This land is your land, this land is my land τραγούδαγε μπροστά στο Μνημείο Λίνκολν, στην Ουάσιγκτον ο Πιτ Σιγκερ, κατά τον εορτασμό της ανάληψης της προεδρίας από τον Μπάρακ Ομπάμα το 2008, θυμίζοντάς του πως This land was made for you and me...
Χθες, σε ηλικία 95 ετών, το σύμβολο της φολκ μουσικής, της μουσικής του αμερικάνικου εργατικού κινήματος, ο Pete Seeger, πέθανε από φυσικά αίτια στο Πρεσβυτεριανό Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Ο θάνατος του ανακοινώθηκε από τον εγγονό του, Kitama Cahill Jackson, ο οποίος δήλωσε ότι ο παππούς του ήταν ταγμένος με τη μουσική του στην υπόθεση της κοινωνικής αλλαγής.
Γεννημένος το 1919 στη Ν. Υόρκη, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ανανεωτές της αμερικανικής φολκ αλλά και μία εξέχουσα μορφή της αμερικανικής αριστεράς, του φιλειρηνικού και του οικολογικού κινήματος.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, που ταυτίστηκε και ξεπέρασε τον "σύντομο" 20ό αιώνα, ο Π. Σίγκερ τραγούδησε σε χιλιάδες εργατικές συγκεντρώσεις και φοιτητικά αμφιθέατρα, αλλά βρέθηκε επίσης πολλές φορές στο αμερικάνικο Top-10.
Μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας από το 1936, και στη συνέχεια του Κ.Κ., πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή ως μέλος του συγκροτήματος Almanac Singers, στο οποίο συμμετείχε και ο Γούντι Γκάθρι. Παράλληλα, ήταν ένθερμος υποστηρικτής των Δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο και το 1943 ηχογράφησε τα "Τραγούδια της Ταξιαρχίας Λίνκολν", των Αμερικανών εθελοντών.
Η αρχικά αντιπολεμική στάση του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έστρεψε εναντίον του το FBI, ακόμη και όταν, μετά την εισβολή των Ναζί στην ΕΣΣΔ εξέφρασε... μουσικά την υποστήριξή του στον Ρούσβελτ και την πολεμική προσπάθεια με το τραγούδι "Dear Mr. President" και υπηρέτησε στην Αεροπορία στον Ειρηνικό.
Μεταπολεμικά, έπειτα από τις αποκαλύψεις για τις σταλινικές θηριωδίες και την καταστολή της ουγγρικής επανάστασης από τα σοβιετικά στρατεύματα αποστασιοποιήθηκε από το Κ.Κ., αυτό όμως δεν εμπόδισε την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Κογκρέσου να τον καταδικάσει, καθώς αρνήθηκε να καταθέσει ενώπιόν της.
Παράλληλα, συνέχισε να υποστηρίζει το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών και, την επόμενη δεκαετία συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το "We Shall Overcome," το οποίο διασκεύασε ο Σιγκερ από παλιούς θρησκευτικούς ύμνους, έγινε το ίδιο ύμνος του κινήματος υπέρ των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Συχνά, εκείνη την περίοδο βρέθηκε "κομμένος" από τη δημοσιότητα, όμως ήταν τέτοια η απήχηση που τα τραγούδια του είχαν στο κοινό που καμία εταιρεία δεν μπορούσε να τον αγνοήσει.
Την επόμενη δεκαετία αναμίχθηκε ενεργά στο αμερικάνικο οικολογικό κίνημα, ενώ το 1982 έδωσε συναυλία για την οικονομική στήριξη του πολωνικού συνδικάτου Αλληλεγγύη. Παρόλα αυτά, σε μια συνέντευξή του, το 1995, δήλωνε πως συνεχίζει να αποκαλεί τον εαυτό του κομμουνιστή, αφού "ο κομμουνισμός δεν έχει περισσότερη σχέση με τη Ρωσία απ' όση ο χριστιανισμός με τις Εκκλησίες"...
Ακόμη και στα 90 του χρόνια παρέμενε ενεργός ακτιβιστής, καθώς το 2011 πήρε μέρος στην διαδήλωση και χαιρέτισε τους καταληψίες του κινήματος Occupy Wall Street.
Στην πλούσια μουσική του διαδρομή, ο Σιγκερ έπαιξε δωδεκάχορδη κιθάρα, πεντάχορδο μπάντζο, τραγούδησε πολλά παιδικά και χιουμοριστικά τραγούδια, αλλά και πολλά πολιτικά τραγούδια, καλώντας πάντοτε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί του.
Με το έργο του επηρέασε γενιές φολκ και ροκ Αμερικάνων τραγουδιστών, όπως ο Μπομπ Ντύλαν, που μάλιστα ήταν ένας από τους πρώτους που τον υποστήριξε, η Τζόαν Μπαέζ, ο Ντον Μακλίν, ο Μπρους Σπρίνγκστιν κ.ά.
Ηχογράφησε περισσότερα από 100 άλμπουμ, όμως απεχθάνονταν την εμπορευματοποίηση της μουσικής και δεν αισθανόταν άνετα με την ιδέα ότι είναι σταρ. Χρησιμοποίησε πάντοτε τη φήμη του για να τραβήξει την προσοχή του κόσμου στα θέματα που τον απασχολούσαν, όπως ο πόλεμος, τα εργατικά δικαιώματα ή το περιβάλλον, ή για να διασώσει τα παραδοσιακά τραγούδια που απειλούνταν.
"Δουλειά μου είναι να δείχνω στον κόσμο ότι υπάρχει πολλή καλή μουσική και ότι, αν τη χρησιμοποιήσεις σωστά, μπορεί και να μας βοηθήσει να σώσουμε τον πλανήτη" έλεγε...
Σ.Κ.
