Το «live jacket» (σ.σ. σε παράφραση του «life jacket», του σωσιβίου που φορούν όσοι μπαίνουν στις βάρκες που τους μεταφέρουν) «απαντά» σε πολλές από τις ανάγκες των προσφύγων, προσφέροντάς τους μια κατ' ουσίαν πολυλειτουργική ψηφιακή πλατφόρμα.
Μπορεί να διπλωθεί με πολλούς τρόπους και να χρησιμοποιηθεί -μεταξύ άλλων- είτε ως ένα απλό μπουφάν, είτε ως σωσίβιο ή υπνόσακος. Μπορεί, επίσης, να παράξει ηλεκτρισμό, που αποθηκεύεται σε μια συσκευή συλλογής ενέργειας. Η δε τεχνολογία που μπορεί να ενσωματωθεί σε αυτό, τού επιτρέπει να μετατρέπεται είτε σε ένα είδος σταθμού wifi και ηλεκτρισμού, είτε ως μία άλλου τύπου σκηνή, προκειμένου να παράσχει προσωρινή στέγη.
Αυτό, δε, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο πλαίσιο υλοποίησης της ιδέας της νεαρής αρχιτεκτόνισσας είναι η πρόταση ανακύκλωσης των υλικών από τα παρατημένα στις ακτές σωσίβια των προσφύγων που διασχίζουν τη θάλασσα προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους.
Δεν είναι, μάλιστα, μόνον οι πρακτικές ανάγκες της καθημερινότητας των προσφύγων που καλύπτονται από το «live jacket» της νεαρής αρχιτεκτόνισσας, αλλά διευκολύνεται και η επαφή τους με τον ντόπιο πληθυσμό, αφού, όπως επισημαίνει η ίδια, μιλώντας στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ένας Έλληνας θα μπορούσε να προσεγγίσει κάποιον πρόσφυγα για να συνδεθεί στον φορητό αυτό σταθμό wifi που μπορεί να δημιουργηθεί κι έτσι -επί της ουσίας- να έρθουν σε επικοινωνία.
Η κοινωνικοποίηση μέσω του «live jacket» επιτυγχάνεται και με πολλούς άλλους τρόπους, καθώς μπορεί η ένωσή του με άλλα να σχηματίσει έναν κοινωνικό χώρο (social space), απαραίτητο για να σπάσει η «μοναξιά» όσων κυρίως ταξιδεύουν μόνοι ή σε μικρές ομάδες και να αναπτυχθούν σχέσεις μεταξύ όσων βρίσκονται στην ίδια κατάσταση- και όχι μόνο.
Η Λώρα Ίντια Γκαρινουά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία, αλλά ποτέ δεν έχασε τον μητρικό δεσμό με την Ελλάδα, αφού η Δραμινή μητέρα της φρόντιζε να περνούν τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα. Στα 16 της χρόνια μετακόμισε στις ΗΠΑ και τη Νέα Υόρκη, μαζί με τη μητέρα της, όπου και σπούδασε αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο Cornell, όπου και ανέπτυξε μια σειρά από έργα -μεταξύ αυτών και το «live jacket»- με έντονο κοινωνικό αποτύπωμα.
Θέλοντας να συνδέσει τα σχέδιά της με την Ελλάδα βρέθηκε να μελετά την ελληνική οικονομική κρίση αλλά και την προσφυγική, με την οποία αποφάσισε εντέλει να ασχοληθεί. Ταξίδεψε ως τη Λέσβο καθώς, όπως λέει, «είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση, όταν διαβάζεις για κάτι απ' ό,τι όταν το ζεις», και ήρθε σε επαφή τόσο με την τοπική κοινωνία και διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που δραστηριοποιούνται στο πεδίο, όσο και με τους ίδιους τους πρόσφυγες.
Το πρωτότυπο του «live jacket» που κατασκεύασε η Λώρα Ίντια Γκαρινουάρ βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και η ίδια ελπίζει πως θα μπορέσει σύντομα να βγει στην παραγωγή. Το κόστος των υλικών, σύμφωνα με τη νεαρή αρχιτεκτόνισσα, είναι χαμηλό αλλά θα πρέπει να διερευνηθεί στην επόμενη φάση και το κόστος της ενσωματωμένης τεχνολογίας.
Η νεαρή αρχιτεκτόνισσα, η οποία συμμετείχε με το «live jacket» της, τον περασμένο Μάιο, στο Thessaloniki Design Week έχει ήδη βραβευτεί για την ιδέα της με το Charles Goodwin Sands Memorial Award, ενώ απέσπασε και εύφημο μνεία στον διαγωνισμό Architecture Masterprize.
