Οι τέχνες και οι επιστήμες συναντιούνται με μοναδικό τρόπο στο έργο του Aldus Leonard Huxley (1894-1963). O Aldus ήταν εγγονός του ζωολόγου και ανατόμου Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ, ενός από τους διασημότερους εκλαϊκευτές της επιστήμης στην Βρετανία του 19ου αιώνα. Το όνομα του παππού Χάξλεϋ έχει συνδεθεί στενά με τη διαμάχη επιστήμης – θρησκείας. Η θερμή υποστήριξη των θέσεων του Δαρβίνου και η συμμετοχή του σε δημόσιες διαμάχες για την προάσπιση της Θεωρίας της Εξέλιξης του εξασφάλισε το παρατσούκλι το «μπουλντογκ του Δαρβίνου». Από την εποχή του Τόμας Χένρυ, η οικογένεια Χάξλεϋ αριθμεί εξέχοντα μέλη της βρετανικής κοινωνίας, επιστήμονες, καλλιτέχνες και δημόσιους λειτουργούς.
Το διασημότερο έργο του Άλντους Χάξλεϋ είναι ίσως το «Θαυμαστός καινούριος κόσμος» (1931). Εμπνευσμένος από το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας, περιγράφει ένα δυστοπικό κόσμο στον οποίο αντικατοπτρίζονται έντονα οι προεκτάσεις των επιστημονικών εξελίξεων της εποχής και κυρίως η αυτοματοποίηση της παραγωγής αυτοκινήτων από την εταιρεία του Henry Ford, Είναι αξιοσημείωτη η επίπτωση της τελευταίας στην κοινωνία της εποχής και από άλλα βιβλία που περιγράφουν τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Ο μεγάλος Γκάτσμπυ» (1925) του F.S.Fitzgerald και το “Ragtime” (1975) του E.L.Doctorow, όπου ο ίδιος ο Φορντ είναι σημαντικός χαρακτήρας της πλοκής. Και στα δυο παραδείγματα, το μαζικά παραγόμενο αμάξι αποτελεί σύμβολο χειραφέτησης και αναγνώρισης.
Στο έργο του «Αντίστιξη» (1928), ο Άλντους Χάξλεϋ αποτυπώνει γλαφυρά, σατιρίζει και κριτικάρει την αγγλική κοινωνία των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα. Ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου “Point Counterpoint” είναι όρος που περιγράφει την ανταλλαγή επιχειρημάτων σε μια δημόσια συζήτηση. Ο όρος “counterpoint” αποδίδεται στα ελληνικά ως “αντίστιξη” και ορθά επιλέχθηκε ως η ελληνική απόδοση του τίτλου καθώς το βιβλίο έχει τη δομή ενός μουσικού έργου. Χρησιμοποιώντας ιστορίες που μπλέκονται και ανακατεύονται, ο Huxley παρουσιάζει τις συνήθειες της άρχουσας τάξης, των καλλιτέχνων και των ξεπεσμένων απόγονων των μεγαλοαστών, τις επιστημονικές αναζητήσεις των αστών που καταπιάνονται με κοινωνιολογικέ αναλύσεις ή ανερχόμενες επιστήμες όπως η βιοχημεία. Επίσης, αποτυπώνει τις κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες των επιστημόνων της εποχής, την άνοδο της ακροδεξιάς και την επίδρασή της στις άλλες κοινωνικές ομάδες. Οι αστοί του Huxley είναι χαρακτήρες που ο ίδιος γνωρίζει προσωπικά και είναι εξέχοντα μέλη της βρετανικής κοινωνίας των αρχών του 20ου αιώνα.
Το ενδιαφέρον του Χάξλεϋ για τη βιοχημεία, την ψυχολογία, τη μελέτη του νου και την επίδραση των ψυχοτρόπων ναρκωτικών στον εγκέφαλο φαίνεται και από τη συγγραφή του «Οι πύλες της αντίληψης» (1954). Σε αυτό, επηρεασμένος από το ποίημα του Γουίλιαμ Μπλέηκ, «Ο Γάμος του Παραδείσου και της Κόλασης» (1793), περιγράφει τις δικές του εμπειρίες από την ελεγχόμενη χρήση μεσκαλίνης, αναμεμιγμένες με φιλοσοφικά, αισθητικά, επιστημονικά και μυστικιστικά στοιχεία. Το βιβλίο προκάλεσε πλήθος θετικών και αρνητικών αντιδράσεων στην επιστημονική κοινότητα ενώ επηρέασε σημαντικά και την ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του 1960. Μάλιστα, ο γιατρός Τίμοθι Λίαρι, ο αρχιερέας του LSD στη δεκαετία του 1960, έχει παραδεχθεί ότι επηρεάστηκε από αυτό ενώ το μουσικό συγκρότημα από την Καλιφόρνια, “The Doors”, εμπνεύστηκαν το όνομά τους από το βιβλίο.
Ο Άλντους Χάξλεϋ πέθανε στις 22 Νοεμβρίου του 1963, την ίδια μέρα που δολοφονήθηκε ο J.F.Kennedy.
