, ταυτόχρονα, απευθύνεται σε πιο ιδιαίτερες, προσωπικές ακουστικές εμπειρίες, στα πρότυπα των Radiohead πχ. (όπως στο «No Care»). O δίσκος έχει λίγες εξάρσεις, ενίοτε όμως θα συναντήσετε κάποια πετράδια να λάμπουν ανάμεσα στη χρυσόσκονη, όπως τα «How» και «Fossa».

ΜΑΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

GIRLS IN AIRPORTS

FABLES

Edition Records

Ο ήχος τους συντίθεται από δυο σαξόφωνα, κλαρινέτο, πλήκτρα, ντραμς, percussion. Το Fables είναι το τέταρτο και λιγότερο θεματικό μέχρι στιγμής άλμπουμ τους. Το ομώνυμο track είναι μια δυνατή, ανατολικίζουσα μελωδία με ενδιαφέρουσα εναρμόνιση. Noir κλίμα και χαμηλοί τόνοι για το «Sea Trail», ενώ το «Rantall's Island» θα μπορούσε να περιγραφεί ως «οι Pink Floyd σε διακοπές στην Αφρική».

Από κει και πέρα, το όποιο ενδιαφέρον εξατμίζεται. Τα πνευστά αρκούνται συνήθως να τονίζουν τις αλλαγές, όταν δεν παρουσιάζουν κάποια φευγαλέα, σκιώδη θέματα, περιβαλλόμενα από off beat κρουστά και «ομιχλώδη» vintage keyboards. Ως σύνολο, το Fables είναι μια μηχανική εναλλαγή ενσταντανέ από τοπία, «οικεία παράξενα», ψυχεδελικής και kraut εκπορεύσεως. Μουσική για τον ακροατή που αρκείται στις ατμόσφαιρες και θεωρεί τις μελωδίες περιττή πολυτέλεια.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ

HALSEY

BADLANDS

Astralwerks

Η Ashley Frangipane, στο ταξίδι της προς την ενηλικίωση, άλλαξε το όνομά της σε Halsey κι έγραψε το Badlands, όπου αποδομεί την bubble-gum ποπ με στίχους οργισμένους και κυνικούς - μια φεμινιστική διαμαρτυρία που βαδίζει παράλληλα με τραγούδια για ελεύθερο σεξ και χαμένους έρωτες.

Η μουσική, συνθεσάιζερς και ρυθμοκούτια με εξαίρεση μια ακουστική κιθάρα κρυμμένη ντροπαλά στις σκιές του «Drive» και του «Gasoline», είναι νευρώδης, στιβαρή ποπ με άψογο rhythm section, που διασχίζει τη διαδρομή απ' το αλαφροΐσκιωτο trip-hop («Castle») στη γκλαμ-ποπ («Colors») και την ονειρώδη ποπ («Haunting») δίνοντας ένα άλμπουμ γεμάτο ενέργεια και ηλεκτρισμό.

Μένει ν' αποδειχτεί αν είναι απλώς μια πολύ καλά προβεβλημένη μπλόφα του μάρκετινγκ ή θα συνεχίσει στο επίπεδο του πρώτου της άλμπουμ, στοχεύοντας στη σωτηρία της ποπ, αμήν.

ΚΑΛΛΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

JENNY HVAL

APOCALYPSE! GIRL

Sacred Bones

Με προφανή επιρροή τον Tim Buckley, η Νορβηγίδα Jenny Hval, που μετά από μουσικές σπουδές στην Αυστραλία γύρισε στην ασφαλή αγκαλιά της πρωτοποριακής σκανδιναβικής ποπ, επιστρέφει, στο πέμπτο της άλμπουμ, με τραγούδια που οι τίτλοι τους παραπέμπουν σε ιερά βιβλία, σε μια εσωτερική αναζήτηση βασισμένη σε ερωτικές ιστορίες γραμμένες από γυναίκες που δοξάζουν παραληρηματικά τη Γυναίκα.

Η γεμάτη ρωγμές φωνή της περιβάλλει ένα άρρηκτο μουσικό τοπίο από synths, κιθάρες, βιμπράφωνα, κρουστά και στριφνές λούπες θορύβου να δίνουν μια γκροτέσκ χροιά στη μελαγχολία του τσέλου και της άρπας.

Προκλητικοί στίχοι, ιντερλούδια συνθετικών ηλεκτρονικών ήχων που μοιάζουν να έχουν βγει ασθμαίνοντες από μονταζιέρα παρανοϊκού κινηματογραφιστή, χαοτικά back vocals, σαμπλαρισμένη φύση, η ψηφιακή εξερεύνηση της Θηλυκότητας στη μεταμιλλένιουμ εποχή!

ΚΑΛΛΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

JESU AND SUN KILL MOON

JESU AND SUN KILL MOON

Caldo Verde

Μια συνεργασία που καιρό ευχόμαστε να συμβεί, ανάμεσα στον Justin Broadrick και τον Mark Kozelek. Ο πρώτος ηχογραφεί κάτω από διάφορα ψευδώνυμα, το Jesu είναι ένα απ' αυτά που χρησιμοποιεί όταν θέλει να σκιαγραφήσει ευαίσθητες πτυχές της ψυχοσύνθεσής του μέσα από μακρόσυρτα κιθαριστικά ριφ και διακριτικά σκοτεινές ατμόσφαιρες. Ο δεύτερος κάνει το ίδιο ακριβώς εδώ και πολλά επίσης χρόνια με άκρως ιδιοσυγκρασιακό τρόπο και μια φωνή από εκείνες που σου μένουν για πάντα. Το άλμπουμ τους περιέχει δέκα μεγάλης διάρκειας κομμάτια που παίρνουν τα καλύτερα στοιχεία τους και συνθέτουν ένα ενδιαφέρον μείγμα, στο οποίο αξίζει να αναφέρουμε την όπως πάντα αυτοβιογραφική, ιδιαίτερη στιχουργική του Kozelek. Η συμμετοχή των Rachel Goswell από τους Slowdive και Mimi Parker / Alan Sparhawk των Low μεταξύ άλλων είναι απλώς το κερασάκι σε μια ξεχωριστή τούρτα.

ΜΑΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

ΚALE KALIMA

HIGH NOON

A+N

Την αγάπη τους για την country & western αλλά και τις μουσικές των παλιών αμερικάνικων φιλμ εκφράζουν, ο Φιλανδός κιθαρίστας Kale Kalima και οι σύντροφοί του - o βετεράνος, εξ Αμερικής, Greg Cohen, ακουστικό μπάσο, και ο Τεύτονας κρουστός Max Andrzejewski. Τούτων δοθέντων, διαλέγουν συνθέσεις του Dimitri Tiomkin, του Michael Carr και του Stan Jones αλλά και του Jean Sibelius, του Leonard Cohen, ακόμη και παραδοσιακούς φιλανδικούς σκοπούς! Βεβαίως, δεν υποδύονται τους εικονοκλάστες ερμηνευτές, δεν διανθίζουν τα κομμάτια με περίεργες ερμηνείες, δεν παίρνουν δηλαδή πρωτοβουλίες ριζικής ανακατασκευής τους, απλώς τα ενορχηστρώνουν όσο πιο λιτά και μίνιμαλ γίνεται, χωρίς να διαταράσσουν τα θεμέλιά τους.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΦΡΑΓΚΟΣ

LOS TRE

HOW TO CHARM WOMEN

Ανεξάρτητη παραγωγή

Ένα τρίο προσανατολισμένο στην funk-jazz αλλά και με πλήθος άλλων επιρροών, που δημιουργήθηκε το 2012 στην Αθήνα. Πρόκειται για σχήμα που πραγματοποιεί αρκετά συχνά live σε μικρά και μεγαλύτερα μπαρ της Αθήνας και άλλων πόλεων. Τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο τους ομότιτλο άλμπουμ, ενώ τον Οκτώβριο του 2015 κυκλοφόρησε αυτό εδώ, το δεύτερο, σε ανεξάρτητη δική τους παραγωγή. Σημαντικό επίσης στοιχείο είναι πως προχωρούν με δικές τους συνθέσεις, πηγαίνοντας λίγο κόντρα στην πληθώρα των συγκροτημάτων του είδους που αρέσκονται στις διασκευές. Ξεχωρίζουν αρκετά θέματα από αυτή τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά, όπως το εναρκτήριο «Nostalgia», το «Korean Chic» και το «Afro». Αποτελούνται από τους: Αγγελο Αγγελίδη - κιθάρα, Βασίλη Παπασταμόπουλο - μπάσο, Λέανδρο Φράτνικ -τύμπανα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

BRAD MEHLDAU

10 YEARS SOLO LIVE

Nonesuch

Με την προϋπόθεση ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει ενδιαφέρον για τη μουσική, ο Brad Mehldau θα μνημονεύεται κάποτε ανάμεσα σε ανθρώπους όπως ο Art Tatum, ο Bud Powell, ο Bill Evans, ο McCoy Tyner, ο Chick Corea ή ο Keith Jarrett. Έχει κερδίσει ήδη μια θέση ανάμεσά τους, και το 10 Years solo live έρχεται να την επιβεβαιώσει. Η συλλογή, με υλικό από ευρωπαϊκά ρεσιτάλ, κυκλοφορεί σε βερσιόν 8 δίσκων βινυλίου, αλλά... ευτυχώς, υπάρχει και εκείνη των 4 cd. Η ευκολία με την οποία εντάσσει ο BM στο οραματικό του concept τον Brahjms, τον Monk και τον Coltrane, τον Brian Wilson και τους Lennon-McCartney, τους Nirvana και τους Radiohead, είναι παροιμιώδης. Το ίδιο και η δεξιοτεχνία που του επιτρέπει να αυτοσχεδιάζει με τρεις και τέσσερις ανεξάρτητες φωνές ταυτόχρονα. Αυτό που είναι αδύνατον να μεταφερθεί στο χαρτί χωρίς να χαθεί στη μετάφραση, είναι η συγκίνηση που γεννά το άκουσμά του.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ

MO KOLOURS

TEXTURE LIKE SUN

One-Handed Music

Ο παραγωγός, που κινείται στον χώρο της νεο-σόουλ, του hip hop, του dub, του dancehall και των ηλεκτρονικών, παρουσιάζει το πρώτο του άλμπουμ. Ο Βρετανο-Μαυριτανός Joseph Deenmamode, όπως είναι το κανονικό του όνομα, μεγαλωμένος στο αστικό ηχητικό περιβάλλον της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, μεταφέρει όλες αυτές τις επιρροές στα sample του, διαμορφώνοντας μια παραγωγή με προσανατολισμό την ακρόαση και όχι τις πίστες. Οι ρυθμοί του είναι κυρίως mid-tempo, οι λούπες του τζαζ και reggae, σε αρκετά σημεία θυμίζει τον Tricky και εν γένει το πιο «σκοτεινό» τμήμα της trip hop. Τα φωνητικά περισσότερο φέρνουν στο spoken word παρά στο ραπάρισμα, με αρκετές δόσεις κοινωνικής και πολιτικής αναφοράς. Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με ένα ντεμπούτο που αποτιμάται θετικά.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

SARAH NEUFELD

THE RIDGE

PAPER BAG

Η Sarah Neufeld είναι ένα αυτόφωτο αστέρι που μπορεί να σταθεί πολύ καλά μόνη του, για την ακρίβεια θα ήταν καλό να αποχωρήσει άμεσα και οικειοθελώς από τους Arcade Fire!

Το The Ridge είναι ένα ακρόαμα λιτό σε πρώτη ανάγνωση, βασισμένο κυρίως στην διάφανη, κρυστάλλινη φωνή της.

Όμως, καθώς το υφάδι ξετυλίγεται, η φωνή δίνει τον πρώτο ρόλο στο βιολί, κλασικές φόρμες σε σφριγηλές μεταγραφές εναλλάσσονται με τον ήχο τού σήμερα και τα pizzicati ερωτεύονται τον αρχέγονο ήχο των κρουστών τού Jeremy Gara. Το αποτέλεσμα είναι ένα ηχητικό τοπίο που επιπλέει στην ομίχλη, αιθέριο, γεμάτο από υπόκωφη ένταση, ένα εκκρεμές ταλαντευόμενο ανάμεσα στη μουσική κληρονομιά του χθες και τις ηχητικές εξερευνήσεις του σήμερα, του αύριο, του διαχρονικού, ένας δίσκος γραμμένος με απρόβλεπτη ωριμότητα, που δίνει μορφή στο πάθος της και τιθασεύει τον βαθύτατο λυρισμό της, χωρίς να στερεί τίποτα από την ομορφιά του.

ΚΑΛΛΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

NONKEEN

THE GAMBLE

R & S / Rockarolla

Πολυγραφότατος ο Γερμανός Nils Frahm, δισκογραφεί εντατικά εδώ και μία περίπου δεκαετία και τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί στο επίκεντρο της μετα-κλασικής μουσικής με τις πιανιστικής ευαισθησίας δουλειές του. Φυσικά, ασχολείται με πολλά περισσότερα, όπως ετούτο το νέο του project παρέα με τους παιδικούς του φίλους Frederic Gmeiner και Sebastian Singwald. Ένα ατύχημα είχε αναγκάσει το τρίο να εγκαταλείψει τις πρώιμες ηχογραφήσεις του, μετά από οκτώ χρόνια όμως αποφάσισε να τις αξιοποιήσει προσθέτοντας νέες ιδέες και ήχους στο παλιότερο πρωτόλειο υλικό. Ατμοσφαιρική electronica με ποικίλες διαθέσεις, που ενίοτε ξεφεύγει σε πιο «κοσμικούς» ηχητικούς δρόμους, όπως στο «Ceramic People» που χρωστάει πολλά στις ελεύθερες φόρμες του kraut-rock. Κατά τα άλλα, η ποικιλία των ήχων του δίσκου κυμαίνεται από το ambient έως τη minimal electronica με θαυμαστά αποτελέσματα.

ΜΑΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

ROCKORAMA ULTIMATE

PMProom

Μια ανεξάρτητη κίνηση αλλά συνάμα και πρόταση μας προσφέρει εδώ σε 74 λεπτά ακρόασης ο ιθύνων νους του PMProom Πάνος Πιλάτος, γνωστός μας από το συγκρότημα «Νίπτω τας χείρας», αλλά και από τη μουσική δημοσιογραφία. Εδώ πάντως δεν νίπτει καθόλου τας χείρας του... Αντίθετα, βάζει μπροστά τη γνώση που έχει μαζέψει από όλα τα χρόνια της διαδρομής του και προτάσσει μέσω μιας καλής παραγωγής νέους καλλιτέχνες από την ελληνική εναλλακτική σκηνή, όπως αυτή εκφράζεται ανεπιτήδευτα σε διάφορα είδη. Μια μουσική συλλογή που μπορείτε προς το παρόν να την προμηθευτείτε μόνο από τον ίδιο (πληροφορίες εδώ: https://www.facebook.com/PMProom) αλλά που σίγουρα αξίζει τη προσοχή κάθε μουσικόφιλου που αναζητά κάθε τι νέο και φρέσκο εκτός επίσημης δισκογραφίας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

THEODORE

IT IS BUT IT IS NOT

Minos EMI

Οφείλω να πω ότι είχα βρει ικανοποιητικότατο για ντεμπούτο το 7 του Theodore (Θοδωρής Πολυχρονόπουλος) που κυκλοφόρησε το '14. Για κάποιον που ήταν μόλις είκοσι δύο ετών, ο δημιουργός παρουσίαζε ένα επαρκώς συγκροτημένο μουσικό σύμπαν, συναποτελούμενο βεβαίως από δύο βασικούς πυλώνες, από τη μία την κλασική μουσική και από την άλλη τη σχολή τραγουδοποιίας που θα χαρακτηρίζαμε ως «του Nick Cave». Το μόνο πρόβλημα του δεύτερου δίσκου του, που κυκλοφόρησε στα τέλη της περυσινής χρονιάς, είναι ότι δεν αποτελεί παρά μια πιο τελειοποιημένη εκδοχή του πρώτου φτάνοντας στην καλύτερη περίπτωση να θυμίζει Tinderstics. Η τρίτη φορά θα είναι και η καθοριστική για να αποδείξει ο Theodore αν θα εξελιχθεί ή θα μείνει εκεί όπου ξεκίνησε.

ΘΑΝΟΣ ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ

ROGER WATERS

ROGER WATER'S THE WALL

Feelgood

Είναι η δεύτερη φορά που ο Roger Waters ηχογραφεί ζωντανά το επικό The Wall και μάλιστα εδώ έχουμε τη δημιουργία ενός φιλμικού μουσικού ντοκιμαντέρ σκηνοθετημένου από τον ίδιο και τον Sean Evans. Διπλό άλμπουμ, που κυκλοφορεί σε διαφορετικές συσκευασίες -σκέτο, με dvd, απλό ή blue-ray- και όπου ο Waters και οι συνεργάτες του τραβούν μέρη από τις ζωντανές εμφανίσεις τους στην Αθήνα, στο Μάντσεστερ και στο Μπουένος Άιρες. Πρόκειται, βεβαίως, για την πιστή εκτέλεση του Τοίχου από την αρχή μέχρι το τέλος, με όλα τα σκηνικά και τα κόμικς που αυτός περιέχει από τη γέννησή του και με τον Waters να αντιγράφει πειστικά τον παλιό καλό καλλιτεχνικό εαυτό του.

ΑΝΤΩΝΗΣ Ν. ΦΡΑΓΚΟΣ

ΗΛΙΑΣ ΜΑΣΤΟΡΗΣ

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ

Μια συμπαθέστατη ορχηστρική δουλειά από έναν άγνωστο μέχρι τώρα Θεσσαλονικέα δημιουργό. Δεκατρείς συνθέσεις που περιγράφουν εικόνες και αποδίδουν την ατμόσφαιρα ισάριθμων μεγάλων και μη ελληνικών, βαλκανικών μα και ευρωπαϊκών πόλεων. Είναι φανερή η προσπάθεια του Ηλία Μάστορη να εντάξει σε κάθε κομμάτι συνθετικά και κυρίως ενορχηστρωτικά στοιχεία από την πόλη που εμπνέεται και η οποία στο μεγαλύτερο ποσοστό της ευοδώνεται. Ένας πηγαία μελωδικός και ευχάριστος δίσκος, που καταφέρνει να διατηρεί σε όλη τη διάρκειά του μια «ταξιδιάρικη» διάθεση δίχως να καταλήγει ανούσια new age μα ούτε και να προσφεύγει σε φολκλόρ ευκολίες - και αυτό μόνον ευκαταφρόνητο δεν είναι.

ΘΑΝΟΣ ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΗΣ & ΟΙ ΧΤΙΣΜΕΝΕΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝ

Δηλητήριο Ποτισμένο Με Αγάπη

God Records

Ο Παπαλέξης, γνωστός από τη Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων και τους Φάντης Μπαστούνι & οι Άσσοι, επιστρέφει με ένα πολιτικό album - φόρο τιμής στις μουσικές του αναφορές. The Band, Beach Boys, Springsteen, Neil Young, Spiritualized, Mark Lanegan και Screaming Trees, Pearl Jam... Ήχος κλασικός, με ό,τι συν και πλην κουβαλάει κάτι τέτοιο. Αφηγηματική ροκ γραφή που δίνει βάρος στη σύνθεση και στην ενορχήστρωση, με πολύ καλό αποτέλεσμα.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα στο Δηλητήριο... είναι οι στίχοι. Ο Παπαλέξης ανέκαθεν είχε την τάση να αντιμετωπίζει τον στιχουργικό τομέα σοβαρά. Προσεγγίζει μια πραγματικά, και όχι στιλιστικά, ποιητική γραφή, που δένει το σύνολο λόγος/μουσική. Το πιο ενδιαφέρον είναι το κοινωνικό - πολιτικό του πράγματος, το οποίο προσεγγίζεται όχι με διακηρύξεις ή διδακτισμό, αλλά με κρίση και σαρκασμό πολλές φορές.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΣ

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΚΟΣ - ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΡΟΥΝΗΣ

ΑΠ' ΤΟ ΜΗΔΕΝ

ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ

Τα πράγματα εδώ είναι εξαιρετικά απλά. Τα πρώτα τραγούδια που μας παρουσιάζει ο Σπύρος Παρασκευάκος μιλούν μια σημερινή, καθημερινή, προσωπική «γλώσσα», όχι μόνο στιχουργικά αλλά και μουσικά. Για την ακρίβεια, θεωρώ ένα - δυο από αυτά που μετέρχονται πιο λαϊκές φόρμες τα μετριότερα του δίσκου, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, τα οποία κινούνται γενικότερα σε πιο σύγχρονες φόρμες, δίχως άγχος να ενταχθούν κάπου. Τους στίχους, εκτός από τον ίδιο, υπογράφουν ο Μάνος Ελευθερίου και ο Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος. Τη «γλώσσα» αυτή την κατέχει, όπως φαίνεται, άπταιστα ο Ζαχαρίας Καρούνης («παιδί» και αυτός, όπως και ο Σ. Παρασκευάκος, μιας παλαιότερης «Ακρόασης» της Μικρής Άρκτου), σε βαθμό που να έχει συνθέσει δύο από τα τραγούδια. Λογικό λοιπόν ότι αποδείχθηκε ιδανικός ερμηνευτής, με την Πολυξένη Καράκογλου να τον συμπληρώνει επάξια σε ένα ντουέτο. Η πείρα και το μεράκι του ενορχηστρωτή Γιώργου Ανδρέου έκαναν ακόμα πιο καλαίσθητο ένα αξιολογότατο υλικό.

ΘΑΝΟΣ ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΛΤΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Μελωδικό καράβι

Ο Βασίλης Σαλταγιάννης κυκλοφορεί εδώ τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο Κρυμμένα Θαύματα. 14 τραγούδια που γράφτηκαν πάνω σε δικούς του στίχους, της Μαίρης Φασουλάκη και της Ελένης Τζιαμουράνη, με αφορμή και έμπνευση τη ζωή, τη φύση και τη δύναμη που παίρνουμε και δίνουμε στους γύρω μας. Οι στίχοι υποστηρίζονται από τις συνθετικές δυνατότητες του Σαλταγιάννη, ο οποίος είναι ένας από τους καλούς και αθόρυβους σύγχρονους τραγουδοποιούς. Ερμηνεύει ο ίδιος έχοντας αναλάβει και τις ενορχηστρώσεις, όπως και ο Κώστας Μάντζιος, η Καίτη Κουλλιά, ο Αδριανός Νόνης, η Ελένη Νόνη και ο Νίκος Βενετάκης. Συμμετέχουν φιλικά εκτός από τους ερμηνευτές και οι Απόστολος Καλτσάς στο μπάσο, Νίκος Παραουλάκης στο νέι, Αντώνης Καλιούρης στο κλαρίνο και Λάζαρος Σαββίδης στα κρουστά.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ

ΑΛΜΠΟΥΜ ΑΝΑΦΟΡΑΣ

CHARLIE HADEN

LIBERATION MUSIC ORCHESTRA

Impulse!

Το αγόρι από τη Shenandoah ήταν μουσικός από κούνια. Στη μνήμη του χαράχτηκαν στιγμές που τραγουδούσε στην αγκαλιά της μαμάς του στη ραδιοφωνική τους εκπομπή, και η μάμα Μαίημπελ Κάρτερ ήταν τακτική επισκέπτρια σπίτι τους. Το αγόρι έγινε έφηβος ακούγοντας κάντρι και μπλουγκράς και τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά: Ο Charlie Parker τον οδήγησε στην αυτογνωσία, γνώρισε τον Ornette Coleman και την πρέζα. Απ' τη δεύτερη απαλλάχτηκε και ο πρώτος ήταν διά βίου σύντροφος. Ο Haden μεταλαμπάδευσε ζωή στο μπάσο, μ' έναν τρόπο παιδιάστικο. Στα χέρια του, το τάστο γινόταν παιχνίδι ζωντανό, το έπλαθε, του έδινε σχήμα, του μιλούσε, και αντιμετώπιζε την επιδεικτική δεξιοτεχνία με ανασηκωμένο φρύδι.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60, η Αμερική ήταν ένα καζάνι που σιγόβραζε. Η νεολαία είχε κάθε λόγο να διαμαρτύρεται για αναίτιους πολέμους και για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι Μπιτλς είχαν αλλάξει το μουσικό κατεστημένο και η τζαζ, πάντα επαναστατική και αποπαίδι, πέρασε στο περιθώριο.

Ο Haden, αριστερός στον φάρο του καπιταλισμού και ήδη περιθωριακός, ακούει τα τραγούδια του Ισπανικού Εμφυλίου και μαζεύει γύρω του ένα επίλεκτο σώμα από το βαρύ πυροβολικό του αυτοσχεδιασμού: Don Cherry, Sam Brown, Gato Barbieri, Mike Mantler, Paul Motian, Andrew Cyrille είναι μερικά μόνο από τα μέλη της Liberation Music Orchestra.

Τα τραγούδια γράφτηκαν γι' αυτούς που άφησαν τις πατρίδες τους και μοιράστηκαν το όραμα των δημοκρατικών Ισπανών για ελευθερία, στην αιματοβαμμένη πρόβα τζενεράλε του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου. Tο «Τραγούδι για το Ισπανικό Μέτωπο» είναι γραμμένο από τους Brecht και Eissler, αλλά ο «Ύμνος του 5ου Συντάγματος», οι «Τέσσερεις Στρατηγοί» και η «Ωδή στο 15ο Σύνταγμα των Διεθνών Ταξιαρχιών» είναι λαϊκά τραγούδια, που χάρη στο όραμα του Haden και το άγγιγμα της Carla Bley περνάνε σε άλλη διάσταση, σ' ένα ενιαίο κομμάτι με μερικά από τα συγκλονιστικότερα σόλι του Gatito, του Don Cherry και του Brown. Ο Haden ηχεί σπαρακτικός, με τον Cherry και τον Redman σε έναν εννεάλεπτο παγανιστικό θρήνο-προσκύνημα στον Τσε, στο όραμά του και στον λαό του, ηχογραφημένο στην Κούβα, με τον Carlos Puebla να στοιχειώνει το ακρόαμα. Τα «Ορφανά του Πολέμου», παλιό απωθημένο του Haden, είναι γραμμένα από τον Ornette Coleman. Οι «μηχανορραφίες» της Κάρλα επηρέασαν βαθύτατα τη μορφή του δίσκου: Η προσθήκη της εισαγωγής, ο διαχωρισμός σε δύο μέρη, το ελπιδοφόρο φινάλε, δίνουν στον δίσκο τη μορφή σουίτας γραμμένης με την ελπίδα πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει, για μια κοινωνία πεφωτισμένη, με πυρήνα της τον σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή.

ΚΑΛΛΗ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL