Η αναβίωση της θρυλικής παράστασης «Όμορφη Πόλη» μέσα από μια σύγχρονη ματιά, βασισμένη στην ποίηση του Μίκη Θεοδωράκη κυρίως από τον «Ήλιο και τον Χρόνο» και με άξονα τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια του συνθέτη, παρουσιάζεται από 17 έως 30 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με έναν εκλεκτό θίασο ηθοποιών και ερμηνευτών, σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη.
Σε ένα προσωπικό σημείωμα που ο Μίκης Θεοδωράκης απέστειλε κατά τη χθεσινή παρουσίαση με παρόντες όλους τους συντελεστές, μιλάει για «κείμενα θαμμένα από τον φόβο των λογής λογής εξουσιών που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της ημέρας. Το έργο αυτό είναι σίγουρα μια σύγχρονη τραγωδία, στην οποία μουσική και ποίηση κινούνται ισοδύναμα», αναφέρει ο συνθέτης, ομολογώντας πως «εκπληρώνεται το παιδικό του όνειρο για τη δημιουργία ενός έργου ποιητικού και μουσικού που να εμπνέεται από το πνεύμα της αττικής τραγωδίας. Αυτή η καινούργια απόπειρα περικλείει το εύρος όλης μου της ζωής», καταλήγει.
Για τη σκέψη του αυτή, η «Όμορφη Πόλη» να έχει διαφορετικό ύφος από αυτό της επιθεώρησης του 1962, που βρήκε σύμφωνο και τον ίδιο τον Μίκη, μίλησε ο σκηνοθέτης και παραγωγός Γιώργος Βάλαρης. «Είχα έναν τεράστιο προβληματισμό εάν έπρεπε να γίνει αναβίωση με τα κείμενα του τότε ή αν θα πρέπει να γίνει κάτι καινούργιο, αλλά η προτροπή του Μίκη ήταν να μην υπάρχει τίποτα που να θυμίζει το παρελθόν. Έτσι η ‘Όμορφη Πόλη’ του 2020 είναι μια σύγχρονη λαϊκή τραγωδία, όπου όλος ο θίασος είναι ο χορός, είναι το έθνος μας, και μέσα σε αυτόν αναδύονται τα παθόντα πρόσωπα - ήρωες, που έχουν έναν ρόλο αφηγητή», εξήγησε, μιλώντας για «ένα σπονδυλωτό έργο με τις θεματικές ενότητες έρωτας, ξενιτειά, θάνατος, Άξιον Εστί, Επανάσταση και ένα αφιέρωμα σε κάποια από τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λαϊκό πάλκο. Υπάρχει μάλιστα κι ένα κείμενο του Μίκη που περικλείει μια πολιτική του θέση».
Μοντέρνο θέαμα
Ο Γ. Βάλαρης δεν παρέλειψε να αναφέρει πως, μετά από πολύμηνη μελέτη πάνω στο έργο και τις βιογραφίες του Θεοδωράκη και σε οτιδήποτε είχε να κάνει με εκείνον, παρουσιάζει «ένα σύγχρονο οπτικοακουστικό θέαμα, όπου υπάρχει έντονη η χρήση του video art, μέσα από video mapping με back και front προτζέκτορες», χαρακτηρίζοντας το εγχείρημα «ένα μοντέρνο εικαστικό θέαμα». Στην πρόζα παρεμβάλλονται και κάποια πεζά κείμενα του ίδιου του σκηνοθέτη - παραγωγού από κοινού με τον Στέλιο Παπαδόπουλο.
«Ο Μίκης είναι ένα δείγμα του τόπου μας, της ζωής μας, από εκείνα τα αντιφατικά ενός μικρού, φτωχού τόπου, υποτελούς και εξαρτημένου, που συμβαίνει να βγάζει κάτι περίεργα μεγέθη, τα οποία η πολιτεία δεν μπορεί να διαχειριστεί», έλεγε ο Κώστας Καζάκος, θυμούμενος ιστορίες που έζησε από κοινού με τον Μίκη. «Τα έργα τα εκμαιεύει ο λαός, η ανάγκη του κόσμου, και οι ευαίσθητοι δημιουργοί ανταποκρίνονται σε αυτήν την ανάγκη. Τα έργα δημιουργών όπως ο Μίκης πρέπει να έρχονται σε επαφή με τον λαό συνεχώς», σχολίασε.
Προσωπικές ιστορίες
Προσωπικές ιστορίες με τον Μίκη θυμήθηκαν οι περισσότεροι ηθοποιοί και ερμηνευτές, όπως η Λήδα Πρωτοψάλτη, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Κωνσταντίνος Καζάκος και ο Γιώργος Κιμούλης, που ανέφερε πως «ο Μίκης στην ποίησή του, έχοντας συνειδητοποιήσει πλήρως την ήττα, είναι ίσως ο μόνος με τόσο έντονο το στοιχείο της αισιοδοξίας».
Ο Γιάννης Κότσιρας πρόσθεσε: «Στην εποχή που οι ήχοι και οι εικόνες δείχνουν την ήττα του τουρκοφόλκ που κατακλείει τις ζωές μας, ελπίζω με μια τέτοια παράσταση να θυμίσουμε τη δωρικότητα της ελληνικής μουσικής και του θεάτρου».
Η Πέγκυ Σταθακοπούλου μίλησε για την «ευαίσθητη και λυρική πλευρά του σπουδαίου Μίκη», ενώ η Ελισάβετ Μουτάφη αυτοχαρακτηρίστηκε «παιδί του Μίκη».
Ο παραγωγός Γιώργος Λυκιαρδόπουλος έκανε γνωστό πως μέρος των εσόδων της πρεμιέρας θα διατεθούν για τους σκοπούς του σωματείου «Ελπίδα - Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο», ενώ θα γίνουν και ορισμένες ειδικές εμφανίσεις ερμηνευτών όπως της Μελίνας Ασλανίδου 22 και 23 Ιανουαρίου, της Γιώτας Νέγκα 17 Ιανουαρίου, του Μπάμπη Στόκα και της Ελένης Τσαλιγοπούλου στις 29 και 30 Ιανουαρίου.
Μάνια Ζούση
