Δύο ιστορικά έργα σόλο, το “Wall-Floor Positions” του εικαστικού καλλιτέχνη Bruce Nauman και το "Water Motor” της χορογράφου Trisha Brown, επαναδιαπραγματεύεται μέσα από τη νέα χορογραφία της “Manual Solos” η Ίρις Καραγιάν παρουσιάζοντάς την για τις δυο επόμενες Πέμπτες στο Θέατρο “Πόρτα”.
Με στόχο να ξανασκεφτεί αυτά τα έργα και να συνδιαλλαγεί μαζί τους, η χορογράφος εισέρχεται σε μια ερευνητική διαδικασία επιμένοντας πως “έχει καλλιτεχνικό ενδιαφέρον σε σχέση με τις θεωρίες του μεταμοντέρνου σε όλων των ειδών τις τέχνες. Μελετώ, ερευνώ το τι συμβαίνει, το πώς μπορεί κάθε μια από τις τέχνες να συνδιαλλαγεί με το παρόν, τον χρόνο, με τα θέματα που μας απασχολούν και σίγουρα με την ίδια την εποχή" υπογραμμίζει.
Αναφερόμενη στον Bruce Nauman η χορογράφος σημειώνει πως ο καλλιτέχνης την ενδιέφερε για τη σειρά έργων που δημιούργησε στο στούντιό του, τα οποία κατέγραψε σε βίντεο. "Το σώμα του και αυτό που κάνει είναι το αποτέλεσμα του έργου του" σχολιάζει.
"Έλεγε πως ‘όταν μπαίνω στο στούντιο, ό,τι κάνω είναι τέχνη. Αυτό είναι ένα σημείο σχετικά με το τι είναι και το τι θεωρούμε ότι είναι τέχνη. Αυτό το έργο έχει έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο που χρησιμοποιεί το σώμα του, αυτό είναι το εργαλείο» επισημαίνει και προσθέτει πως “οι χορογραφικές πρακτικές κοιτάνε το έργο αυτό αναφορικά με το πώς αλλάζει η σχέση με τον τοίχο και το πάτωμα, ο Nauman και το έργο του «τεμαχίζει τον χρόνο με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο» λέει. "Με αφορά ποια είναι η σκέψη με την οποία δούλευε και ‘κλέβω’ αυτήν την ιδέα χρησιμοποιώντας τη στο παρόν" καταλήγει.
Μιλώντας για το έργο της Τρίσα Μπράουν, το χαρακτηρίζει “ένα ευρηματικό σόλο, σε κανονικό χρόνο, περίφημη καταγραφή σε αργή κίνηση, εναλλαγή μεταξύ χορογραφημένου και αυτοσχεδιαστικού υλικού που διερωτάται και καταγράφει πώς προκύπτει μια χορογραφική πρακτική".
Στο “Manual Solos” χορεύουν οι Αμαλία Κοσμά και Αντιγόνη Αυδή.
