«12 χρόνια σκλάβος» (12 Years a Slave)
Σκηνοθεσία: Στιβ Μακουίν
Ερμηνεία: Τσιούιτελ Ιτζίοφορ, Μπραντ Πιτ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Μάικλ Φασμπέντερ, Πολ Ντάνο, Πολ Τζιαμάτι, Σάρα Πόλσον, Λουπίτα Νιόνγκ'ο, Αντεπέρο Ονούγιε
Στα 1854, ο Αφροαμερικανός Νεοϋορκέζος Σόλομον Νόρθαπ δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Δώδεκα χρόνια σκλάβος» περιγράφοντας την εντελώς μυθιστορηματική προσωπική του περιπέτεια απώλειας της ελευθερίας του. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει το «Η Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά», ενώ οκτώ χρόνια αργότερα θα ξεσπάσει ο αμερικανικός Εμφύλιος, που θα δώσει και την τελική λύση στο ζήτημα της δουλείας. Ο Νόρθαπ ωστόσο δεν ήταν μια τυπική περίπτωση σκλάβου. Ζούσε στη Νέα Υόρκη ως ελεύθερος Αμερικανός πολίτης, οικογενειάρχης και ταλαντούχος μουσικός, μέχρι τη στιγμή που έπεσε θύμα απαγωγής από εμπόρους σκλάβων και βρέθηκε στον αμερικανικό Νότο περνώντας από αφέντη σε αφέντη και δουλεύοντας σε φυτείες ζαχαροκάλαμου…
Το γεγονός ότι η ελευθερία δεν ήταν γι' αυτόν ένα μακρινό «όνειρο», αλλά μια απτή προϋπάρχουσα κατάσταση της ζωής του, τον εφοδιάζει με τη δύναμη της «διπλής ανάγνωσης» της σκλαβιάς του. Στον αμερικανικό Νότο δεν βιώνει μονάχα τη σκλαβιά, αλλά έρχεται αντιμέτωπος με τη βιαιότητα μιας κοινωνίας που αντιδρά σφοδρά στις νεωτερικές αντιλήψεις. Είναι μια κοινωνία την οποία ο σκηνοθέτης προσωποποιεί στην εικόνα του σκληρού δυνάστη που υποδύεται ο Μάικλ Φασμπέντερ. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες σκηνοθετικές δουλειές του, ιδιαίτερα με το «Hunger», ο Βρετανός Μακουίν υιοθετεί εδώ μια μάλλον παραδοσιακή κινηματογραφική αφήγηση, συμπαρασύροντας με μαεστρία τον θεατή στα πάθη ενός εξ ορισμού «αθώου», που βασανίζεται και υποφέρει κάτω από εντελώς απάνθρωπες συνθήκες.
Ο Νόρθαπ δεν χάνει την ελπίδα και το κουράγιο του, παρά το ότι φαίνεται να είναι εντελώς καταδικασμένος από τη μοίρα του. Και τελικά η επαφή με έναν Καναδό πολέμιο της δουλείας (Μπραντ Πιτ) θα του επιτρέψει να πληροφορήσει την οικογένειά του στον Βορρά για το πού βρίσκεται και να κινήσει τη διαδικασία για την απελευθέρωσή του...
Το ήδη πολυβραβευμένο «12 χρόνια σκλάβος» πιθανότατα θα «πρωταγωνιστήσει» και στα Όσκαρ που έρχονται, αλλά αυτό που επισημαίνουν ιδιαίτερα οι Αμερικανοί κριτικοί είναι ότι έπρεπε να περιμένουμε έναν Βρετανό δημιουργό (αφρικανικής καταγωγής) να σκηνοθετήσει στην Αμερική ώστε να αναδειχθεί με τόση ένταση και ενάργεια στη μεγάλη οθόνη η βιωματική αποτύπωση της δουλείας…
«Χόμπιτ: Η ερημιά του Νοσφιστή» (The Hobbit: The Desolation of Smaug)
Σκηνοθεσία: Πίτερ Τζάκσον
Ερμηνεία: Μπένεντικτ Κούμπερμπατς, Λιουκ Έβανς, Μάρτιν Φρίμαν, Κέιτ Μπλάνσετ, Εβαντζελίν Λίλι, Ρίτσαρντ Άρμιτατζ, Χιούγκο Γουίβινγκ, Ίαν Μακέλεν, Ιλάιτζα Γουντ, Ορλάντο Μπλουμ, Λι Πέις, Κρίστοφερ Λι, Στίβεν Φράι, Άντι Σέρκις, Ίαν Χολμ
Δεύτερο μέρος της κινηματογραφικής τριλογίας με αφετηρία το μυθιστόρημα του Τζ. Ρ. Τόλκιν, «Χόμπιτ», και εδώ ο Πίτερ Τζάκσον δεν τα καταφέρνει να μας ικανοποιήσει στον ίδιο βαθμό με το πρώτο μέρος, καθώς το σενάριο αυτή τη φορά είναι υποτυπώδες. Με διάρκεια μικρότερη κατά εννέα λεπτά από το πρώτο μέρος (το οποίο ξεπέρασε σε εισπράξεις το 1 δισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως) στην «Ερημιά του Νοσφιστή» ξαναβρίσκουμε τον Μπίλμπο Μπάγκινς (Μάρτιν Φρίμαν), ο οποίος μαζί με τον Γκάνταλφ (Ίαν Μακέλεν) και δεκατρείς νάνους, με επικεφαλής τον Θόριν Δρύασπι (Ρίτσαρντ Άρμιταζ) συνεχίζουν το ταξίδι τους για να ανακτήσουν το χαμένο βασίλειο του Έρεμπορ.
Ο Νεοζηλανδός Πίτερ Τζάκσον εκμεταλλεύεται τα τοπία της πατρίδας του σε συνδυασμό με έναν καταιγισμό δράσης, ψηφιακών σκηνικών και εφέ, αφήνοντας τελικά την αφήγηση «μετέωρη», σε αναμονή του τρίτου μέρους, το οποίο, όπως μαθαίνουμε, είναι ήδη έτοιμο και περιμένει κι αυτό να πάρει σειρά για το ταμείο…
«Τhe Cleaners»
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γεωργούσης
«Little Land»
Σκηνοθεσία: Νίκος Νταγιαντάς
Δύο ντοκιμαντέρ που προβάλλονται μαζί, δύο εξαιρετικά «ερεθιστικές» και αξιοπρόσεκτες ματιές στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Η πρώτη ταινία, την οποία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Γεωργούσης, απόφοιτος του National Film and Television School της Βρετανίας, έχει γίνει ήδη «πρώτο θέμα» στην πολιτική επικαιρότητα, καθώς ο δημιουργός της κατάφερε να βγάλει από το ημίφως και να φέρει στο προσκήνιο με εξαιρετικά αποκαλυπτική ματιά, τις μεθοδεύσεις και τη νοοτροπία μελών, υποψήφιων βουλευτών και υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας τους τον Μάιο του 2012.
Όπως έχει εξηγήσει ο δημιουργός της ταινίας, δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει ιδιαίτερα ώστε οι χρυσαυγίτες να βγουν «αυθεντικοί» στη μεγάλη οθόνη. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα που τους κινηματογραφούσε, ήταν μάλιστα περήφανοι που η Ευρώπη, μέσα από τα γυρίσματα, θα μάθαινε για την ύπαρξή τους και τις ιδέες τους...
Ο Κωνσταντίνος Γεωργούσης υπογράφει ταυτόχρονα τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τη φωτογραφία, τον ήχο και την παραγωγή. Η ταινία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο τον Αύγουστο 2013, ενώ πρωτοπαρουσιάστηκε στο βρετανικό κανάλι Channel 4.
Στο ντοκιμαντέρ «Little Land» του Νίκου Νταγιαντά ακολουθούμε τον 35χρονο Θοδωρή, ο οποίος «ξαναφτιάχνει» τη ζωή του στην Ελλάδα των Μνημονίων μετακομίζοντας στην Ικαρία. Εκεί ανακαλύπτει μια κοινωνία που εξακολουθεί να στηρίζεται στην αυτονομία και τη συνεργασία. Διατηρώντας ζωντανή την ικαριώτικη παράδοση της «αλλαξάς» -η οποία αναβιώνει τώρα λόγω της κρίσης- πολλοί κάτοικοι της Ικαρίας δεν χρησιμοποιούν χρήματα για τις ανάγκες τους: γίνονται ταυτόχρονα μελισσοκόμοι, οινοποιοί, αγρότες και ξυλουργοί, κάνοντας δέκα δουλειές ο καθένας, από αιώνες μαθημένοι στην ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών…
Όμως οι Ικαριώτες δεν ζουν μόνο καλύτερα, αλλά και περισσότερο. Το ένα τρίτο του πληθυσμού ξεπερνά τα 90 και οι Ικαριώτες έχουν δέκα φορές περισσότερες πιθανότητες από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να περάσουν τα 100… Και η ταινία του Νίκου Νταγιαντά έρχεται φορτωμένη με πολλά βραβεία από φεστιβάλ του εξωτερικού.
