Πρωτοπόρος και ανατρεπτική, η Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος Τρίσα Μπράουν, που πέθανε σε ηλικία 80 ετών στο Τέξας, άνοιξε νέους δρόμους στον χορό αμφισβητώντας τα σύνορα ανάμεσα στις τέχνες. Την αποκάλεσαν ιέρεια του μεταμοντέρνου χορού, καθώς ανέτρεψε ό,τι ίσχυε έως τότε με τους πειραματισμούς της πάνω στο ανθρώπινο σώμα.
Συνεργάστηκε με σπουδαίες προσωπικότητες από τον χώρο των εικαστικών και της μουσικής και υπήρξε μέλος της αβάν γκαρντ σκηνής της Νέας Υόρκης και των κινημάτων που καθόριζαν την καλλιτεχνική κίνηση της αμερικανικής μητρόπολης. Βασίστηκε στην ευλυγισία της κίνησης και την αυστηρότητα της δομής για να δημιουργήσει το ρεπερτόριό της μέσα από γεωμετρικούς άξονες.
Υπήρξε ερευνήτρια του χορού και δημιουργός μιας ριζοσπαστικής κίνησης, ενώ από τις πρώτες της χορογραφίες αναδεικνύει την απλή, καθημερινή κίνηση με παραστάσεις σε απρόβλεπτους χώρους, όπως πάρκινγκ, ταράτσες κ.ά.
“Πήρε την καθημερινή κίνηση της πεζής ζωής μας και μας την επέστρεψε καινούργια» έγραψαν οι “New York Times” γι’ αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα του σύγχρονου χορού, που ανέτρεψε τα στερεότυπα και δοκίμασε τα όριά της.
Σπούδασε χορό στο Mills College κι εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου το 1970 ίδρυσε τη δική της ομάδα με έδρα το Σόχο και συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα της αμερικανικής πρωτοπορίας, μεταξύ των οποίων τους Ρ. Ράουσενμπεργκ και Λόρι Άντερσον. Τη δεκαετία του 1980 χορογράφησε την “Κάρμεν” έπειτα από πρόταση της Λίνα Βερτμύλλερ και εισήλθε γοητευμένη στον κόσμο της κλασικής μουσικής. Το 1998 παρουσίασε στις Βρυξέλλες, σε παγκόσμια πρώτη, τον “Ορφέα” του Μοντεβέρντι και συνέχισε και με άλλες όπερες.
Ανακηρύχθηκε πολλές φορές διδάκτωρ πανεπιστημίων και ήταν επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων πέντε διακρίσεις από το National Endowment for the Arts, καθώς και δύο υποτροφίες από το Ίδρυμα Γκούγκενχαϊμ, ενώ το 2004 της απονεμήθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη των Τεχνών και των Γραμμάτων από τη γαλλική κυβέρνηση.
