Τα "δύο μέτρα και δύο σταθμά" με τα οποία αντιμετωπίστηκαν από τη μία η ελληνική κρίση, με επιβολή σκληρής λιτότητας, και από την άλλη η ενοποίηση των Γερμανιών, με επενδυτικά πακέτα 156 δισ. ευρώ στα ανατολικά κρατίδια και η κρίση του 2009-2010 με επενδυτικά προγράμματα, περιέγραψε με συνέντευξή της στην "Αυγή" η προερχόμενη από το κόμμα "Die Linke" υφυπουργός Οικονομικών του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου Ντανιέλα Τροχόφσκι. Εξέφρασε ανησυχία ότι το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία δεν είναι ευχάριστο για την ελληνική υπόθεση. Όχι μόνο προοιωνίζεται δεξιά / ακροδεξιά ατζέντα με συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελεύθερων, αλλά και η άνοδος της Aκροδεξιάς δείχνει ότι ενισχύθηκε ο αντιευρωπαϊσμός σε βάρος του αισθήματoς ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.
Η Γερμανίδα υφυπουργός, αφού υπενθύμισε την επίσκεψη της Ελληνίδας ομολόγου της Κατερίνας Παπανάτσιου τον περασμένο Ιανουάριο στο Βρανδεμβούργο, είπε ότι οι δύο επισκέψεις αποτελούν αφετηρία συνεργασίας και αλληλεγγύης δύο αριστερών κυβερνήσεων. "Θέλουμε να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον και να ανταλλάξουμε πληροφορίες και εμπειρίες" τόνισε, αναφέροντας ακόμη ότι "ήρθαμε και για να δούμε τις συνέπειες της πολιτικής λιτότητας και να τις δημοσιοποιήσουμε στους Γερμανούς για να μάθουν ποια είναι η ελληνική πραγματικότητα".
Ο ρόλος του Σόιμπλε
Καθώς της ζητήθηκε να σχολιάσει τις επιφυλάξεις και αντιρρήσεις των δανειστών για φορολογικά μέτρα ενίσχυσης των φτωχότερων περιοχών (λ.χ. με μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε νησιά και ακριτικές περιοχές) σε αντίθεση με το "Entschädigung", την πολιτική μέσω της οποίας οι οικονομικά ασθενέστερες περιοχές της Γερμανίας ενισχύονται από τον προϋπολογισμό, καθώς και για διατήρηση του αφορολογήτου, το οποίο σημειωτέον είναι μικρότερο του γερμανικού, είπε ότι "πολλά από αυτά που ζητήθηκαν να υλοποιήσει η Ελλάδα εφαρμόστηκαν διαφορετικά στη Γερμανία το 1990".
Εξέφρασε την εκτίμηση ότι "ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε ποτέ να θεσπίσει ή να εφαρμόσει ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα ούτε ήθελε να στηρίξει τις πιο φτωχές περιφέρειες, αλλά, με το επιχείρημα της διάσωσης του ευρώ, ήθελε να δώσει ένα παράδειγμα προς αποφυγή και μάλιστα προς την κατεύθυνση άλλων χωρών. Αλλά στην Ελλάδα συνέβησαν πράγματα που στη Γερμανία θα γίνονταν εντελώς διαφορετικά. Ακόμη και υπό τον Σόιμπλε. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί στην εποχή της αλλαγής καθεστώτος στην Ανατολική Γερμανία, τα ανατολικά κρατίδια. Τότε, το 1990, το ΑΕΠ της περιοχής ανερχόταν περίπου στο 40% του γερμανικού μέσου όρου. Η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίστηκε με τη δραστική περικοπή μισθών και συντάξεων, ούτε με μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά θεσπίστηκε ένα πακέτο αλληλεγγύης και έρρευσαν πολλά χρήματα προς την Ανατολική Γερμανία, τα οποία και επενδύθηκαν σε δημόσιες και παραγωγικές υποδομές. Υπολογίζεται ότι μεταξύ 1990 και 2020 διοχετεύτηκαν συνολικά προς τα ανατολικά κρατίδια 156 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν δει κάποιος την κρίση του 2009 - 2010, θα διαπιστώσει ότι η Γερμανία αντέδρασε με εντελώς διαφορετικό τρόπο, με πακέτα τόνωσης της οικονομίας. Επενδύθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ σε διάφορους βιομηχανικούς κλάδους και δημόσιες υποδομές και τότε κανείς δεν υποστήριξε ότι θα υποστηριχθεί η ανταγωνιστικότητα μέσω περικοπής μισθών. Στην Ελλάδα έκαναν το ακριβώς ανάποδο από ό,τι έκαναν στη Γερμανία. Και αυτό είναι ανειλικρινές".
Για τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές και τη σεναριολογία για ακραία νεοφιλελεύθερο υπουργό Οικονομικών είπε ότι με τη μεταπήδηση Σόιμπλε στην προεδρία του κοινοβουλίου "δεν θα πρέπει να ανοίξουμε σαμπάνιες ακόμη. Προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής στη Γερμανία και πολύ φοβάμαι ότι με την κυβέρνηση αυτή θα πεθάνει και η τελευταία ελπίδα, διότι δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική της Γερμανίας στο ορατό μέλλον... Δεν πιστεύω ότι σε αυτήν τη μη αλληλέγγυα ευρωπαϊκή πολιτική θα αλλάξει κάτι. Τώρα, το κατά πόσο θα επιδεινωθεί η κατάσταση δεν το γνωρίζω. Αλλά δεν πιστεύω πως πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Η πολιτική λιτότητας δεν θα αλλάξει και για το μείζον ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους δεν πιστεύω πως θα υπάρξει κάποια εξέλιξη προς το συμφέρον της Ελλάδας. Γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε εντός και εκτός Βουλής, αν και η εξωκοινοβουλευτική πάλη είναι κάτι αρκετά δύσκολο. Θα έχουμε δεξιά έως ακροδεξιά κυβέρνηση και πιστεύω πως πρέπει να την ονομάσουμε έτσι παρά τη συμμετοχή των Πρασίνων. Έχουμε επίσης στο κοινοβούλιο και ένα ακροδεξιό κόμμα, το οποίο σε κάποια κρατίδια είχε την τρίτη θέση, σε κάποια τη δεύτερη και σε ένα μάλιστα ήταν πρώτο κόμμα. Πρόκειται για κόμμα αντιευρωπαϊκό. Όλα αυτά δυσκολεύουν την πίεση ενάντια στο κατεστημένο που πάει να σχηματιστεί".
Βοήθεια στα φορολογικά
Ερωτηθείσα αν έχει αποκομίσει κάποια εντύπωση για τις αδυναμίες της ελληνικής φορολογικής διοίκησης, πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν και αν υπάρχει κάποια τεχνογνωσία που μπορεί να μεταφερθεί, αναφέρθηκε στη βοήθεια που προτίθεται να προσφέρει στο θέμα της εκπαίδευσης και της Φορολογικής Ακαδημίας που λειτουργεί στη Γερμανία εδώ και 40 χρόνια. Τόνισε: "Και εμείς μπορούμε να μάθουμε από την ελληνική οικονομική διοίκηση. Μάθαμε για τον βαθμό ψηφιοποίησης καθώς το ποσοστό υποβολής ψηφιοποιημένων φορολογικών δηλώσεων με σχεδόν όλα τα πεδία συμπληρωμένα στην Ελλάδα αγγίζει σχεδόν το 100%. Στη Γερμανία απέχουμε πολύ και στο Βρανδεμβούργο το αντίστοιχο ποσοστό είναι περίπου 60%. Μπορούμε να μάθουμε διάφορα από την ελληνική φορολογική διοίκηση για το πώς τα κατάφερε και με ποιον τρόπο επωφελείται από αυτό. Ένα παρόμοιο ζήτημα είναι οι υποχρεωτικές ταμειακές μηχανές. Στην Ελλάδα είναι υποχρεωτικές, στη Γερμανία είναι προαιρετικές".
Αναφέρθηκε ακόμη στην τόνωση της φορολογικής ηθικής, πείθοντας τον πληθυσμό ότι οι φόροι χρηματοδοτούν σχολεία, πανεπιστήμια, δρόμους, κάτι με το όποιο δημιουργείται η κοινωνία. "Μπορούμε να αρχίσουμε με τέτοια ζητήματα ενημέρωσης για θέματα οικονομικής πολιτικής και από τα σχολεία. Και αυτό είναι κάτι στο οποίο έχουμε να δείξουμε κάποια δείγματα γραφής" πρόσθεσε.
Σχολιάζοντας την πολυνομία και τη συχνή αλλαγή νόμων που είναι κοινή σε Ελλάδα και Γερμανία και τις συνεπαγόμενες παρενέργειες, είπε ότι στη Γερμανία η νομοθεσία αλλάζει μία, δύο ή και τρεις φορές τον χρόνο. Αυτό δημιουργεί προβλήματα σε Δημόσια Διοίκηση και πολίτες που πρέπει να γνωρίζουν αν κάτι που ίσχυε πέρυσι θα ισχύσει και φέτος. "Είναι μεν πρόβλημα οι συχνές αλλαγές της φορολογικής νομοθεσίας, αφού δημιουργούν διοίκηση εχθρική στον πολίτη. Αν δούμε όμως και τι συμβαίνει σε άλλα κράτη, θα διαπιστώσουμε ότι ζούμε σε έναν περίπλοκο κόσμο. Πολλά κράτη έχουν περίπλοκες νομοθεσίες για να υπάρχει δίκαιο φορολογικό σύστημα. Γι’ αυτό και συχνά φωνές υπέρ της απλούστευσης της φορολογικής νομοθεσίας είναι ή κενές υποσχέσεις ή σκοπεύουν να ευνοήσουν κάποιες ομάδες πολιτών".
