Live τώρα    
15°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
15 °C
12.0°C16.5°C
1 BF 69%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
14 °C
11.5°C16.0°C
0 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αραιές νεφώσεις
14 °C
7.0°C15.5°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
12.8°C15.8°C
2 BF 80%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
5 °C
4.9°C12.9°C
0 BF 100%
Κώστας και Ζωή Λιναρδάτου. Μια κοινή πορεία
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κώστας και Ζωή Λιναρδάτου. Μια κοινή πορεία

Ο Κώστας και η Ζωή Λιναρδάτου λίγους μήνες πριν αρχίσει ο Γολγοθάς τους: Η σύλληψη του Κώστα, ο εγκλεισμός και βασανισμός του στην Απομόνωση, η μεταγωγή του στις Φυλακές Βούρλων, η δραπέτευση, η παρανομία και η υπερορία από το 1957 μέχρι και το 1975.

Η Ζωή, για όλους εμάς που τη γνωρίσαμε, ήταν ένα θαύμα θέλησης και αντοχής. Ξέραμε ότι έπασχε εκ γενετής από σοβαρή καρδιοπάθεια και απορούσαμε πού έβρισκε τη δύναμη να έχει τέτοια δραστηριότητα, όπως θα είχε οποιοσδήποτε άλλος απόλυτα υγιής.

Ήταν μικρή μαθήτρια 15 χρόνων, όταν στη χώρα μας αρχίζει η ξένη Κατοχή. Γρήγορα οργανώνεται στην οργάνωση κοριτσιών «Λεύτερη Νέα» και αργότερα στην ΕΠΟΝ. Μέσα απ' αυτές τις οργανώσεις, χωρίς να λογαριάσει κούραση ή ταλαιπωρία, παίρνει μέρος σε όλους τους μικρούς ή μεγάλους αγώνες, των ετών 1942, 1943, 1944. Ταυτόχρονα, μαζί με τις συμμαθήτριές της, αγωνίζεται για μαθητικά συσσίτια, που καθώς γενικεύονται, σώζουν τον κόσμο από τη θανάσιμη κατοχική πείνα. Η Ζωή, ήταν η κύρια οργανώτρια, της μοναδικής σε όλη την Ευρώπη μεγάλης διαδήλωσης χιλιάδων Αετόπουλων, στο Δημαρχείο της Αθήνας, για τη συνέχιση και την ενίσχυση των συσσιτίων τους.

Δυστυχώς, η οικογένεια της Ζωής δεν βγαίνει αλώβητη από τη θεομηνία του πολέμου και της Κατοχής. Λίγο πριν χαράξει η λευτεριά, ο αδελφός της, φοιτητής Ιατρικής, Γιώργος Κουλουτπάνης πιάνεται, βασανίζεται και εκτελείται από τους Γερμανούς.

Μετά την απελευθέρωση, η Ζωή συνεχίζει απτόητη τη δράση της στην ΕΠΟΝ, παρόλο που έχουν αρχίσει οι διωγμοί και η τρομοκρατία. Τότε γνωρίζεται και αρραβωνιάζεται με τον φοιτητή Νομικής και ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ, Κώστα Λιναρδάτο. Το 1947, σε ένα πογκρόμ χιλιάδων συλλήψεων, ο Κώστας πιάνεται και εξορίζεται στην Ικαρία. Η Ζωή, αψηφώντας τους κινδύνους για την υγεία της, συνεχίζει τη δράση της, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας. Το 1949 συλλαμβάνεται, περνάει Στρατοδικείο και καταδικάζεται σε θάνατο. Η κράτηση στην Ασφάλεια και οι συνθήκες της φυλακής, επιδεινώνουν την κλονισμένη υγεία της.

Η συγκρατούμενή της στον θάλαμο μελλοθανάτων Ζωή Αρσένη θυμάται : «Οι κρίσεις που πάθαινε τότε η Ζωή ήταν καθημερινές. Δεν μπορούσε να ανασάνει. Βλέπαμε το στήθος της να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει σα να ήταν φυσαρμόνικα. Μαζευόμασταν γύρω της και προσπαθούσαμε να τη βοηθήσουμε». Επειδή είχε αρχίσει τις αιμοπτύσεις η Ζωή, μεταφέρεται στη «Σωτηρία». Το 1952, ψηφίζονται τα μέτρα επιεικείας του Πλαστήρα. Τότε, μαζί με δεκάδες άλλους φυλακισμένους, αποφυλακίζεται η Ζωή και επιστρέφει και ο Κώστας από την εξορία.

Το 1953 παντρεύονται, ενώ είναι και οι δύο ενταγμένοι στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ. Επειδή η υγεία της Ζωής έχει χειροτερέψει, οι γιατροί συνιστούν και μπαίνει στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση καρδιάς. Τότε ακριβώς, το 1954, ξεσπάει κύμα συλλήψεων. Ο Κώστας συλλαμβάνεται και οι ασφαλίτες πάνε στο νοσοκομείο και ζητούν να συλλάβουν τη χειρουργημένη Ζωή. Οι γιατροί δεν επιτρέπουν τη σύλληψη, την κρύβουν και τη φυγαδεύουν. Η Ζωή συνδέεται αμέσως με την παράνομη οργάνωση. Το καλοκαίρι 1955, γίνεται η μυθική απόδραση από τις Φυλακές Βούρλων, μεταξύ των δραπετών είναι και ο Κώστας. Η Ζωή συνδέεται αμέσως μαζί του, του βρίσκει σπίτι να κρυφτεί και φροντίζει να βρει τρόπο να τον φυγαδεύσει στο εξωτερικό, πράγμα που γίνεται το 1956. Το 1957 φεύγει και η Ζωή για έξω.

Μετά από περιπέτειες συναντώνται και φτάνουν στη Μόσχα όπου και δύο σπουδάζουν στο Ινστιτούτο Οικονομικών Επιστημών. Σ' αυτό το διάστημα, η Ζωή υποβάλλεται, σε σοβαρή εγχείρηση θυρεοειδούς, αλλά κυρίως σ' αυτό το διάστημα, το 1961, γεννιέται ο μονάκριβος γιος τους, ο Νίκος.

Την υπόλοιπη προσφυγιά, την περνούν στη Ρουμανία. Ακούραστη, η Ζωή συνδέεται με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Αντιστασιακών και εργάζεται για την προβολή και την αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης και την αποφυλάκιση των φυλακισμένων αγωνιστών.

Επαναπατρίζονται με τη Μεταπολίτευση. Με πάντα κλονισμένη υγεία, η Ζωή υποβάλλεται σε νέα εγχείρηση καρδιάς. Μόλις συνέρχεται, πάντα ακούραστη, αρχίζει να εργάζεται για την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων. Ταυτόχρονα με διαβήματα της, σε ασφαλιστικά ταμεία, φροντίζει για τα ασφαλιστικά δικαιώματα αγωνιστών που βγήκαν από τις φυλακές της χούντας.

Όλο αυτό το διάστημα, συμμετέχει στην πολιτική ζωή της χώρας μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕεσ., της Ε.ΑΡ. και του Συνασπισμού.

Τα χρόνια περνούν. Τώρα πια η Ζωή, αναπνέει δύσκολα, χρησιμοποιεί συσκευή οξυγόνου. Προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Να βοηθήσει και τον Κώστα, μα ο χρόνος είναι αμείλικτος. Στις 21.9.2013 ο Κώστας φεύγει. Μετά δύο μήνες ακριβώς στις 21.11.2013 η Ζωή τον ακολουθεί.

Αυτή ήταν η ζωή που πέρασαν μαζί η Ζωή και ο Κώστας Λιναρδάτος. Μια ζωή γεμάτη αγώνες, διωγμούς, παλικαριά, αφοσίωση, αγάπη. Μια ζωή που κράτησε 68 δύσκολα μα ευτυχισμένα χρόνια. Θα τους θυμόμαστε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL