Δεν πιστεύει στον θεό, πιστεύει στην ποίηση. Δεν πίνει ούτε καπνίζει, ζει τη νύχτα. Σκηνοθετεί, γράφει, παίζει, διευθύνει εμβληματικές σκηνές και φεστιβάλ, είναι από τους πλέον πολιτικούς διανοούμενους - καλλιτέχνες της εποχής μας. Έχει μάλιστα ένα διαολεμένο ταλέντο να επανανοηματοδοτεί εμβληματικά έργα της ανθρώπινης νόησης στην εποχή μας. Ο αιρετικός Γάλλος ηθοποιός, ποιητής και σκηνοθέτης Ολιβιέ Πυ, παλιός μας γνώριμος από τις εμφανίσεις του στο ελληνικό κοινό, από τη θητεία του ως καλλιτεχνικού διευθυντή στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, γνώστης της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, που είχε παρουσιάσει και από τη θέση του διευθυντή του παρισινού θεάτρου Οντεόν, αλλά και στη χώρα μας σκηνοθετώντας το "Βιτριόλι" του Γιάννη Μαυριτσάκη στο Εθνικό Θέατρο, επανήλθε. Με σημαντικές αποσκευές και αυτήν τη φορά.
Απόψε και αύριο από τη σκηνή του Μικρού Θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου (9.30 μ.μ.) παρουσιάζει σε μία παράσταση τον "Προμηθέα Δεσμώτη" και τις "Ικέτιδες" του Αισχύλου. Η παράσταση, σε μινιμαλιστική φόρμα, με μια διανομή τριών ηθοποιών, σε δική του μετάφραση και σπονδυλωτή σκηνοθεσία, έκανε πρεμιέρα πέρυσι το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.
Στον "Προμηθέα Δεσμώτη", έργο συγχρόνως μεταφυσικό και βαθιά πολιτικό, ένας Τιτάνας βασανίζεται από τους θεούς εξαιτίας της αγάπης που τρέφει για την ανθρωπότητα. Μετατρέπεται έτσι σε αιώνιο σύμβολο ανυπακοής, ένας κατεξοχήν πολιτικός κρατούμενος. Ο "Προμηθέας", κατά τον Πυ, μας "διδάσκει την έννοια της εξέγερσης". Αλλά και οι "Ικέτιδες" θίγουν διαχρονικά πολιτικά ζητήματα, μεταξύ αυτών τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τον νόμο, τον σεβασμό για τον ξένο και για τη γυναίκα. Το έργο απηχεί την άποψη του Αισχύλου ότι ο νόμος δεν μπορεί να είναι η απάντηση για τα πάντα. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, το θέατρο καθίσταται απαραίτητο ως χώρος που προσφέρεται για δημόσια συζήτηση και στοχασμό. Η παραδοσιακή έννοια της κάθαρσης, ως πράξη θεαματικής εκκαθάρισης, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί: ο θυμός δεν πρέπει να επικρατήσει.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Philippe Girard, Frédéric Le Sacripan και Mireille Herbstmeyer. Η παράσταση παρουσιάζεται στα γαλλικά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.
