Της Ελευθερίας Ράπτου
Με την παιδεία σε πρώτο πλάνο, τις προσπάθειες για αλλαγή του εκπαιδευτικού τοπίου και της καθημερινότητας, αλλά και τις ανασχέσεις και τις αβελτηρίες που εξακολουθούν να αναδύονται ακόμη και τώρα, το αίτημα για ανασύνταξη και εκσυγχρονισμό της καλλιτεχνικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης είναι πιο κρίσιμο από ποτέ. Τούτο συμβαίνει όχι μόνο γιατί τα χρόνια των Μνημονίων υποβάθμισαν το δημόσιο σχολείο και πολέμησαν τα σχολεία ειδικού τύπου -Καλλιτεχνικά και Μουσικά- αλλά και γιατί στη νέα πολιτική συνθήκη το στοίχημα για τον πολιτισμό στο σχολείο αποτελεί βασικό επίδικο και επιτακτική ανάγκη.
Στο κατά πόσο τελικά ο πολιτισμός, όχι μόνο ως καλλιτεχνική έκφραση και απεύθυνση αλλά και ως καθημερινή πρακτική και συμπεριφορική λογική, θα μπορέσει να πρυτανεύσει έναντι της μέχρι τώρα ανίκητης μετριοκρατίας, μένει να αποδειχθεί. Σε ό,τι αφορά ειδικά το θέατρο στην εκπαίδευση το πεδίο δράσης παραμένει ανοικτό.
Ωστόσο μια από τις δράσεις που προβάλλουν το θέατρο στο σχολείο και δίνουν την ευκαιρία στο ευρύτερο κοινό να κατανοήσει την παιδευτική δύναμή του είναι και το Παιδικό-Νεανικό Φεστιβάλ Βύρωνα που μετρά 30 χρόνια ζωής. Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί ως ένας από τους μακροβιότερους πολιτιστικούς θεσμούς που οργανώνονται σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αναδεικνύει παραγωγές που είτε οργανώνονται από τα σχολεία του Δήμου είτε είναι δράσεις που αφορούν τα παιδιά και τους νέους, αλλά απευθύνονται σε όλους. Στο πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ (26 Απριλίου-10 Μαΐου) το θέατρο έχει την τιμητική του. Μαθητές από Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της περιοχής, με την καθοδήγηση-διδασκαλία ανθρώπων που αγαπούν και δουλεύουν για τον πολιτισμό.
Πέρα από το παραστασιακό γεγονός, που αποτελεί και βασικό αντικείμενο της στήλης, αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η επιλογή των παριστώμενων θεατρικών έργων, που θα ξάφνιαζε ευχάριστα οποιονδήποτε ασχολείται με την οργάνωση δραματολογίου για παιδιά και εφήβους. Χωρίς να λείπουν έργα που απευθύνονται σαφώς στο παιδικό και νεανικό κοινό, όπως «Το Μεγάλο Ταξίδι του Μελένιου» και «Ο κύριος Ουλτραμέρ» της Ευγενίας Φακίνου, «Ένα καράβι γεμάτο όνειρα» της Μάρως Θεοδωράκη, το μιούζικαλ «Άννυ», αλλά και η διασκευασμένη «Οδύσσεια» της Κάρμεν Ρουγγέρη, το δραματολόγιο του Φεστιβάλ είναι πολυσυλλεκτικό και εκλεκτικό. Έργα από την Κρητική Αναγέννηση, όπως ο "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντζου Κορνάρου, από την Αρχαία Κωμωδία («Βάτραχοι» και «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη) καθώς και από τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία - «Ο μπαμπάς ο Πόλεμος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, έργα του Αρκά, του Μάτεσι και του Μουρσελά ανεβαίνουν στη σκηνή και παίζονται από παιδιά και εφήβους, με ταλέντο και ψυχή. Εντυπωσιάζει δε το γεγονός ότι στο ρεπερτόριο υπάρχουν τα «Παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ, η «Φάρμα των Ζώων» του Τζορτζ Όργουελ, « Η Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ιονέσκο και το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο.
Η προσπάθεια των παιδιών και των υπόλοιπων συντελεστών του Παιδικού - Νεανικού Φεστιβάλ Βύρωνα έρχεται να αποδείξει ότι το θέατρο στην εκπαίδευση είναι εργαλείο μάθησης, δημιουργίας ήθους και σθένους που εκβάλλει από τα όρια της τάξης και μπολιάζει τις τοπικές κοινωνίες. Καιρός λοιπόν η καλλιτεχνική παιδεία στη χώρα μας να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει.
