Στις 27 Μαρτίου 1973, στην τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η Λιβ Ούλμαν και ο Ρότζερ Μουρ ανακοινώνουν τον νικητή για το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου: Είναι ο Μάρλον Μπράντο, για τον "Νονό". Αλλά αντί για τον Μπράντο, στη σκηνή εμφανίζεται μια νεαρή Ινδιάνα, ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά των Απάτσι, η Σασίν "Μικρό Φτερό" (επαγγελματίας ηθοποιός και η ίδια), δηλώνοντας στους εμβρόντητους παρουσιαστές ότι εκπροσωπεί τον Μπράντο, ο οποίος αρνείται το βραβείο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους Ινδιάνους η κινηματογραφική βιομηχανία... Ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που η τελετή των Όσκαρ "φιλοξένησε" μια ξεκάθαρη πολιτική δήλωση, έστω και αν από την πρώτη στιγμή η δημιουργία του θεσμού είχε -ανομολόγητες- πολιτικές προεκτάσεις. Ο Μπράντο ήταν αντικομφορμιστής, αλλά τελικά η Ινδιάνα ήταν που πλήρωσε τον λογαριασμό: Για χρόνια αποσιωπήθηκε έντεχνα το γεγονός ότι λίγο προτού ανεβεί στη σκηνή είχε δεχθεί επίθεση στα παρασκήνια από τον Τζον Γουέιν, με σκοπό να την πετάξει έξω με τις κλωτσιές, αλλά τον συγκράτησαν πέντε άνδρες της ασφάλειας του κτηρίου. Ο Μπράντο τής είχε δώσει να διαβάσει ένα μεγάλο κείμενο διαμαρτυρίας αλλά οι υπεύθυνοι της τελετής της είπαν ότι μπορεί να μιλήσει μόνο για 60 δευτερόλεπτα, διαφορετικά την απείλησαν ότι θα ζητήσουν τη σύλληψή της. Και το κυριότερο, μετά από εκείνη τη βραδιά, η καριέρα της καταστράφηκε. Στα επόμενα χρόνια, σκηνοθέτες και παραγωγοί τής έλεγαν καθαρά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να της δώσουν οποιοδήποτε ρόλο μετά την παρέμβασή της στην τελετή...
Από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, η βιομηχανία του Χόλιγουντ είχε να αντιμετωπίσει τον διάχυτο πουριτανισμό της αμερικανικής κοινωνίας. Οι παραγωγοί αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι έπρεπε να εισηγηθούν "κανόνες αυτορύθμισης"... Τον ρόλο αυτό κλήθηκε να επιτελέσει η "Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών" που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του `20 από ομάδα παραγωγών, με προεξάρχοντα τον Λούις Μπ. Μάγιερ της MGM. Ταυτόχρονα ήταν και ένα είδος "αριστοκρατικού συνδικαλισμού" προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανερχόμενη εκείνη την εποχή επιρροή των ερυθρών στα συνδικάτα του Χόλιγουντ. Στο καταστατικό της ανέφερε ότι έχει στόχο "να ανεβάσει το πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και επιστημονικό επίπεδο του κινηματογράφου". Μεγάλα λόγια. Στην πραγματικότητα, είχε να κάνει με τη μαζική κουλτούρα και τα πολλά λεφτά.
Τα πρώτα βραβεία δόθηκαν στις 16 Μαΐου του 1929, σε μια κλειστή τελετή 250 ατόμων στο Blossom Room του ξενοδοχείου Roosevelt στο Χόλιγουντ, για ταινίες της περιόδου 1927 - 1928 (τα πρώτα χρόνια οι υποψηφιότητες των ταινιών ορίζονταν όχι με βάση το ημερολογιακό έτος αλλά σύμφωνα με την κινηματογραφική σεζόν, που για τους Αμερικανούς ξεκινούσε την 1η Αυγούστου και έληγε την 31η Ιουλίου της επόμενης χρονιάς). Αγωνία για τους νικητές εκείνη την πρώτη βραδιά δεν υπήρχε, καθώς ήταν γνωστοί τρεις μήνες πριν, με την ανακοίνωση της θέσπισης των βραβείων. Η χρησιμότητα της Ακαδημίας αποδείχτηκε με... θαυμαστό τρόπο στην αντιμετώπιση των συνεπειών του οικονομικού κραχ. Στα 1933, με το μισό ανθρώπινο δυναμικό του Χόλιγουντ στην ανεργία, η Ακαδημία πίεσε τους υπόλοιπους να περικόψουν τις αποδοχές τους κατά 50%. Γρήγορα ήρθε η αντίδραση... Τον Ιούλιο του 1933 ένας μεγάλος αριθμός ηθοποιών αποχώρησε από την Ακαδημία για να δημιουργήσει την Screen Actors Guild, που εκπροσωπεί μέχρι σήμερα τα συμφέροντα των ηθοποιών. Το 1936 ακολούθησε η μαζική φυγή σκηνοθετών και η δημιουργία της δικής τους Ένωσης, και τελικά η Ακαδημία υποχρεώθηκε το 1937 να αποσυρθεί από την «εκπροσώπηση» των επαγγελματιών...
Τι θα δούμε στα φετινά Όσκαρ
"Η μορφή του νερού" του Μεξικανού Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ξεκινά ως φαβορί με 13 υποψηφιότητες, ενώ ακολουθούν οι «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» του Βρετανού Μάρτιν ΜακΝτόνα με 9 και η «Δουνκέρκη» του Κρίστοφερ Νόλαν με 7. Ωστόσο, η ταινία του Μεξικανού αντιμετωπίζει το τελευταίο διάστημα τις κατηγορίες των κληρονόμων του συγγραφέα Πολ Ζίντελ, που κατέθεσαν στοιχεία για 61 (!) ομοιότητες με το θεατρικό έργο του Ζίντελ "Let me hear you whisper" (1969). Ο Γκάρι Όλντμαν, ως Ουίνστον Τσόρτσιλ στην "Πιο σκοτεινή ώρα", φαίνεται να είναι το φαβορί για το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου, αλλά ίσως παίξει κάποιο ρόλο και το γεγονός ότι ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις (πρωταγωνιστεί στην "Αόρατη κλωστή"), κάτοχος ήδη τριών Όσκαρ, "αποχαιρετά" τον κινηματογράφο και τα μέλη της Ακαδημίας δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία να τον επιβραβεύσουν για το ταλέντο του.
Για το Όσκαρ Δεύτερου ανδρικού ρόλου φαβορί θεωρείται ο Σαμ Ρόκγουελ, για το «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», αλλά ιδιαίτερη αναφορά αξίζει ο 89χρονος Κρίστοφερ Πλάμερ, ο οποίος κλήθηκε την τελευταία στιγμή να αντικαταστήσει τον Κέβιν Σπέισι (λόγω των καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση) στο «Όλα τα λεφτά του κόσμου». Οι σκηνές με τον Κέβιν Σπέισι είχαν ήδη γυριστεί, και πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Ο Κρίστοφερ Πλάμερ, σαν "έτοιμος από καιρό", εντυπωσιάζει με την ερμηνεία του στον ρόλο του μισάνθρωπου πολυεκατομμυριούχου Τζον Πολ Γκετί που αρνήθηκε να πληρώσει λύτρα στους απαγωγείς του εγγονού του, τη δεκαετία του '70. Στις γυναίκες, η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ δύσκολα θα χάσει το Όσκαρ για την ερμηνεία της στο «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», καθώς ήδη έχει κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα, το βραβείο της BAFTA και το βραβείο του Σωματείου Ηθοποιών για τον ίδιο ρόλο.
