ΤΩΝ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΑΡΙΝΗ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΟΥΡΙΔΗ
Η αναζήτηση της ιδεώδους κοινωνίας είναι χαρακτηριστικό εδάφιο του παγκόσμιου πολιτικού και φιλοσοφικού στοχασμού, που δεν έπαψαν ποτέ να μηχανεύονται και να οραματίζονται την ουτοπία. Ξεκινώντας από την ομηρική πολιτεία των Φαιάκων, φτάνουμε μέχρι τις διεθνιστικές κομμούνες του πρόσφατου παρελθόντος και τον Μαρξ, ο οποίος, κατά κάποιους, αποτέλεσε τον μετέπειτα προσομοιωτή της αρχικής ιδέας του Τόμας Μουρ. Στην παράσταση Villa Utopia, που ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Βυρσοδεψείου, η αναζήτηση του Ιδανικού αποδίδεται σε τρία μέρη, το κοινωνικό, το επίπλαστο και το προσωπικό.
Υπεραφθονία ελπίδας
Στο πρώτο μέρος, κυριαρχεί η απαγγελία του τελευταίου πεζοποιήματος της Οκτάνας του Εμπειρίκου, προβάλλοντας την αφελή υπεραφθονία της ελπίδας. H εικονοποίηση της φαντασιακής πολιτείας του συγγραφέα πραγματοποιείται πάνω σε ένα κινηματογραφικό προβολικό πεδίο υπερρεαλισμού, δημιουργώντας από την αρχή έναν ενεργό χώρο μετάδοσης θεατρικών δρώμενων. Η εμφάνιση του πανταχού παρόντος Δημιουργού ακολουθείται από την εκρηκτική απόδοση της ερωτικής πράξης δίπλα στη σκιώδη προβολή των κυμάτων.
Ηδονοβλεπτική ευφορία και αυτόφωτα συμβάντα
Στη Villa Utopia του δεύτερου μέρους, σ' ένα δείπνο της υψηλής κοινωνίας, το soundtrackικό σχόλιο από την ταινία 24 Hour Party People συνθέτει το ντελίριο της δυστοπίας των καταχρήσεων και της κατάργησης των ηθικών φραγμών. Συμπάσχον αίσθημα εγκλεισμού προς τους ήρωες, από την επαναληπτικότητα της ατάκας και το rewind των σκηνών, συμπλέκεται με μια ηδονοβλεπτική ευφορία ανάλογη του τηλεθεατή σχετικών ριάλιτι. Σε αυτόν τον θεατρικό χώρο ξεπηδούν ακατάπαυστα αυτόφωτα συμβάντα, ιδεολογίες, φράσεις, λέξεις, εικόνες, μουσικές, χωρίς να υπάρχει σχέση αιτίου - αιτιατού. Φανταστείτε το αρχικό κείμενο του θεάτρου του παραλόγου να σερβίρεται με έναν θεατρικό λόγο μουσικής ρυθμολογίας που αντιβαίνει κάθε αντιστικτικό κανόνα καθημερινής ομιλίας. Οι ήρωες συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν αποσπασματικά με τρόπο που ξεμπαζώνει κάθε θεμέλιο λογικής. Σε αυτό το παραλήρημα ο θεατής γίνεται ο αυτόπτης μάρτυρας του real time directing σαδισμού πάνω στα όντα με την εκπροσώπηση του σκηνοθέτη επί σκηνής να υπογραμμίζει τη χίμαιρα του «ζωντανού θεάτρου».
Ο χώρος και ο χρόνος καταρρέουν
Στον τόπο αυτό, της «αυτόματης» θεατρικής γραφής, όπου ο χρόνος και ο χώρος καταρρέουν, η επονομαζόμενη ομάδα Θέατρο του Πανικού, με όλους τους συνειρμούς που προκαλεί το όνομά της για το σχετικό avant garde κίνημα που απάντησε τη δεκαετία του '60 στην ολοένα αυξανόμενη δημοτικότητα του σουρεαλισμού, αναδεύει ερωτήματα για τη σύνδεση του υπερρεαλιστικού αντικομφορμοσμού με τη φόρμα του θεατρικού λόγου. Από την ασήμαντη πλοκή και την επανάληψη έως τις δραματουργικές ασυνέπειες και τον εγκλεισμό θα συνεχίσουμε να αναζητούμε την εκκωφαντική αλληγορία του Εξολοθρευτή Αγγέλου (Λουίς Μπουνιουέλ, 1962) για τον σύγχρονο Άνθρωπο.
Ταλαιπωρημένοι από το πολυφωνικό τραγούδι της Villa Utopia φτάνουμε στην κιβωτό της προσωπικής ουτοπίας του τρίτου και τελευταίου μέρους της παράστασης και στο όραμα ενός νέου κόσμου που φέρει τα πολυτιμότερα αγαθά της υποκειμενικής θεώρησης του καθενός.
Συντελεστές:
Σύνθεση & Σκηνοθεσία: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Συγγραφή θεατρικού κειμένου Villa Utopia (κεφ. β): Βιβή Πινιώτη
Κατασκευή τρισδιάσταστου ψηφιακού κόσμου: Νίκος Παπαδόπουλος
Εγκατάσταση: Λύσανδρος Σπετσιέρης
Σχεδιασμός ήχου και μουσική επένδυση: Βαγγέλης Χιρμπιλίδης
Κοστούμια: Βασιλική Τζούτη
Χορογραφία: Ιάκωβος Μολιμπάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Μακρή, Άρτεμις Μιχάκη
Φωτογραφίες: Αντώνης Τάτσης, Αλέξης Σακελαρόπουλος
Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Εξαρχόπουλος, Έλια Ζαχαριουδάκη, Φάνης Κατέχος, Ειρήνη Λαμπράκη, Στέφανος Λώλος, Θανάσης Νικολακόπουλος, Γιώργος Τριανταφυλλίδης
Infos
Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 19:00
Διάρκεια: 120 λεπτά
Εισιτήριο: 10 ευρώ, 5 ευρώ (ανέργων, ατέλειες, φοιτητικό)
Θέατρο: Βυρσοδεψείο, Ορφέως 174
Τηλέφωνο: 210 3453203
