Μία από τις πιο εμβληματικές δημιουργίες του παγκόσμιου κινηματογράφου που καθιέρωσε το κίνημα του νεορεαλισμού, ο «Κλέφτης Ποδηλάτων» του Βιτόριο Ντε Σίκα, προβάλλεται ξανά από σήμερα στις ιταλικές αίθουσες.
Έχοντας κλείσει εβδομήντα χρόνια ζωής, η ταινία, βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Λουίτζι Μπαρτολίνι, εμπεριέχει μια σημαντική διαφορά. Το σενάριο του Τσέζαρε Τζαβατίνι τοποθετεί στη θέση του καλλιτέχνη που χάνει το ποδήλατό του και το αναζητά στις άγνωστες γι' αυτόν λαϊκές συνοικίες της πόλης, έναν άνθρωπο εξαντλημένο και βασανισμένο από την μακρά ανεργία, που συνοδεύεται από ένα παιδάκι. Έτσι η αναζήτηση του κλεμμένου ποδηλάτου γίνεται μία πράξη απόλυτης επιβίωσης αποκτώντας υπαρξιακό χαρακτήρα.
«Τι είναι ουσιαστικά μία κλοπή ποδηλάτου, το οποίο ούτε καινούργιο είναι ούτε απαστράπτον;» αναρωτιέται ο Ντε Σίκα, που κατορθώνει με αυτήν την ταινία να αγγίξει τα όρια της κοινωνικής κριτικής σε μία χώρα πληγωμένη από τον φασισμό, η οποία πασχίζει να ξαναβρεί τον βηματισμό της μεταπολεμικά.
Για τους τρεις βασικούς ρόλους επελέγησαν μη επαγγελματίες ηθοποιοί, όπως ο Λαμπέρτο Ματζοράνι, που ήταν ένας πραγματικός εργάτης της εταιρείας Breda, ο μικρός Έντσο Σταγιόλα, που επιλέχθηκε από τον Ντε Σίκα όταν τον είδε να περιεργάζεται τα γυρίσματα, ενώ η Μαρία ήταν η Λιανέλα Στάρελ, μία δημοσιογράφος που είχε ζητήσει συνέντευξη από τον σκηνοθέτη και κατέληξε ηθοποιός.
