Είναι μια μαύρη κωμωδία για έναν πατέρα και τον γιο του. Αφοπλιστικά ανθρώπινο, το πολυβραβευμένο "Μυστικό συστατικό" που προβάλλεται από αύριο στον κινηματογράφο Τριανόν, με τον σκηνοθέτη να παρακολουθεί την πρεμιέρα (9 μ.μ.) και μετά την προβολή να συζητά με το κοινό, έρχεται να δείξει μια πραγματικότητα για την ΠΓΔΜ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε και προβάλλουν τα μέσα ενημέρωσης και να μας συστήσει ένα δημιουργό που επιστρατεύει το χιούμορ προκειμένου να καυτηριάσει τα πικρά και ανελέητα της εποχής μας.
Ο Σταβρέσκι αφηγείται την ιστορία του Βέλε, ενός κακοπληρωμένου μηχανικού τρένων που χρησιμοποιεί κλεμμένη μαριχουάνα για να φτιάξει ένα κέικ, προκειμένου να ανακουφίσει τον πόνο του καρκινοπαθούς πατέρα του. Ως εκ θαύματος η υγεία του πατέρα του βελτιώνεται αλλά ξαφνικά ο Βέλε μπαίνει σε μπελάδες αφού έχει να αντιμετωπίσει τους περίεργους γείτονες που θέλουν τη συνταγή για τη θεραπεία δικών τους ασθενών και τους εγκληματίες που ψάχνουν τα ναρκωτικά τους. Μέσα από τα κωμικά και τα ευτράπελα της πλοκής, ο Σταβρέσκι στήνει τον μεγεθυντικό φακό του σε μια άνιση, ανάλγητη κοινωνική συνθήκη.
"Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού, έχω γίνει μάρτυρας του αγώνα του απλού λαού της χώρας μου που αγωνίζεται για αξιοπρεπή ζωή. Οι ανθρώπινες αξίες περιορίστηκαν στην αρπαγή όσο το δυνατόν περισσότερων χρημάτων και δύναμης. Οι ασθενείς πέθαιναν, τα φάρμακα ήταν περιορισμένα, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία έκαναν τεράστια κέρδη, ξεζουμίζοντας κάθε δεκάρα από άρρωστους και απελπισμένους. Οι άνθρωποι στράφηκαν στην αστρολογία, τις θεωρίες συνωμοσίας και τα στοιχήματα. Εκλέχτηκαν απατεώνες, ο αέρας μολύνθηκε και οι κομπογιαννίτες πολλαπλασιάστηκαν" σημειώνει ο Γκιόρτσε Σταβρέσκι για τη συνθήκη που τον κινητοποίησε για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. "Κατά ειρωνικό τρόπο, το χιούμορ χρησίμευσε ως αντίδοτο στη γκρίζα πραγματικότητά μας. Χρησιμοποιώντας ένα είδος 'πνευματικού τζούντο', οι άνθρωποι έμαθαν να γελούν με τον πόνο, ώστε να μπορούν να αντέχουν τη ζοφερή τους ζωή. Και έτσι γεννήθηκε η ιστορία μου" παραδέχεται, συμπληρώνοντας ότι "σελίδα τη σελίδα στο σενάριο, όπως δύο πλοία που κατευθύνονται προς μια σύγκρουση, το χιούμορ και ο πόνος πάλευαν σε μια μάχη. Το χιούμορ έμοιαζε περισσότερο με ένα υποβρύχιο που βγαίνει στην επιφάνεια όταν δεν το περιμένεις και επιτίθεται βίαια στον αυτάρεσκο πόνο που απέπλευσε με αυτοπεποίθηση και περηφάνια στα άγρια νερά της αδικίας της ζωής".
Η αδύναμη θέση του βασικού χαρακτήρα της ταινίας του έλκει ιδιαίτερα τον σκηνοθέτη, που ομολογεί ότι τρέφει "μια διαχρονική γοητεία για τους ανθρώπους που κινούνται ενάντια στο ρεύμα και καταφέρνουν να πετύχουν ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, να φτάσουν σε μια υψηλότερη κορυφή, να σώσουν τον πατέρα τους από τον θάνατο ή απλώς να γυρίσουν μια ταινία στις πιο δύσκολες συνθήκες".
Τις δύσκολες συνθήκες της χώρας του ο Σταβρέσκι τις ενέταξε με εύγλωττο τρόπο στην ταινία του. Ίσως και συμβολικό. Επέλεξε να γυρίσει σκηνές της σε χώρους κακοπαθημένους. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στο αμαξοστάσιο του σιδηροδρόμου, οι εργαζόμενοι απεργούσαν ζητώντας την καταβολή των μισθών τους. Έφτασαν και σε απεργία πείνας. Μετά τα γυρίσματα άρχισε η ανακαίνιση του παρηκμασμένου επί 43 χρόνια αμαξοστασίου. Το φινάλε γυρίστηκε στο κάμπινγκ Treska, χτισμένο το 1978 γύρω από μια τεχνητή λίμνη στα περίχωρα των Σκοπίων που, ενώ ήταν καταπληκτικό αξιοθέατο, εδώ και 20 χρόνια το νερό μολύνθηκε τόσο ώστε πλέον απαγορεύεται το κολύμπι και ο χώρος μοιάζει με πόλη - φάντασμα.
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος την Παρασκευή (9 μ.μ.) θα παραβρεθεί επίσης στην προβολή της ταινίας του στο Δημοτικό Θερινό Σινεμά "Χολαργός" για να συνομιλήσει με το κοινό στο τέλος της προβολής.
Η ταινίας στο Τριανόν προβάλλεται Πέμπτη-Τετάρτη 9μ.μ. και 11 μ.μ. και στον Χολαργό Πέμπτη-Τρίτη 9 μ.μ. και 11 μ.μ. και Τετάρτη στις 9μ.μ.
Πόλυ Κρημνιώτη
Ο σκηνοθέτης Γκιόρτσε Σταβρέσκι
