Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
Χρήστος Θηβαίος: / Χρήστος Θηβαίος: Είμαστε όλοι ΑμεΑ της ελπίδας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Χρήστος Θηβαίος: / Χρήστος Θηβαίος: Είμαστε όλοι ΑμεΑ της ελπίδας

Εκτός όμως από αυτή την εργασία, ο σπουδαίος ερμηνευτής (αλλά και εξίσου σημαντικός τραγουδοποιός, ας μην το ξεχνάμε) μας μίλησε επίσης για τον μεγάλο απόντα Θάνο Μικρούτσικο, την επιδημία και την καραντίνα, για να προφυλαχθούμε από αυτήν και την επείγουσα ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική και συλλογική ελπίδα μας.


Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα

* Γιατί πιστεύεις ότι ο Χάρης Κατσιμίχας δεν ερμήνευσε ο ίδιος αυτά τα τραγούδια, όπως άλλωστε το είχε αρχικά αποφασίσει, αλλά τα εμπιστεύθηκε σε εσένα;

Ο Χάρης έκανε ένα βήμα στη ζωή του που δεν θα τολμούσε να κάνει κανείς. Προτίμησε να ακούσει τα τραγούδια, παρά να τα πει. Προτίμησε να είναι σκηνοθέτης, παρά πρωταγωνιστής. Αυτό υπογραμμίζει το βάρος και την τιμή που μου έκανε να με εμπιστευτεί, να με γνωρίσει στο κοινό του τραγουδιού σαν να με σύστηνε ως έναν νέο ημιατάλαντο ηθοποιό, κι αυτό ήταν πραγματικά που μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα.

* Επικοινωνείς εξίσου με εκείνον με τους συγκεκριμένους ποιητές της γενιάς του ’70 και συμμερίζεσαι την εκτίμηση και τον θαυμασμό του γι’ αυτούς;

Εκτός από τον Αργύρη Χιόνη, που τον ήξερα και ήταν προσωπικός μου φίλος, ο Χάρης μου σύστησε τον Κώστα Παπαγεωργίου και τον Γιάννη Βαρβέρη και έτσι, μέσα από το φίλτρο της μουσικής του και τη δομή του λόγου τους, άρχισε να μου ανοίγει ορίζοντες τού να ερμηνεύσω με διαφορετικό τρόπο ποιητές όπως ο Γιάννης Ρίτσος ή ο Νίκος Καρούζος.

* Πόσο δύσκολο είναι να μελοποιηθεί και, ίσως ακόμα περισσότερο, να ερμηνευθεί η ελεύθερη, πριν απ’ όλα δηλαδή μη ομοιοκατάληκτη ποίηση;

Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο όχι τόσο να μελοποιηθεί όσο το να μας καταστήσει η μελοποίηση ικανή την ερμηνεία ή το διαφορετικό ταξίδι στον καλπάζοντα χρόνο.

* Ποια είναι η συνολική αίσθησή σου από αυτήν τη συν-εργασία τώρα που έχει ολοκληρωθεί;

Ότι δεν έχει ολοκληρωθεί!

* Θα υπάρξει κάποια στιγμή μια συνολική παρουσίασή της ή απλώς θα ερμηνεύεις κάποια τραγούδια στις εμφανίσεις σου όπως ίσως και ο Χάρης στις δικές του;

Κατ’ αρχάς, ο Χάρης δυστυχώς δεν πραγματοποιεί εμφανίσεις. Θα υπάρξει κάποια στιγμή συνολική, γιατί και οι δύο πιστεύουμε ότι τραγούδια όπως το «Μονόλογος στην ανηφόρα (Κατσαρίδα)» είναι πιο σύγχρονα και επίκαιρα από ποτέ.

* Γιατί, αλήθεια, σε ένα και μοναδικό τραγούδι σε συνοδεύουν όχι μόνο ο Χάρης αλλά και ο Πάνος Κατσιμίχας, όπως όμως και ο Θάνος Μικρούτσικος σε μια από τις εξαιρετικά σπάνιες παρουσίες του ως μόνο ερμηνευτής τραγουδιού άλλου, η οποία ήταν ίσως και η τελευταία του σε δίσκο;

Σε όλο τον δίσκο με συνοδεύουν φωνητικά ο Χάρης και ο Πάνος, απλά ήταν στο τραγούδι αυτό μια επιλογή του σκηνοθέτη Quentin Tarantino / Χάρη Κατσιμίχα ή Andrei Tarkovsky / Χάρη Κατσιμίχα γιατί πιστεύω ότι συνδυάζει τις τεχνικές και των δύο αυτών δημιουργών ο Χάρης. Από τη μία έχει την ασπρόμαυρη αισθητική μέσα σε έναν κόσμο που ανανήπτει χωρίς να νίπτει τας χείρας του και από την άλλη το χιούμορ της Δυτικής Ακτής της Αμερικής που τον μεγάλωσε!

* Στο ανθρώπινο επίπεδο δεν ρωτάω, γιατί ξέρω πολύ καλά τι σχέση είχατε, αλλά μουσικά, ως μουσικός σου λείπει ο Θάνος; Πιστεύεις ότι θα μπορέσει κανείς ποτέ όχι φυσικά να τον υποκαταστήσει ή να τον διαδεχθεί, αλλά έστω να λειτουργήσει όπως εκείνος εντός της ελληνικής μουσικής;

Ο Θάνος μου έχει χαρίσει ένα χωράφι για να με μαλώνει όταν δεν το καλλιεργώ. Κι έναν αργαλειό να μου υφαίνει φτερά να τον ξεχνάω. Στο πρώτο ντο του Άμλετ, του φιλάω το χέρι. Το αριστερό. Άλλοτε το αφήνει να καρφώνει πάνω στα πλήκτρα, άλλοτε το σηκώνει και μου δίνει σφαλιάρα. «Καλύτερο να σε βρίσει ο σοφός, παρά να σε υμνήσει ο ανόητος». Αυτό λοιπόν το αριστερό χέρι το υψώνει με οργή και δείχνει πάνω αριστερά. Μου δείχνει την άκρη της λευκής σελίδας. Και μου λέει «από εκεί ξεκίνα, γράψε».

* Η μουσική κοινότητα δοκιμάστηκε ίσως πρώτη απ’ όλους από τις οικονομικές συνέπειες της επιδημίας και υποφέρει περισσότερο απ’ όσο άλλοι χώροι όπως φαίνεται και από τις εκκλήσεις των φορέων της στο υπουργείο Πολιτισμού για άμεση στήριξή της. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει επ’ αυτού, και όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, όσο διαρκεί δηλαδή η επιδημία, αλλά και στη συνέχεια ώστε το ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι να εξακολουθήσει να υφίσταται απρόσκοπτα;

Για να αμοιφθούμε, πρέπει πρωτίστως να απαλλαγούμε από το άγχος της ύπαρξης, από το άγχος της δημοσιότητας κι από το άγχος της υστεροφημίας. Να μην ξοδεύουμε την οντότητά μας στην παράνοια της αμφιβολίας ότι μπορεί να ξεχαστούμε.

* Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σε έκανε να σκεφτείς το ξέσπασμα της επιδημίας, πώς βιώνεις και τι σε κάνουν να σκέφτεσαι οι ημέρες της καραντίνας καθώς περνούν και βέβαια αυξάνονται;

Γιατί; Aν δεν υπήρχε καραντίνα, δεν θα σκεφτόμουνα τίποτα;

* Τι πιστεύεις ότι πρέπει, οφείλουμε να διδαχθούμε από αυτή την επιδημία, όλος ο κόσμος αλλά και, πιο συγκεκριμένα ίσως, εμείς εδώ στην Ελλάδα;

Να περιμένουμε άλλη μία χειρότερη…

* Είναι στα σκαριά κάποια καινούργια εργασία με δικά σου τραγούδια μετά το «Σιδερένιο νησί»; Αν ναι, μπορείς να πεις λίγα λόγια για το θέμα και τη μουσική κατεύθυνσή της;

Ναι, είναι στα σκαριά μια καινούργια εργασία -χαίρομαι που χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη-, η οποία κινείται ανάμεσα στη μελέτη του "Εκκλησιαστή" και τη μελέτη του ρήγματος που μπορεί να μας διέπει έχοντας εμπνευστεί από τον σεισμό στη Βρίσα της Μυτιλήνης. Η Βρίσα πήρε τη σκυτάλη της καταστροφής από τη Μόρια, το να φιλοξενήσει ορδές αθώων μικρών παιδιών που μεταλλάσσονται από τη συνείδησή μας σε απειλή. Κατασκευάζουμε δηλαδή τους εχθρούς ακριβώς τη στιγμή που τους χαρίζουμε μια παιδική χαρά. Και όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας πάτησαν το πόδι τους στη Μυτιλήνη και σαν να υποδέχτηκε αυτούς τους πληθυσμούς, αυτούς τους ανθρώπους ένας σεισμός, αυτός που έγινε στη Βρίσα. Αυτό είναι το ρήγμα. Το ότι δεν πατάς στεριά, αλλά στην ουσία αποβιβάζεσαι σε έναν σεισμό. Αποβιβάζονται σε ένα λιμάνι για να επιβιβαστούν σε έναν σεισμό. Το ρήγμα δεν είναι όμως πια μόνο γεωλογικό. Χτυπάει το διάφραγμα, το μυακάρδιο, τη σκέψη και παραλύει την ελπίδα. Και επειδή όλοι είμαστε ΑμεΑ της ελπίδας, ας ασκηθούμε να γίνουμε παραολυμπιονίκες της ύπαρξής μας...

* Επιδημία και μέτρα ανέτρεψαν και ακύρωσαν βέβαια όλα τα σχέδια, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που θα ήθελες τουλάχιστον να κάνεις όταν φυσικά η κατάσταση αυτή θα έχει τελειώσει;

Είτε τελειώσει είτε όχι, σίγουρα αν είμαι ικανός, αυτά που σκέφτομαι, νιώθω και θέλω θα τα κάνω. Θα ψωνίζω πρωί, μεσημέρι, βράδυ από το σούπερ μάρκετ των ονείρων μου. Υποστείτε τη σοφία των αγαπημένων σας. Αυτό είναι το αληθινό σπίτι!


 

Από κοινού βέβαια με το εσωτερικό, εκείνο των σκέψεων, των συναισθημάτων, των ονείρων αλλά και των οραμάτων, στο οποίο κατοικεί μόνιμα ο Χρήστος Θηβαίος...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL