Δημοτικές Εκλογές 2014... Πάλι υποψήφιος στην Αθήνα... Πάντα με την Αριστερά. Για ποιο λόγο όμως; Σίγουρα όχι από ματαιοδοξία, μάλλον όχι για μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο. Τότε γιατί; Πιστεύω ότι ο καθένας από το πόστο του μπορεί να βοηθήσει, να «βάλει πλάτη» σύμφωνα με τις γνώσεις και την εμπειρία του, να συνεισφέρει ώστε αυτή η πόλη να γίνει καλύτερη. Με λιγότερο τσιμέντο, ομορφότερα κτήρια, περισσότερο πράσινο, λιγότερη ρύπανση, μικρότερη κυκλοφορία αυτοκινήτων, με ελεύθερους χώρους, πόλη φιλική προς τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες...
Τα τελευταία 15 χρόνια, σαν ελεύθερος επαγγελματίας - αρχιτέκτονας, έχω σταματήσει να φτιάχνω νέες κατασκευές. Χιλιάδες οι άσχημες πολυκατοικίες και τα κακοδιατηρημένα σπίτια. Όλες μου οι δουλειές πλέον είναι ανακαινίσεις διαμερισμάτων, ανακατασκευές κατοικιών, «αναπαλαιώσεις» διατηρητέων.
Η αρχή έγινε από το σπίτι που γεννήθηκα, στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Συνέχισα την ανακαίνιση με την ταράτσα και τις όψεις. Εξεπλάγησαν όλοι! «Έτσι μπορούν να γίνουν αυτές οι ιστορικές πολυκατοικίες;». ΝΑΙ, ΕΤΣΙ!
Φανταστείτε λοιπόν την έκταση των 14,5 στρεμμάτων, με τις 8 πολυκατοικίες (που καταλαμβάνουν χώρο ΜΟΝΟ 4,5 στρέμματα!...). ΟΛΑ τα πέτρινα, τριώροφα κτήρια σοβατισμένα πάλι, με καινούργια κουφώματα, βαμμένα με απαλά χρώματα, τα διαμερίσματα όλα ανακαινισμένα εσωτερικά, με σύγχρονες υδραυλικές και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, πόρτες, δάπεδα.
Υπολογίστε: 2 πολυκατοικίες (δηλαδή 60 διαμερίσματα των 55 τ.μ.) για τους κατοίκους που έχουμε παραμείνει, άλλες 2 για προσωρινή διαμονή αστέγων, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και όχι απαράδεκτες, όπως ζουν τώρα... Μία, σαν ξενώνας για τους συγγενείς -από επαρχία- των ασθενών που νοσηλεύονται στον «Άγιο Σάββα» (χρόνιο αίτημα της Κοινωνικής Υπηρεσίας του...). Άλλη μία, σαν φοιτητική εστία. Τα 30 διαμερίσματα της έβδομης μπορούν να γίνουν γραφεία για Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, από αυτές που αληθινά προσφέρουν έργο, καλλιτεχνικά εργαστήρια - studios. Και η τελευταία να διαμορφωθεί σε Μουσείο Μικρασιατικής Μνήμης, κάτι που λείπει από όλη την επικράτεια!
Φανταστείτε τώρα τα 10 στρέμματα ελεύθερων χώρων (τώρα δρόμοι, χωματόδρομοι, σοκάκια, αλάνες που είναι γεμάτοι από παρκαρισμένα αυτοκίνητα) σαν πυκνοφυτεμένους πεζόδρομους με ψηλά δέντρα, χωρίς τροχοφόρα, με καθιστικά και μικρές λίμνες, υπαίθριο θεατράκι και παιδική χαρά, στέγαστρα και πλακοστρώσεις, χαμηλά φωτιστικά και λουλούδια!
Εκατοντάδες έτοιμες μελέτες από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου υπάρχουν εδώ και χρόνια και έχουν κοστολογηθεί για λιγότερο από 10 εκατομμύρια ευρώ ΣΥΝΟΛΙΚΑ! Δεν θα θέλατε να ζείτε ή να δουλεύατε σε μια τέτοια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας, που δεν θα είχε καμία σχέση με την υπόλοιπη πόλη από πλευράς ποιότητας ζωής;
Ε, λοιπόν, αυτό είναι το όραμά μου! Να καταφέρουμε να διαμορφώσουμε δεκάδες τέτοιες γειτονιές παντού μέσα στην Αθήνα! Ίσως τότε, εκτός από ήρεμους, χαμογελαστούς και ικανοποιημένους πολίτες, να είχαμε και συνειδητοποιημένους, σκεπτόμενους και - πολίτες - που να διεκδικούν τη ζωή και τα δικαιώματά τους!...
* Ο Δημήτρης Ν. Ευταξιόπουλος είναι αρχιτέκτονας, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη
