Προδημοσίευση από το βιβλίο των Κώστα Παπαϊωάννου και Μιχάλη Ιγνατίου «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;» (εκδόσεις Λιβάνη)
"Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;". Το ερώτημα αυτό, το οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο - φέρεται ως πρωθυπουργός να απηύθυνε στον επικεφαλής της KYΠ, στρατηγό Αλέξανδρο Nάτσινα, την Πέμπτη 23 Μαΐου 1963, την επομένη της δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Γρηγόρη Λαμπράκη, είναι τώρα τίτλος βιβλίου. Συγγραφείς του οι δημοσιογράφοι Μιχάλης Ιγνατίου («Έθνος», Mega, "Ημερησία" κ.λπ.) και Κώστας Παπαϊωάννου (εκδότης του «Ποντικιού» από το 1979 έως το 2005).
Στο βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορήσει εντός της εβδομάδας, εξετάζονται, 50 χρόνια μετά, το πυκνό σε πολιτικές εξελίξεις 1963. Σαν αύριο, 9 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς, η χώρα άλλαζε σελίδα, καθώς ο επί οκταετία (1955-1963) πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, την εγκατέλειπε «αυτοεξοριζόμενος» στο Παρίσι μετά την ήττα του στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 από την Ένωση Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Μαζί με τη χώρα εγκατέλειπε και την πολιτική - προσωρινά, όπως αποδείχθηκε, αφού επανήλθε στην Ελλάδα στις 24 Ιουλίου 1974, με την κατάρρευση της χούντας. Πάντως, η φυγή του το 1963 στο Παρίσι έμεινε στην Ιστορία για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων επειδή έγινε από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με το ψευδώνυμο «Τριανταφυλλίδης».
Από το βιβλίο η «Αυγή» προδημοσιεύει δύο αποσπάσματα, τα οποία περιλαμβάνουν τις άτυπες και... άκαρπες διαπραγματεύσεις του Κ. Καραμανλή, οι οποίες τον έπεισαν «να αποχωρήση της πολιτικής»:
* Η πρώτη με τον βασιλιά Παύλο, στις 17.6.1963, στην οποία προσωρινά ταλαντεύτηκε για το αν θα έπρεπε τελικά να εγκαταλείψει χώρα και πολιτική, παρ' ότι ήδη γνώριζε ότι δεν έχαιρε της τυφλής εμπιστοσύνης των ανακτόρων.
* Η δεύτερη με τον τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Χένρι Λαμπουίς, πιθανώς στις 5.10.1963, όπου απογοητευμένος αντελήφθη ότι οι Αμερικανοί μπορούσαν να... επιβιώσουν στην Ελλάδα και χωρίς την παρουσία του.
Η συνάντηση με τον Παύλο
«17.6. Με το χαρτί της αποχώρησης από την πολιτική στο χέρι, ο Καραμανλής ανέβηκε στα ανάκτορα και συζήτησε μία ώρα με τον βασιλιά - ήταν η τελευταία τους συνάντηση, σ' αυτή τη φάση, που φυσικά δεν κατέληξε πουθενά. Και επειδή περνούσε και η ώρα:
* Ο Καραμανλής τού είπε καθαρά ότι θεωρεί πως η χώρα οδηγείται 'εις πολιτειακήν ανωμαλίαν' και 'υπό τας συνθήκας αυτάς θα προτιμούσε να αποχωρήση της πολιτικής'.
* Ο Παύλος 'αντέδρασεν αμέσως' και του απάντησε ότι 'αυτό θα ήτο κακόν διά τον τόπον και επ' ουδενί λόγω το επεθύμει, δεδομένου ότι θα εδημιούργη και αμέσους και μελλοντικάς δυσχερείας'.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, και που αγνοούμε, ο βασιλιάς 'τούμπαρε' τον πρωθυπουργό και τον έπεισε την οριστική αποχώρηση από την πολιτική να την κάνει... προσωρινή και να τον βοηθήσει με το κόμμα στις εξελίξεις! Έτσι ο πρωθυπουργός, αφού 'αναλογίσθηκε τας επιπτώσεις τας οποίας θα είχεν η άμεσος ανακοίνωσις της αποχωρήσεώς του εκ της πολιτικής επί της συνοχής του κόμματος, καθώς και τας αντιδράσεις της κοινής γνώμης κατά του βασιλέως', έδωσε στον Παύλο τα δύο πράγματα που ζητούσε.
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: 'Θα απομακρυνθώ προσωρινώς εξ Ελλάδος, επιφυλασσόμενος να λάβω οριστικήν απόφασιν βραδύτερον και θα συστήσω εις το κόμμα μου να τον διευκολύνη εις την τακτοποίησιν του πολιτικού θέματος...'».
Η συνάντηση με τον Λαμπουίς
«Απογοητευμένος γενικά και με τα ανάκτορα ειδικότερα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφασίζει 'οριστικώς πλέον να θέση τέρμα εις την πολιτικήν του σταδιοδρομίαν και να εγκαταλείψη δι' αρκετόν χρόνον την Ελλάδα', αλλά δεν το συζητά με κανέναν από τους στενούς ή μη συνεργάτες του, το συζητά όμως με τη σύζυγό του και με τους... Αμερικανούς!
Λίγα 24ωρα μετά (στις 5 Οκτωβρίου, ίσως), ο Καραμανλής με τη σύζυγό του επισκέπτονται το βράδυ την οικία του Λαμπουίς, δειπνούν με τον πρέσβη και συζητούν για τέσσερις ώρες το θέμα! Σ' ένα τηλεγράφημα που έστειλε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Λαμπουίς, την ημέρα της φυγής Καραμανλή (αμέσως μόλις έγινε γνωστή), θα περιγράψει την απογοήτευση του τ. πρωθυπουργού από τα ανάκτορα, διαχωρίζοντας τον Παύλο ('είναι εξαίρετος και έντιμος άνθρωπος, προς τον οποίον τρέφω ειλικρινή σεβασμό και αφοσίωση') από τη Φρειδερίκη, αν και αυτός που θεωρούσε ότι τον πρόδωσε ήταν ο βασιλιάς: καθυστέρησε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές (από το καλοκαίρι, έγιναν Νοέμβριο) και αντικατέστησε τον Πιπινέλη με υπηρεσιακό πρωθυπουργό...
Κατά τη μακρά συζήτηση:
* Ο Καραμανλής πρόβαλε το θέμα της αποχώρησης, βολιδοσκοπώντας τον Λαμπουίς! Είπε πως 'το καλύτερο θα ήταν να απομακρυνθεί από την πολιτική, διότι ο κόσμος τον είχε βάλει στην άκρη και το παλάτι τον είχε εγκαταλείψει'.
* Ο Λαμπουίς προσπάθησε να τον μεταπείσει, διαπιστώνοντας ότι και η Αμαλία Καραμανλή δεν συμφωνούσε με την αποχώρηση - 'συμμεριζόταν την άποψή μου πως ο άνδρας της πρέπει να μείνει στην πολιτική και να εξακολουθήσει να υπηρετεί το κόμμα του και τη χώρα'.
Ο Καραμανλής πρόβαλε και στον Αμερικανό πρέσβη το γνωστό 'επιχείρημα' ότι δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα του η αντιπολίτευση, αλλά και ότι υποχρεωτικά, αν έμενε, θα ερχόταν σε σύγκρουση με τα ανάκτορα... Αναφερόμενος στην κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, μίλησε για 'ανήθικους και αναξιοπρεπείς' πολιτικούς που 'θα φέρουν τη χώρα κατά τριάντα χρόνια πίσω' και άφησε στον Λαμπουίς την εντύπωση ότι έψαχνε να δει τι ακριβώς θα κάνει: έλεγε ότι 'θα επιστρέψει στις Σέρρες' ή ότι 'θα εγκαταλείψει την πολιτική, γιατί δεν του πηγαίνει'...
Φεύγοντας, ο μεν Λαμπουίς ήταν σχεδόν βέβαιος ότι ο αρχηγός της ΕΡΕ θα εγκατέλειπε την πολιτική, ο δε Καραμανλής δεν είχε ακούσει αυτά που ίσως περίμενε από τον Αμερικανό πρέσβη, αν και του είπε ότι μένοντας θα βοηθούσε στο να προχωρήσει η άποψη που είχαν οι ΗΠΑ για την Ελλάδα: δύο 'εθνικά' κόμματα να εναλλάσσονται στην εξουσία...».
Η αναχώρηση του... «Τριανταφυλλίδη»
"9.12. Της Αγίας Άννης. Απόγευμα. Στο αεροδρόμιο του Ελληνικού φτάνουν αιφνιδιαστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη σύζυγό του Αμαλία και τον γραμματέα του Ιωάννη Ζαχαράκη. Προορισμός, το Παρίσι! Επιστρέφοντας από τη Ζυρίχη στην Αθήνα, είχε επισκεφθεί για μια εβδομάδα τη γαλλική πρωτεύουσα, χωρίς να δώσει κανένας σημασία σ' αυτή την επίσκεψη. Τώρα, πήγαινε εκεί για άγνωστο, αλλά όχι πάντως σύντομο, χρόνο...
Το πρωί ανέθεσε στον Ζαχαράκη 'να θεωρήση τα διαβατήρια [και το δικό του, αφού θα τον έπαιρνε μαζί] και να κρατήση θέσεις στο αεροπλάνο [την απογευματινή πτήση της Ολυμπιακής] τηρών σχετικήν εχεμύθειαν'. Εκείνος κράτησε τρεις θέσεις στο όνομα Κώστας Τριανταφυλλίδης. Ήταν ένας γνωστός δημοσιογράφος, για χρόνια στο συγκρότημα Μπότση, τώρα διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Γωγούση, όπως είδαμε, από αυτούς τους δεξιούς που διαφοροποιήθηκαν ουσιαστικά στη διάρκεια της χούντας. Ο Ζαχαράκης χρησιμοποίησε αυτό το όνομα για να κλείσει θέσεις, έτσι διαδόθηκε ότι 'ο Καραμανλής έφυγε ως Τριανταφυλλίδης...'.
Οι θέσεις είχαν αριθμούς 20-22 και τα εισιτήρια 138322-4. Οι επιβάτες σ' αυτή την πτήση 409 της Ολυμπιακής για Παρίσι ήταν οι εξής: 1. Ντεσπύρος, 2. Τσούκιας, 3. Ριζόπουλος, 4. Φαία Γκας, 5. Δευτεραίος, 6. Ερκίν, 7. Μπαϊράμογλου, 8. Εντέρ, 9. Καραμπουρσάκ, 10. Ακμπίλ, 11. Ερτούγκ, 12. Ντοσεμεσί, 13. Γκριπς, 14. Αβέρωφ, 15. Χέλμης, 16. Βαρδουλάκης, 17. Μέμλερ, 18. Νοϋμάν, 19. Κουρτέσης, 20-22. 'Τριανταφυλλίδης', 23. Κακολύρης, 24. Ζεϊνάντ, 25. Σατρίτ; (δυσανάγνωστο).
Δίπλα στα τρία ονόματα Τριανταφυλλίδης, που έχουν σβηστεί, αναφέρονται τα ονόματα Καραμανλής, Καραμανλής, Ζαχαράκης. Κάποια ονόματα, όπως Αβέρωφ, Χέλμης, Βαρδουλάκης κ.ά., προκαλούν ερωτηματικά. Προφανώς θα πρόκειται για συνωνυμία - δεν αναφέρθηκε ποτέ το παραμικρό ότι συνταξίδεψαν γνωστά πρόσωπα με τον τ. πρωθυπουργό σ' αυτό το ιστορικό ταξίδι...".
