"Μιλάμε για κάτι που πονάει πολύ, αλλά που μπορούμε να το χλευάσουμε και να το κοροϊδέψουμε και με έναν τρόπο να το προχωρήσουμε”. Αυτά έλεγε χθες η Μάρα Παυλοπούλου, μια από τις εννέα γυναίκες που νόσησαν από καρκίνο και που κάνουν την αρρώστια και την ακραία αυτή περιπέτεια ζωής παράσταση-μαρτυρία με τίτλο "Παρ' όλα αυτά", που παρουσιάζει η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη στο Από Μηχανής Θέατρο από αύριο και για πέντε ακόμα Παρασκευές.
Οι γυναίκες αυτές δεν επιδιώκουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον και τον οίκτο μας ως μελλοθάνατες. Και αν μας γεμίζει ως θεατές φόβο και μόνο η σκέψη πως θα ακούσουμε σε αυτήν την παράσταση τη σκληρή μάχη τους με την αρρώστια και την ανάδυση από τον βυθό στην επιφάνεια της ζωής, εκείνες το μόνο που κάνουν είναι να χαμογελούν και να αφηγούνται με φυσικότητα την ιστορία τους.
"Εχουμε κλάψει πολύ αλλά έχουμε γελάσει και πάρα πολύ, έχουμε γίνει μια παρέα. Και αυτό βγαίνει και στην παράσταση και στις συναντήσεις μας. Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά, γιατί δεν ξέραμε πού θα μας βγάλει, δεν είναι εύκολο να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά η μία ένιωθε την άλλη, μπορούσε να το δει στα μάτια η μια της άλλης και αυτό μας έφερε πολύ κοντά", προσθέτει η Γιώτα Παπαδάκη.
"Για μένα ήταν πιο δύσκολο, γιατί από την ασθένεια νοσεί κι ο σύζυγός μου. Ωστόσο ήταν ανακούφιση οι ώρες που βρισκόμασταν όλες μαζί, σαν η συνέχεια μιας ψυχοθεραπείας, ν’ ακούω κι άλλους ανθρώπους που είχαν τα ίδια βιώματα με μένα. Ήταν όπως στο νοσοκομείο, που βλέπαμε η μια τα μάτια της άλλης και καταλαβαίναμε, χωρίς να μιλάμε, ότι όλες αντιμετωπίζουμε τον ίδιο πόνο. Με βοήθησαν πολύ αυτές οι συναντήσεις, γιατί έβγαλα πράγματα που τα είχα ζήσει, που με πόνεσαν, που δεν τα είχα πει ποτέ πουθενά παρά μόνο στον ψυχολόγο μου", αναφέρει η Στέλλα Χατζημιχαήλ.
Και η Μάρα Παυλοπούλου συμφωνεί λέγοντας πως “η όλη διαδικασία είχε στιγμές λυτρωτικές αλλά και ‘βαριές’. Όμως επειδή η τέχνη έχει μια άλλη δυναμική πάνω στον άνθρωπο, νομίζω για τις περισσότερες βγήκαν και πράγματα που δεν ξέραμε”.
Για “ένα σύνολο υπέροχων γυναικών, οι οποίες είχαν όχι μόνο την τόλμη αλλά και τη σοβαρότητα και την απλότητα να βουτήξουν μέσα στη θεατρική συνθήκη μ’ έναν πολύ ειλικρινή και αυθόρμητο τρόπο”, έκανε λόγο η σκηνοθέτις Γεωργία Μαυραγάνη, που έκανε γνωστό πως ο καρκίνος ήταν από τα θέματα που πάντα την απασχολούσαν και συχνά σκεφτόταν να κάνει μια παράσταση με θέμα την ασθένεια. "Σε μια τέτοια υπερεπείγουσα συνθήκη, αρχίζει κανείς και ξανασκέφτεται τη ζωή του μ’ έναν τρόπο που ίσως μέσα στην καθημερινότητα δεν το έχει κάνει", συμπλήρωσε με νόημα.
Η παράσταση "Παρ' όλα αυτά" διαθέτει αρκετά στοιχεία από το θέατρο - ντοκουμέντο, καθώς εμπεριέχει τις ζωές και τις μαρτυρίες των συγκεκριμένων γυναικών.
“Είμαστε πολύ χαρούμενες που έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε μια παράσταση καλλιτεχνικών αξιώσεων, η οποία κάνει αυτό που μόνο η τέχνη μπορεί να κάνει - παίρνει κάτι το οποίο είναι αρκετά δύσκολο, βάρβαρο και άσχημο και το μετατρέπει σε κάτι όμορφο”, πρόσθεσε η σκηνοθέτις που δεν παρέλειψε να αποκαλύψει: “Από τη διαδικασία έχω μετατοπιστεί και εγώ και μέσα από το θέατρο και την επαφή με αυτές τις γυναίκες ξανασκέφτομαι τη ζωή και την ξαναβιώνω με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό. Δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου προσφερθεί κάτι τέτοιο και αυτό το χρωστάω σε εκείνες”.
"Τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την πρεμιέρα, νιώθουμε λίγο άβολα, γιατί εμείς ξέρουμε πού έχουμε απευθυνθεί, ξέρουμε τι έχουμε πει. Θέλουμε αυτό να περάσει προς τα έξω, χωρίς όμως συναισθήματα λύπης, γιατί δεν λυπάται η μία την άλλη, απλώς κατανοούμε και ξέρουμε. Κάποιες από εμάς είναι ακόμα μέσα στη διαδικασία της ασθένειας, κάποιες άλλες έχουν προχωρήσει, όμως υπάρχει ένα τέρας που κοιμάται, θέλουμε να παραμείνει κοιμισμένο, κι αυτό το αναμοχλεύσαμε λίγο”, πρόσθεσε η Μάρα Παυλοπούλου.
"Είναι πολύ σημαντικό να απομυθοποιήσουμε καταστάσεις και να μιλήσουμε για τη ζωή, γιατί πρωταγωνιστές είμαστε εμείς οι ίδιοι", δήλωσε ο Ευάγγελος Φιλόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, πρωτοβουλία της οποίας είναι η παράσταση. “Η ΕΑΕ αποφάσισε να προχωρήσει στην παρουσίαση ενός θεατρικού έργου -μέσα από το οποίο θα γίνει κατανοητό με τους κανόνες τους θεάτρου, που είναι αυτοί που αγγίζουν καλύτερα τον καθένα από εμάς- γύρω από το ταξίδι μέσα στον καρκίνο".
"'Εγνοια μας και σκοπός μας είναι να δούμε με ποιο τρόπο η ασθένεια συνδέεται με τη ζωή και πώς οι ασθενείς που επιβιώνουν από τον καρκίνο μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα της ζωής με διαφορετικούς όρους", υποστήριξε ο κλινικός ψυχολόγος Ιωάννης Ντίνος, διευκρινίζοντας πως “ο τρόπος με τον οποίο ένας ασθενής μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία της ασθένειάς του έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί φεύγει από την πραγματική της διάσταση, τα φάρμακα, οι εξετάσεις, οι αριθμοί, τα αποτελέσματα, οι επεμβάσεις, και γίνεται μια φανταστική ιστορία, δηλαδή πώς μπορούμε να φανταστούμε την ασθένεια του καρκίνου με όρους δημιουργίας”.
