Live τώρα    
25°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.2°C25.8°C
2 BF 33%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.4°C26.8°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
21 °C
20.0°C24.8°C
2 BF 49%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.0°C
2 BF 69%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
25 °C
24.0°C24.9°C
2 BF 33%
Λήδα Πρωτοψάλτη: / Λήδα Πρωτοψάλτη: "Έδωσα τη μάχη μου πάνω στη σκηνή, πουθενά αλλού"
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Λήδα Πρωτοψάλτη: / Λήδα Πρωτοψάλτη: "Έδωσα τη μάχη μου πάνω στη σκηνή, πουθενά αλλού"

Η Λήδα Πρωτοψάλτη μαζί με τον Σταύρο Ζαλμά στο έργο "Το ψωμί της Νινευί" που παίζεται αυτόν τον χειμώνα στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά

Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση

"Το θέατρο είναι η ζωή μου" λέει η Λήδα Πρωτοψάλτη με στεντόρεια φωνή που δείχνει πίστη, πάθος και αλήθεια. Μια μεγάλη πρωταγωνίστρια και μια σπουδαία ηθοποιός, που όσο διακριτική είναι στη ζωή της, τόσο χειμαρρώδης είναι στη σκηνή που ακούραστα σαρώνει εδώ και πενήντα χρόνια πετυχαίνοντας θεατρικούς άθλους.

Η Λήδα Πρωτοψάλτη, που επιστρέφει αυτόν τον χειμώνα στη γενέθλια πόλη και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με το έργο "Το ψωμί της Νινευί", θυμάται στο ίδιο θέατρο τον τρελό του βασιλιά στον Ληρ που έπαιξε δίπλα στον Μάνο Κατράκη, αλλά και την Άλκη Ζέη με την οποία συμπρωταγωνίστησαν στη "Βασίλισσα του χιονιού" του Άντερσεν, το 1952, στον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη στο Θέατρο Κυβέλη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη. Η ίδια ήταν 12 χρόνων και ήταν η πρώτη της παράσταση!

"Θυμάμαι το Δημοτικό του Πειραιά όπου είχαμε παίζει για δύο ολόκληρες σεζόν με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο από το 1964 έως το 1966, τη 'Γυναίκα χωρίς σημασία' του Όσκαρ Ουάιλντ, 'Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια', 'Το έμπα και το έβγα του κόσμου' των Ανδρεόπουλου και Γκούφα, αλλά και τον 'Βασιλιά Ληρ' με τον Μάνο Κατράκη, όπου έκανα τον τρελό. Έκανα ένα παιδάκι, γιατί ένα παιδάκι ήταν ο τρελός, αμφιβόλου φύλου, ήταν πραγματικά συγκινητικός αυτός ο τρελός".

Η ηθοποιός, που ευτύχησε να έχει μια κλασική παιδεία δίπλα στον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, βγήκε στη σκηνή σε ηλικία μόλις 17 ετών και ενώ ακόμη φοιτούσε στη σχολή. Στα 19 της ήταν επαγγελματίας ηθοποιός με άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, μαζί με τον Γιάννη Φέρτη και τη Μάγια Λυμπεροπούλου.

Το 1969 μαζί με τον Θανάση Παπαγεωργίου και τον Τάκη Καλφόπουλο ιδρύουν τον Θίασο Βήματα και από το 1974, ως μόνιμη συνεργάτης του Θεάτρου Στοά, πρωταγωνιστεί σε έργα του κλασικού διεθνούς ρεπερτορίου, αλλά και έργα που αναδεικνύουν το νέο ελληνικό θέατρο και τους συγγραφείς του.

Δεν σταμάτησε να παίζει ποτέ. Για το φετινό έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη "Το ψωμί της Νινευί" σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά και με τον Σταύρο Ζαλμά συμπρωταγωνιστή, ένα έργο που αφηγείται τον ασίγαστο πόθο της Νουρ και του Σαμίρ να συμφιλιωθούν σε άλλη πατρίδα, με τους εχθρούς που κουβαλάνε μέσα τους, η κ. Πρωτοψάλτη βρίσκει την ευκαιρία να πει: "Είναι μια ιστορία προσφυγιάς με δυο ανθρώπους που δεν γνωρίζονται και που συναντώνται και σιγά - σιγά αρχίζουν να θυμούνται. Έτσι οι αναμνήσεις ξυπνούν μαζί με όσα φοβερά τούς συνέβησαν και έζησαν. Σχεδόν μέσα από μια άγρια πάλη, ανοίγονται ο ένας στον άλλο και καταλαβαίνουν ότι ο άνθρωπος με τον άνθρωπο μόνο παρηγορείται".

Δεν σταματά να παίζει, αλλά και να παρακολουθεί θέατρο. Δεν διστάζει μάλιστα να κάνει κριτική σε νέους συναδέλφους της "γι' αυτά τα καινούργια που κάνουνε, να ανεβάζουνε μεγάλους συγγραφείς που την ίδια στιγμή τους καταργούν παρουσιάζοντας κάτι δικό τους, περίεργο, προσπαθώντας να μας πείσουν πως αυτό είναι το μοντέρνο θέατρο. Το θέατρο είναι ένα. Είναι οι μεγάλοι συγγραφείς. Είναι πάνω από όλα το κείμενο" υποστηρίζει με θέρμη.

Και θυμάται τον Δημήτρη Κεχαΐδη που, όπως πολλοί άνθρωποι, δεν ήξερε από θέατρο και όταν πρωτοσυναντήθηκε μαζί του άλλαξε η ζωή τους, μεγαλούργησαν. "Ο Δημήτρης ήρθε από τον θεσσαλικό κάμπο και κάποιος φίλος του τον παρακίνησε να πάνε να δούνε μια παράσταση. Πήγαν στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και την άλλη μέρα ο Κεχαΐδης έγραψε ένα έργο. Το πήγε στον Κουν και εκείνος τον ρώτησε αν είδε την παράσταση. Ήταν ολοφάνερο πως ήταν επηρεασμένος από αυτό που είδε το προηγούμενο βράδυ. 'Ξαναγράψ' το και φέρ' το' μου του είπε ο Κουν. Έπειτα από αυτό ο Κεχαΐδης έγινε ο συγγραφέας που ξέρουμε. Να λοιπόν τι μπορεί να κάνει το θέατρο. Αυτό είναι η ζωή μου, είναι παρηγοριά και αφύπνιση συνείδησης και ευαισθησίας" υποστηρίζει με δύναμη.

"Ο κόσμος ξέρει"

Αυτές τις μέρες παίζεται στους κινηματογράφους η ταινία "Η Ρόζα της Σμύρνης" σε σκηνοθεσία Γιώργου Κορδέλλα, όπου η Λήδα Πρωτοψάλτη υποδύεται την ηρωίδα με την κοινή καταγωγή, μεταφορά του μυθιστορήματος Ισμαήλ και Ρόζα, του Γιάννη Γιαννέλη - Θεοδοσιάδη. Η αινιγματική αρχόντισσα Σμυρνιά Ρόζα ζει επί δεκαετίες με το βάρος ενός μυστικού, που κρατά πεισματικά κρυμμένο ακόμα και από την εγγονή της Μαριάννα, τον μοναδικό άνθρωπο που έχει στον κόσμο. Ένα μυστικό που έρχεται από τη Σμύρνη του 1922. Το συλλεκτικό πάθος του Δημήτρη, ενός αρχιτέκτονα που αναζητεί στα παράλια της Μικράς Ασίας ίχνη από τις χαμένες πατρίδες, μια παλιά φωτογραφία κι ένα νυφικό λερωμένο με αίμα, γίνονται αφορμή για να ανασυρθεί, 60 χρόνια μετά, μια ερωτική ιστορία από το παρελθόν που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές των δύο νέων.

"Ο πατέρας μου ήταν από τη Σμύρνη, έμπορος, η μάνα μου από τη Ρωσία. Τους ακολουθούσαν δύο καταστροφές. Η γιαγιά ήταν αρχόντισσα στη Σμύρνη και με την καταστροφή και τον θάνατο του παππού αναγκάστηκε να πουλάει λεμόνια για να μεγαλώσει τα τρία αγόρια της. Ήταν μία σπουδαία γυναίκα" αφηγείται η κ. Πρωτοψάλτη.

Η ίδια αντλεί δύναμη από την καταγωγή και την οικογένεια που τιμά. Είναι η ίδια δύναμη και αγάπη που εισπράττει από τις θερμές εκδηλώσεις του κόσμου που την παρακολουθεί στη σκηνή όλα αυτά τα χρόνια. "Μια κυρία με συνάντησε τυχαία στον δρόμο και από μακριά ακόμα μου φώναξε: 'Άσε με να σε αγκαλιάσω!'. Ο κόσμος ξέρει ποιος έχει κάνει κατάθεση ζωής πάνω στη σκηνή και ποιος δεν λέει αλήθεια. Μέσα στον ρόλο βάζω ψυχή" τονίζει. Και προσθέτει: "Οι εκδηλώσεις από το κοινό είναι φοβερές. Κάποτε, μια άλλη κυρία μπήκε στο καμαρίνι, ήταν και άλλες κοπέλες από τον θίασο, παίζαμε το 'Άντε Γειά' της Γιοβάνας, στάθηκε στην πόρτα και λέει απευθυνόμενη σε μένα: 'Να είστε καλά και να ξοδιάζεστε για μας'. Εκτιμώ βαθιά όλους αυτούς τους ανθρώπους, καθώς δεν επεδίωξα ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας. Έδωσα τη μάχη μου πάνω στη σκηνή. Και μόνο πάνω στην σκηνή. Πουθενά αλλού".

Αν γράφατε το βιβλίο της ζωής σας τι θα βάζατε μέσα, τη ρωτάμε και εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη απαντά: "Τη μητέρα μου, ήταν καλλιτέχνις, μουσικός. Η αδελφή μου έγινε τραγουδίστρια της όπερας με μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, ως Έλσα Καστέλλα, και εγώ ηθοποιός, και το χρωστάμε στη μητέρα μας. Ήταν οδηγός μας, μια εξαιρετική γυναίκα, ακόμα με σταματάνε για να με ρωτήσουν γι' αυτή. Ήταν δασκάλα μουσικής. Είχε περάσει η μισή Ελλάδα από τα χέρια της. Την έχασα πολύ νωρίς, από εγκεφαλικό, στα 61 της".

Σε αυτό το σημείο η Λήδα Πρωτοψάλτη επιλέγει να κλείσει τη συζήτηση. Άλλωστε η συγκίνηση, που είναι εμφανής, δεν την αφήνει να συνεχίσει.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL