Συνέντευξη στον Κορνήλιο Διαμαντόπουλο
Με τον Ορφέα στην γιορτή του 105,5 Στο Κόκκινο
Είναι όπως ακριβώς το λέει η ωραία αφίσα με το παλαιάς κοπής ραδιοφωνάκι κεραίας: "Κόντρα σε ένα δύσκολο καλοκαίρι, με μια γιορτή στο κέντρο της πόλης". Και ποιο είναι ένα από τα κύρια συστατικά κάθε χαράς; Η μουσική! Εδώ έχουμε δεκαμελή εκπροσώπηση από μουσικούς διαφορετικών ειδών και στιλιστικών κατευθύνσεων, σε μια προσπάθεια να στηθεί μια συναυλία αντιπροσωπευτική των επιλογών του ραδιοφωνικού σταθμού.
Οι παραγωγοί των εκπομπών αυτά τα τελευταία οκτώ χρόνια, φιλοξένησαν στα προγράμματά τους περίπου τα πάντα και αυτό θέλουν να καθρεφτίζεται ζωντανά. Η πρόσκληση έγινε αποδεκτή από συγκροτήματα όπως οι Mode Plagal, Baby Guru, Lolek, Active Member και καλλιτέχνες όπως οι Φοίβος Δεληβοριάς, Δημήτρης Αποστολάκης (Χαΐνηδες) Yianneiw, Μαρία Πανοσιάν, Ορφέας Περίδης.
Εκτός από το μουσικό μέρος, στην εκδήλωση θα υπάρχουν σύντομες θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκπλήξεις, όπως μονόλογοι και διαδραστικοί διάλογοι στη μορφή του stand-up comedy, δράσεις από ζογκλέρ, ξυλοπόδαρους και κάθε είδους περφόρμερς, σκηνικές καταστάσεις στο πλαίσιο ενός "θεάτρου δρόμου" κ.ά. Παρουσιαστές θα είναι ο Χάρης Συμβουλίδης και ο Στυλιανός Τζιρίτας, οι παραγωγοί της εκπομπής "Κόκκινος Πετεινός". Τη stand-up πλευρά έχουν αναλάβει δύο εξαίρετοι νέοι κωμικοί, ο Δημήτρης Χριστοφορίδης και ο Διονύσης Ατζαράκης, ενώ η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου θα παρουσιάσει δύο θεατρικές παρεμβάσεις σε κείμενα Karl Valentine, Bertold Brecht και άλλων.
Το κύριο είναι πως για κάποιες ώρες θα συνυπάρξουν η ροκ με τα βαλκανικά, η electronica με τη jazz, οι παραδοσιακοί ήχοι με το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Στο πλαίσιο αυτής της γιορτής είχαμε μια συζήτηση με έναν από τους συμμετέχοντες, τον Ορφέα Περίδη, μουσικό, τραγουδοποιό, τροβαδούρο θα λέγαμε, που έχει δώσει δεκάδες όμορφα τραγούδια κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
* Διαβάζοντας το δελτίο Τύπου της συναυλίας είδαμε δέκα ονόματα μουσικών και σχημάτων. Μεταξύ αυτών και το δικό σας. Πώς αποφασίσατε να πάρετε μέρος; Τι μέτρησε για εσάς;
Συμμετέχω σ' αυτή την εκδήλωση για την οικονομική ενίσχυση μιας δημοκρατικής φωνής στα ερτζιανά. Χωρίς αμοιβή. Είμαι ακροατής του σταθμού και θα ήθελα να συνεχίσει.
* Η κίνησή σας σχετίζεται γενικότερα με τη στάση και τον ρόλο του δημιουργού, του μουσικού συγκεκριμένα, στην εποχή που ζούμε;
Σημασία έχει ο καλλιτέχνης να είναι εν εγρηγόρσει και να καθρεφτίζει την πραγματικότητα μέσα στην οποία κινείται. Αυτό λίγο - πολύ συμβαίνει και είναι φυσικό, διότι ο καλλιτέχνης είναι εικόνα της κοινωνίας.
* Όμως δεν συμβαίνει πάντοτε... Υπάρχουν αρκετοί που λειτουργούν ακόμη με όρους και όνειρα μιας περασμένης και ξεπερασμένης εποχής.
Η τέχνη πολύ συχνά είναι βραδυφλεγής. Ο λόγος είναι ότι θέλει να αφομοιώσει τα γεγονότα που έρχονται με κινηματογραφική ταχύτητα στη ζωή και την κοινωνία, έτσι ώστε να μπορέσει να εκφραστεί αποφεύγοντας τον λαϊκισμό, που είναι εχθρός του καλλιτέχνη. Αυτός πιθανόν είναι ένας λόγος για τον οποίο κάποιοι δεν εκφράζονται ακόμα με τον τρόπο που εμείς θα περιμέναμε.
* Εσείς πάντως ήδη έχετε καταθέσει άποψη και μάλιστα με τη λιτή ακρίβεια ενός τραγουδιού. Μιλώ για το "Ρεμάλι πατέρα", ένα ακυκλοφόρητο, προς το παρόν, κομμάτι.
Το τραγούδι μπορεί να δείχνει αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ωστόσο νομίζω πως ήρθε ο καιρός δειλά, δειλά να απενοχοποιήσουμε την ελληνική κοινωνία, διότι απατεώνες, κλέφτες, καταχραστές και διεφθαρμένοι υπάρχουν σ' όλη την ανθρωπότητα και σε κάθε χώρα. Οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας είναι και παθογένειες άλλων χωρών επίσης. Και η Cosa Nostra δεν έχει πατρίδα. Τα λέω επειδή το συγκεκριμένο κομμάτι έχει μια αυτοκριτική διάθεση και θέλω να προλάβω κάποιες σκέψεις...
* Ποιος, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να είναι ο ρόλος της Αριστεράς στην παρούσα συγκυρία;
Η Αριστερά συγκεντρώνει όλα τα υψηλά ιδανικά και ασφαλώς πιστεύει στις αρχές της Δημοκρατίας. Διερωτώμεθα λοιπόν ποιος είναι ο ρόλος της σήμερα; Είναι πολύ δύσκολος, γιατί καλείται να κατανοήσει το πώς αντιλαμβάνονται την επανάσταση οι νέοι σήμερα. Τα παιδιά κάτω των είκοσι πιστεύουν στην επανάσταση του ωραίου. Και ποιος δεν δυσκολεύεται μπροστά σ' αυτή τη θεώρηση του κόσμου;
* Πέρα από την οικονομική δυσχέρεια, κατά πού βλέπετε να πηγαίνει η κατάσταση στα υπόλοιπα; Λόγου χάριν, στα μουσικά δρώμενα δεδομένης της δισκογραφικής κατάρρευσης;
Αυτή είναι μια εύλογη ερώτηση. Δεν μπορώ να προβλέψω... Ποιος θα μπορούσε να πει;
* Είναι περισσότερο ρητορικό το ερώτημα. Μεταφέρω κάτι που συζητούν πολλοί συνάδελφοί σας. Διαισθάνονται κάτι;
Ο μουσικός καταλαβαίνει διαφορετικά ορισμένες καταστάσεις. Επειδή η κοινωνία μπορεί να κινείται πολύ πιο αργά από ένα μεμονωμένο άτομο, με αυτή την έννοια ένας καλλιτέχνης μπορεί να πιάνει τον σφυγμό της εποχής. Κάποιες φορές φτάνει μέχρι τα άδυτα της ψυχής για να αντλήσει τις ιδέες του. Έτσι, γίνεται να φτάσει σε σημεία που δεν αφορούν τον χρόνο, αλλά βγαίνουν έξω από αυτόν. Μπορεί να φλερτάρει με την αιωνιότητα. Παραδείγματος χάριν, ένα ερωτικό τραγούδι που γίνεται αποδεκτό και αργότερα κλασικό, μπορεί να μείνει για πάντα κλασικό. Να το ακούει κάποιος και να λέει: "Αυτό θα 'θελα να πω κι εγώ".
* Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση. Προτείνω να κλείσουμε με τους στίχους από το "Ρεμάλι πατέρα".
Τα χρέη του πατέρα μου κι όλα τα δάνεια
στην πλάτη μου και η ψεύτικη η επιφάνεια.
Τις μάσες, τις ρεμούλες του, τα γλέντια, την φιγούρα,
κουβαρνταλίκια, σουαρέ, τα ζάρια και τη σούρα,
όλα τ' άφησε σε μένα, να πληρώσω τα σπασμένα.
Τα δάνεια του γέρου μου που διογκώθηκαν
τα βρήκα μπρος στον δρόμο μου και θα φορτώθηκα.
Τις βούτες, τις κομπίνες του εγώ να τις ξοφλήσω,
δεν θα φτάσει μια ζωή να τα γυρίσω πίσω.
Οι βούτες, οι κομπίνες του τώρα μού τρων το βιός μου
κι αν δεν με φτάσει μια ζωή, θα τα πληρώσει ο γιός μου.
Όλα τ' άφησε σε σένα, να πληρώσεις τα σπασμένα.
