ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
Κάθε χρόνο και καλύτερα, κάθε χρόνο και πιο ψηλά. Πρόκειται για τη Θεατρική Σκηνή Χιλιομοδίου και τη ζηλευτής πορεία της προς την τελειότητα. Την τελειότητα μιας πολύ μεγάλης παρέας, που παράγει πολιτισμό υψηλού επιπέδου, μέσω της ομαδικής δουλειάς. Με κέφι, όραμα, προβληματισμό.
Μια πορεία που ξεκίνησε το 2009 και αγκαλιάστηκε από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Μιας μεγάλης παρέας με 150 συντελεστές αγαπημένους, σεμνούς και αισιόδοξους. Παράγουν πολιτισμό σε δύσκολες εποχές ατομισμού και έλλειψης οράματος. Και τόλμησαν εκτός από τις θερινές παραστάσεις να αποκτήσουν και να δημιουργήσουν χειμερινή θεατρική στέγη στο Χιλιομόδι. Οιι επιλογές τους διαλεχτές μία προς μία. Τσέχωφ, Ευριπίδης, Κεχαΐδης, Ίψεν, Δαμιανός, Γκολντόνι, Μολιέρος, Παντελής Χορν, Λούλα Αναγνωστάκη.
Η φετινή παράσταση «Ράφτης κυριών» του Ζωρζ Φεντώ ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Άρτια σε όλα της. Στα σκηνικά, τον ήχο, τους φωτισμούς, τη σκηνοθεσία, μα πάνω από όλα το υποκριτικό ταλέντο των ερασιτεχνών ηθοποιών. Τα χειροκροτήματά μας ακόμα συνεχίζονται. Ποιοι είναι αυτοί οι συντελεστές; Στον ρόλο του Ετιέν, ο Χρήστος Πάραμ, ιατρικός επισκέπτης. Στον ρόλο της Υβόν η Σπιριδούλα Τσουμάνη, συντηρήτρια αρχαιοτήτων, η οποία βοήθησε και στην εκτέλεση του σκηνικού. Στον ρόλο του Μουλινό, ο Δημήτρης Ανδριανός, έμπορος στο χωριό, μα πάνω από όλα πολύ σπουδαίος ηθοποιός. Στον ρόλο του Μπασινέ, ο εκ Νεμέας Γιάννης Κατσάμπας. Στον ρόλο της κυρίας Λιγκρεβίλ, η Γεωργία Σκούπα, γραφίστρια που επιμελήθηκε την αφίσα και το πρόγραμμα της παράστασης. Στον ρόλο της Σουζάν, η Φαίη Μπίτσα, αισθητικός. Στον ρόλο του Ωμπέν, ο Γιώργος Τσουμάνης, υδραυλικός. Στον ρόλο της δεσποινίδος Πομπινέτ, η Ελένη Δαλμάτσου, βιολόγος. Και στο ρόλο της Ρόζας, η Μαρία Βερδέ, ιδιωτικός υπάλληλος.
Οργανωτής σκηνοθέτης αυτής της σπουδαίας απολαυστικής παράστασης όπως πάντα ο Χρήστος Τσίρτσης, παλαιός ηθοποιός και νυν αγρότης! Εύγε σε όλους αυτούς που ανοίγουν δρόμους προσφέροντας αγωγή ψυχής.
Πώς μια μεγάλη ομάδα 150 ατόμων γράφει ιστορία και διαφημίζει ένα αγροτοκτηνοτροφικό τόπο, προσφέροντας πραγματική αγωγή ψυχής
