«Μισοαστείο, μισοσοβαρό, με μεγάλες πινελιές υπερβολής». Με αυτά τα λόγια η Βιρτζίνια Γουλφ χαρακτηρίζει στο ημερολόγιό της το μυθιστόρημά της Ορλάντο, τη φανταστική βιογραφία ενός νεαρού ευγενούς που ζει... τρεις αιώνες, μένοντας πάντα στην ηλικία των 30 ετών. Η μόνη αλλαγή είναι πως, μόλις έφτασε τα τριάντα, έγινε γυναίκα και παρέμεινε έτσι έκτοτε.
Γραμμένο το 1928, θεωρείται ένα από τα πιο ανάλαφρα μυθιστορήματα της Γουλφ κι όμως, μέσα από την αλλόκοτη ιστορία ενός άνδρα που γίνεται γυναίκα και νικάει τις δεσμεύσεις του χρόνου, η συγγραφέας βάζει στο στόχαστρό της την αναζήτηση της ταυτότητας, την ίδια την κατασκευή της μέσα από την πολλαπλότητα των ταυτοτήτων που δοκιμάζει ο/η Ορλάντο.
Ταυτόχρονα, ο ανδρογυνισμός και η παρενδυσία, στοιχεία ιδιαίτερα αγαπητά στο ελισαβετιανό θέατρο, συνδέουν στενά το Ορλάντο με την ίδια τη θεατρικότητα: αλλάζει κοστούμια και σκηνικά, αλλάζει εν τέλει φύλο, μετατρέποντάς το και αυτό σε ένα ενδυματολογικό στοιχείο.
Αυτό το στοιχείο κίνησε το ενδιαφέρον πολλών σκηνοθετών, ανάμεσα στους οποίους ο Μπομπ Ουίλσον, που το σκηνοθέτησε, σε διασκευή του Ντάριλ Πίκνεϊ. Βασισμένος στον μονόλογο αυτόν του Ουίλσον, ο Σάκης Παπακωνσταντίνου μεταμορφώνει το μυθιστόρημα της Β. Γουλφ σε θεατρική παράσταση, στο κέντρο του σκηνικού σύμπαντος της οποίας τοποθετείται ο/η Ορλάντο (Νίκη Σερέτη), ενώ γύρω της στροβιλίζονται τρεις υπηρέτες (Δημήτρης Δημητρόπουλος, Έλενα Κωνσταντινίδου, Νεκτάριος Σμυρνάκης), οι οποίοι ταυτόχρονα εκτελούν χρέη βιογράφων, προσπαθώντας να αφηγηθούν την ιστορία της (Μια βιογραφία, υποτιτλίζει η ίδια η Γουλφ το μυθιστόρημά της).
Στην παράσταση, που παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Ιλίσια - Βολανάκη, τα σκηνικά και τους φωτισμούς επιμελείται ο Σταύρος Παπαγιάννης, τη μουσική ο Ευθύμης Θεοδόσης και τα κοστούμια ο Λάκης Γαβαλάς.
