Ξεκινάει αύριο το μεγάλο αφιέρωμα που διοργανώνει η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης στον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, με την προβολή δεκαπέντε ταινιών του. Το αφιέρωμα θα διαρκέσει έως τις 15 Δεκεμβρίου και πραγματοποιείται στην αίθουσα "Τάκης Κανελλόπουλος" του Μουσείου Κινηματογράφου (Αποθήκη Α', Λιμάνι, τηλ. 2310-508398).
Η θυελλώδης προσωπικότητα του Φασμπίντερ σφράγισε τον γερμανικό κινηματογράφο μέσα από τις 44 ταινίες που γύρισε σε 17 χρόνια. Ταυτόχρονα δούλεψε και στο θέατρο, γύρισε τηλεοπτικές σειρές, έπαιξε δεκάδες ρόλους σε δικές του ταινίες και συναδέλφων του. Έφυγε από τη ζωή πρόωρα, σε ηλικία μόλις 37 ετών, το 1982, από θανατηφόρο συνδυασμό βαρβιτουρικών και κοκαΐνης.
Tο 1969 γύρισε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Η αγάπη είναι πιο κρύα από τον θάνατο», κερδίζοντας αμέσως πρωταγωνιστική θέση στη γενιά των σκηνοθετών της εποχής εκείνης, πλάι στον Βέντερς, τον Σλέντορφ, τον Χέρτζογκ κ.ά. Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, ο δημιουργός που τον επηρέασε περισσότερο απ' όλους ήταν ο μετανάστης από την Ευρώπη Ντάγκλας Σερκ, σκηνοθέτης δημοφιλέστατων μελοδραμάτων, που αναδείκνυαν το κιτς δίπλα στο συναίσθημα, στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του '50.
Οι ήρωες του Φασμπίντερ, άνδρες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι ή ετεροφυλόφιλοι, ζουν καταπιεσμένοι σε μια κοινωνία που λειτουργεί φαινομενικά "ομαλά", αλλά κατά βάθος είναι στα όρια της έκρηξης. Ο πόνος, η αδυναμία έκφρασης των συναισθημάτων, η βία σε όλες τις εκφάνσεις της, η τραγική κατάληξη στα ερωτικά πάθη, όλα αυτά είναι στην καρδιά του φασμπιντερικού κοσμοειδώλου.
Στο έργο του καταγγέλλεται η ηθική παρακμή της μεταπολεμικής Γερμανίας, η εκπόρνευση, η προδοσία... Ο Φασμπίντερ προσπερνά την τεχνική αρτιότητα των ταινιών του και ενδιαφέρεται κυρίως για τη σταδιακή "έκρηξη" των συναισθημάτων, τα οποία απεικονίζει με ωμότητα, αλλά και ευαισθησία. Οι χαρακτήρες του τελικά συντρίβονται από τις κοινωνικές προκαταλήψεις και την εκμετάλλευση, συναισθηματική ή υλική.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει δεκαπέντε ταινίες: «Η αγάπη είναι πιο κρύα από τον θάνατο» (1969), «Ο Έλληνας γείτονας» (1969), «Γιατί έπιασε αμόκ τον Κύριο» (1969), «Οι θεοί της πανούκλας» (1970), «Ο έμπορος των 4 εποχών» (1971), «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ» (1972), «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» (1974), «Έφι Μπριστ» (1974), «Το παιχνίδι της τύχης» (1975), «Η μάνα Κιούστερς ανεβαίνει στον ουρανό» (1975), «Κινέζικη ρουλέτα» (1976), «Η γυναίκα του σταθμάρχη» (1977), «Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια» (1978), «Η τρίτη γενιά» (1979), «Βερόνικα Φος» (1982).
