Οι αδελφοί Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν, οι σκηνοθέτες με το ανήσυχο κοινωνικό βλέμμα από το Βέλγιο, επιστρέφουν με το "Αγνωστο κορίτσι". Η Αντέλ Ενέλ υποδύεται μια νεαρή γιατρό στη Λιέγη, με αυξημένη αίσθηση ευθύνης για τη δουλειά της. Αναπληρώνει έναν ηλικιωμένο «οικογενειακό» γιατρό που βγαίνει στη σύνταξη, ενώ ταυτόχρονα έχει δεχτεί πρόταση να δουλέψει σε ένα περιζήτητο ιδιωτικό νοσοκομείο. Τα προβλήματα που έχει με τον νεαρό φοιτητή της Ιατρικής, ο οποίος απασχολείται στο ιατρείο της, θα την οδηγήσουν να μην απαντήσει στο επίμονο κουδούνι που χτυπά στο ιατρείο κάποιο βράδυ μετά τη λήξη του ωραρίου εργασίας. «Οι ασθενείς πρέπει να μάθουν να έρχονται στην ώρα τους», λέει αυστηρά στον νεαρό, σαν να του κάνει μάθημα... Όμως, την επόμενη μέρα την περιμένει μια οδυνηρή έκπληξη: Η κάμερα ασφαλείας στην είσοδο θα αποκαλύψει πως μια νέα κοπέλα από την Αφρική είχε χτυπήσει το κουδούνι και λίγο αργότερα βρέθηκε νεκρή σε κοντινή απόσταση... Η γιατρός συντρίβεται από το αίσθημα ευθύνης για τον θάνατο της άγνωστης κοπέλας και, πέρα από τη συνεργασία της με την αστυνομία, ξεκινά και η ίδια τη δική της έρευνα για να ανακαλύψει τι ακριβώς συνέβη με την άγνωστη, που κανείς δεν αναζητεί...
"Ο εμποράκος" του Ιρανού Ασγκάρ Φαραντί χρησιμοποιεί ως αφετηρία το ανέβασμα μιας παράστασης με το θεατρικό έργο "Ο θάνατος του εμποράκου" του Άρθουρ Μίλερ, στην Τεχεράνη. Αλλά τα μέλη της θεατρικής ομάδας είναι ερασιτέχνες, και η καθημερινότητά τους "εισβάλλει" και ανατρέπει τα δεδομένα της παράστασης... "Διάβασα το θεατρικό έργο", λέει ο Φαραντί, "όταν ήμουν ακόμη μαθητής. Με είχε συγκλονίσει, κυρίως για τις αναφορές στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι ένα πολύ πλούσιο έργο, που προσφέρεται για πολλές ερμηνείες. Η πιο σημαντική του διάσταση είναι η κοινωνική κριτική εκείνης της περιόδου... Τα πράγματα αλλάζουν με ιλλιγιώδεις ρυθμούς και το πρόσταγμα είναι 'προσαρμόσου ή πέθανε'. Κάτι ανάλογο νομίζω πως ισχύει και για τη χώρα μου σήμερα".
"Manchester by the sea" του Κένεθ Λόνεργκαν, που ήδη έχει συγκεντρώσει εγκώμια και βραβεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κοινωνικό δράμα, που βασίζεται στη σχέση ενός αγοριού με τον θείο του (Κέισι Αφλεκ), μοναδικό κηδεμόνα του, μετά τον θάνατο του πατέρα του.
«The Killing of a Sacred Deer» ("Ο φόνος ενός ιερού ελαφιού"), η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, γυρισμένη στο Σινσινάτι των Ηνωμένων Πολιτειών, με πρωταγωνιστές τη Νικόλ Κίντμαν και τον Κόλιν Φάρελ. Ίσως προβληθεί στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου το διεθνές κοινό πρωτογνώρισε τον Λάνθιμο με τον "Κυνόδοντα", το 2009. Είναι η δεύτερη φορά που ο Λάνθιμος συνεργάζεται με τον Κόλιν Φάρελ μετά τον "Αστακό": Εδώ υποδύεται έναν πετυχημένο χειρουργό, που προσπαθεί να προσθέσει ένα νέο μέλος στην οικογένειά του, ένα αγόρι στην εφηβεία. Μόνο που η συμπεριφορά του αγοριού θα αποδειχθεί προβληματική και θα θέσει σε κίνδυνο την οικογενειακή γαλήνη και την "ιδανική" ζωή του γιατρού.
Στις 6 Οκτωβρίου 2017 αναμένεται η παγκόσμια πρεμιέρα του "Blade Runner 2049", του σίγκουελ της θρυλικής ταινίας που σκηνοθέτησε ο Ρίντλεϊ Σκοτ 32 χρόνια πριν. Εδώ ο Σκοτ κρατά τον ρόλο του παραγωγού, αφήνοντας τη σκηνοθεσία στον Καναδό Ντενί Βιλνέβ ("Arrival"). Ως γνωστόν, η αρχική ταινία είχε βασιστεί στο μυθιστόρημα του Φίλιπ Ντικ "Do Androids Dream Of Electric Sheep?" και ο Σκοτ "επένδυσε" τη δαιμονική γραφή τού σπουδαίου συγγραφέα με μια φουτουριστική νουάρ ατμόσφαιρα. Ο "παλιός" Μπλέιντ Ράνερ Χάρισον Φορντ, που, σύμφωνα με το σενάριο, έχει εξαφανιστεί εδώ και τριάντα χρόνια, θα μας "συστήσει" τον "νέο", Ράιαν Γκόσλινγκ...
"Happy End" του Μίκαελ Χάνεκε. Σε συνεργασία με τη Sony Classics, ο φιλόσοφος - σκηνοθέτης Χάνεκε γύρισε την τελευταία του ταινία στο Καλαί, όπου στοιβάζονται οι πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν στη Βρετανία. Σαρκαστικός ο τίτλος, για μια Ευρώπη που οδεύει προς τη διάψευση όλων των προσδοκιών... Δύο από τους πρωταγωνιστές της "Αγάπης", ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και η Ιζαμπέλ Ιπέρ, συνεργάζονται ξανά με τον Χάνεκε, ενώ μαζί τους είναι και ο Ματιέ Κασοβίτς. Πιθανώς να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Καννών.
Kαι φυσικά υπάρχει και η ελληνική παραγωγή, που δεν είναι πια "ο φτωχός συγγενής", καθώς οι περισσότερες από τις ταινίες των νέων Ελλήνων δημιουργών έρχονται φορτωμένες βραβεία από το εξωτερικό.
Το "Park" της Σοφίας Εξάρχου, γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στο μισο-ερειπωμένο Ολυμπιακό Χωριό της Αθήνας, δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του 2004. Μια παρέα εφήβων περιφέρεται άσκοπα ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια - βίαιες απομιμήσεις των Ολυμπιακών αθλημάτων. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης, μαζί με την Άννα, πρώην αθλήτρια, προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων... "Από το 'ένδοξο' παρελθόν της χώρας έως την παρακμή τού σήμερα βλέπουμε μια κοινωνία που ήταν απροετοίμαστη για τη βίαιη πτώση. Σε αυτό το απομεινάρι του παρελθόντος, η ανάγκη των παιδιών ν' ανήκουν κάπου γίνεται επιτακτική και οι προσπάθειές τους όλο και πιο άγριες και απελπισμένες", λέει η Σοφία Εξάρχου.
Στην "Πλατεία Αμερικής" του Γιάννη Σακαρίδη, ο Γιάννης Στάνκογλου είναι ο Μπίλλη, ένας εκπρόσωπος της γενιάς τού rock n' roll στη σημερινή Αθήνα, ιδιοκτήτης μπαρ στην πλατεία Αμερικής. Όταν η Τερέζα (Ξένια Ντάνια), μια όμορφη μουσικός από την Αφρική, έρχεται να κάνει τατουάζ στο παράνομο τατού studio στο πατάρι του μπαρ, ο Μπίλλη θα την ερωτευτεί. Όμως εκείνη έχει στο μυαλό της να φύγει για τη Γαλλία... Το σενάριο βασίζεται στη νουβέλα "Η Βικτώρια δεν υπάρχει" του Γιάννη Τσίρμπα.
Το "Αφτερλωβ" του Στέργιου Πάσχου είναι μια "καυστική μετα-ερωτική ιστορία" δυο ανθρώπων που αρνούνται να μεγαλώσουν. Οι λέξεις αδυνατούν να εκφράσουν αυτό που νιώθουν. Περικυκλωμένοι από αναμνήσεις, ξεκινούν μια αθώα βόλτα στην εξοχή για να συνειδητοποιήσουν πολύ γρήγορα πως έχουν χαθεί σ’ ένα αφιλόξενο κι ανεξερεύνητο δάσος...
