"Αγαπώ το αστικό θέατρο" ομολογεί η γαλλοθρεμμένη σκηνοθέτις Αθηνά Κεφαλά, που σκηνοθετεί ένα έργο του Ζορζ Φεϊντό, το οποίο χαρακτηρίστηκε "μικρό κόσμημα" και παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η μονόπρακτη κωμωδία "Η Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό", που κάνει απόψε πρεμιέρα στη Β' Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, αναδεικνύει τη σχέση ενός ζευγαριού ως ενδεικτική μιας κραυγαλέας ανισότητας.
"Το έργο το παίζαμε συνέχεια στη σχολή. Είναι περίεργο έργο, της δεύτερης περιόδου του, από το 1910 και μετά, όταν έκανε μια στροφή στη δραματουργία του. Ήταν η εποχή που δομούσε τα έργα του με μόνη θεματολογία και βάση τα ζευγάρια και τους κακούς γάμους της αριστροκρατίας. Καθώς είχε ο ίδιος έναν ταραγμένο γάμο κι ένα πολύ κακό διαζύγιο, όπου έχασε και την κηδεμονία των παιδιών του. Αποτέλεσμα υπήρξε ο εγκλεισμός του στο ψυχιατρείο, η σύφιλη που του εκδηλώθηκε και το άσχημο τέλος του" αναφέρει η σκηνοθέτις.
Η Αθηνά Κεφαλά εκφράζει την επιθυμία να παρουσιάσει και τις τέσσερις μονόπρακτες κωμωδίες του Φεϊντό, που διαφοροποιούνται από τις κλασικές φάρσες του με το να είναι πιο καυστικά έργα. "Ο Φεϊντό χρησιμοποιεί τις κωμικές καταστάσεις για να ασκήσει δριμεία κριτική στην ευρωπαϊκή μεγαλοαστική τάξη" σημειώνει και προσθέτει πως ο δημοφιλής συγγραφέας γίνεται σε αυτά πιο συμβολιστής, καθώς επηρεάστηκε από την συντροφιά και την φιλία του με τον Μποντλέρ και τον Απολινέρ. "Έτσι παίζει πολύ με τα σύμβολα, αλλά και την ατάκα, την οποία χειρίζεται με μαεστρία". Η ίδια αποκαλύπτει πως κράτησε το στυλ και τον ρυθμό, που αποδεικνύεται εξοντωτικός για τους ηθοποιούς.
Στο έργο πρωταγωνιστεί η Λεονί, κόρη αριστοκρατικής γενιάς, και ο σύζυγός της Τουντού, λαϊκής καταγωγής. Η οικογενειακή τους κατάσταση είναι ένας συνεχής αγώνας σκληρότητας μέσα σε αντιθέσεις γενεαλογίας. Η Λεονί περιμένει παιδί κι αυτό επιδεινώνει τις ενδοοικογενειακές τους εντάσεις, γιατί οι απαιτήσεις της αυξάνονται και γίνονται παράλογες, παιδεύει τον σύζυγό της, τον αναγκάζει να προβεί σε γελοιότητες κι αυτός υποκύπτει σ' όλα της τα καπρίτσια.
Όταν έρχονται οι γονείς της, ο Τουντού γίνεται αντικείμενο χλευασμού, ειρωνείας, καζούρας, ακόμα και η μαία και η υπηρέτρια του σπιτιού έχουν υποτιμητική συμπεριφορά απέναντί του. Ο σύζυγος της αριστοκρατικής κόρης βιώνει καταστάσεις θηριωδίας. Αυτή η συμπεριφορά δημιουργεί αμήχανες συναντήσεις, κακοτυχίες που διαμορφώνουν το όνειρο σε εφιάλτη, οι ήρωες αφήνονται σ' έναν τρελό αγώνα μιας παράλογης λογικής που γίνεται σουρεαλιστική.
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Palais Royale το 1911 και χαρακτηρίστηκε ως "ένα μικρό κόσμημα του διάσημου δραματουργού του γαλλικού θεάτρου". Η Αθηνά Κεφαλά μετέφρασε το έργο μαζί με την Άννα Δαμιανίδη. Η παράσταση μεταφέρει το έργο στις αρχές της δεκαετίας του '60, με τις αναφορές που δίνουν οι μελετητές στις επιρροές που έχει το παράλογο θέατρο από το γαλλικό αστικό, του οποίου ο Φεϊντό είναι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος.
Πρωταγωνιστούν οι Μάνια Παπαδημητρίου, Όλγα Δαμάνη, Στέλιος Πετράκης, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Μανώλης Γιούργος και Άννα Μωραΐτου.
