Στα τριάντα χρόνια που πάω τα καλοκαίρια στη Σύρο, έψαχνα και έβρισκα πάντα την ξεκούραση, την αγαλλίαση και τη συντροφικότητα. Μ’ αυτά τα εφόδια και το κολύμπι έβγαζα δυνατός και υγιής τη χρονιά.
Φέτος, από την πρώτη μέρα, ένιωσα παράξενα. Ενώ ξέρω πολύ καλά το νησί και τους ανθρώπους του, βρέθηκα ξαφνικά με «διαδρομές σε νέα μονοπάτια». Αυτό είναι ο τίτλος της νέας κοινής έκθεσης των καταξιωμένων Συριανών ζωγράφων Αχιλλέα Δρούγκα και Μιχάλη Μακρουλάκη. Έχουν κάνει και οι δύο πολλές εκθέσεις και τα έργα τους κοσμούν πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Πάμπολλες οι θετικές κριτικές. Αλλά αυτά τα νέα έργα τους ξεπερνούν, στην κυριολεξία. Με την πρώτη ματιά, γίνονται αμέσως δικά μας.
Το πρώτο που μ’ εντυπωσίασε στα εγκαίνια ήταν ο πάρα πολύ κόσμος. Εκατοντάδες φιλότεχνοι είχαν πλημμυρίσει τις αίθουσες και τους εξωτερικούς χώρους της ιστορικής διατηρητέας «Έπαυλης Τσιροπινά». Ανέβηκα τα σκαλιά και τους ακολούθησα. Πριν δω τα έργα, πρόσεξα το ξαφνιασμένο βλέμμα και τις κινήσεις τους. Πολλοί άπλωσαν το χέρι να αγγίξουν τα έργα. Την ίδια επιθυμία ένιωσα κι εγώ όταν τα πλησίασα.
Χειρονομίες
Τη νέα σειρά έργων του Αχιλλέα Δρούγκα την ονόμασε «χειρονομίες». Μ’ αυτά αναζητεί αποσπασματικά έννοιες και πράξεις, που χωρίς κανένα διδακτισμό σε παρακινούν σε σκέψεις και κινήσεις. Στο έργο του «Σ’ αναζήτηση του ήλιου» σού ζητάει ολογράφως να ψάξεις και να βρεις μ’ ένα ζευγάρι κιάλια «πού κοιμάται ο ήλιος».
Σ’ όλα τα νέα έργα του η κορνίζα τους είναι ζωγραφισμένη. Στο «Εκκρεμές» δύο αντρικά χέρια απλώνονται από τις δύο άκρες να δώσουν κίνηση στο στάσιμο κρεμασμένο αντικείμενο. Στη «Συμμετοχική Δημιουργία» με πέντε συμμετρικά αυγά, ένα σφυρί σε περιμένει να τ’ αρπάξεις να σπάσεις τα αυγά, για να βρεις τα σύμβολα της ζωής. Τα λουλούδια του και το βάζο με τα τριαντάφυλλα σε ξελογιάζουν. Και στο «φετίχ», με τα ολοκόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια και τα δύο γυναικεία περιποιημένα πόδια που προβάλλουν έξω από τη ζωγραφισμένη κορνίζα, σε κάνουν να νομίζεις πως θα φανεί ολόγυμνη η Μέριλιν Μονρόε.
Θάλασσες
Από τα έργα του Μιχάλη Μακρουλάκη που μας έχει ξετρελάνει με πολλά υπέροχα τοπία, με θέμα τη θάλασσα τώρα, τις εντυπώσεις τις κερδίζει συναισθηματικά ένα με τίτλο «Άτιτλο 2015». Πρόκειται για ένα ερημικό ακρογιάλι με βράχια, βότσαλα, χρωματιστά νερά κι ανάμεσα στα νερά και τη στεριά κείτεται πνιγμένο με τα ρουχαλάκια και τα παπουτσάκια του ένα μικρό αγοράκι. Συγκλονιστικό έργο από όσα λένε οι θάλασσες για τα πνιγμένα προσφυγόπουλα. Πράσινες και μπλε σ' όλους τους τόνους είναι οι άλλες θάλασσές του. Ο «Κάβος της Σύρου» σαν θερμός χαιρετισμός. Ο «Σκόπελος», η πέτρα και θάλασσα, Το «Πράσινο κύμα», όλα καλογραμμένα και καλοζωγραφισμένα έργα. Μπράβο!
Πρόκειται για μια νέα πολύ σπουδαία δουλειά των δύο προικισμένων ζωγράφων. Γράφοντας αυτές τις αράδες από το άνετο και φιλόξενο ξενοδοχείο «Ποσειδώνιον», ρίχνοντας και μια ματιά στην ακρογιαλιά αν είναι άδεια από παιδάκια ενώ φεύγει ο ήλιος, σκέφτομαι ότι θα πρέπει πολύ γρήγορα να τη χαρούμε αυτήν τη δουλειά στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ
