«MOONLIGHT» του Μπάρι Τζένκινς. Όσκαρ καλύτερης ταινίας φέτος για ένα φιλμ σκληρό και ευαίσθητο συγχρόνως, που αφηγείται τη δύσκολη ενηλικίωση ενός αγοριού της αφροαμερικανικής κοινότητας κάπου στη Φλόριντα. Ακροβατώντας επιδέξια ανάμεσα στη διάχυτη βία, στα ναρκωτικά και στο συναισθηματικό ανάγλυφο των χαρακτήρων του, ο Τζένκινς εντυπωσιάζει με την πρωτότυπη σκηνοθετική ματιά του και το εξαντλητικά δουλεμένο σενάριο... (Ατλαντίς, Πάλας Παγκρατίου).
"ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ" του Μουσταφά Καρά. Η ταινία είναι παραγωγής 2015, αλλά έστω με καθυστέρηση αξίζει να ανακαλύψουμε αυτό το διαμαντάκι του ακμαίου τουρκικού κινηματογράφου. Ο Μεχμέτ ζει σε ένα εξαθλιωμένο ορεινό χαμόσπιτο στην Τραπεζούντα, συντροφιά με τη γριά μάνα του, την εξουθενωμένη σύζυγό του και τα δύο παιδιά του. Ο ίδιος, αντί να βρει κάποια δουλειά στο κοντινό ορυχείο, όπως τον πιέζει η οικογένειά του, για να πληρώσουν τα αμέτρητα χρέη τους, επιλέγει να γυρνά στα βουνά μόνος του, αναζητώντας με μανία εκείνη τη χρυσοφόρο φλέβα που θα έλυνε όλα τα προβλήματά τους... (Ααβόρα, Άτταλος, Διάνα, Μικρόκοσμος, Σοφία, Δημ. Κιν. Όνειρο, Κιν. Λάμπρος Κωνσταντάρας - Ρένα Βλαχοπούλου).
"ΝΕΡΟΥΔΑ" του Πάμπλο Λαρέν. O Χιλιανός σκηνοθέτης επέλεξε να γυρίσει μετά την "Τζάκι" μια ιδιότυπη κινηματογραφική προσέγγιση του Πάμπλο Νερούδα. Η ταινία δεν είναι ακριβώς μια βιογραφία για τον μεγάλο Χιλιανό ποιητή. Παρουσιάζει την έφεση του Νερούδα να «μεταμορφώνεται» εστιάζοντας στην καταδίωξή του από τον επιθεωρητή της αστυνομίας Όσκαρ Πελουσονάου, το 1948, στη Χιλή του Ψυχρού Πολέμου. Ο Νερούδα «παίζει» με τον διώκτη του, αφήνοντας ίχνη που μετατρέπουν την αστυνομική καταδίωξη σε προσωπικό στοίχημα (Ατλαντίς).
