Ένα ακραίο σενάριο και δύο που φαίνεται να είναι λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους επεξεργάστηκε ο ESM. Η μελέτη, που βρίσκεται στα χέρια του Reuters, προετοιμάστηκε για τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ την προηγούμενη Δευτέρα, στο Eurogroup που ολοκληρώθηκε χωρίς συμφωνία.
Σύμφωνα με το πλέον υπερβολικό, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους από τις χώρες της Ευρωζώνης, εάν διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% έως το 2032 και πάνω από το 3% έως το 2038.
Η Ελλάδα θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2022, αλλά μετά θα μπορούσε να το μειώσει περίπου στο 2% έως τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% έως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους που εξετάζεται είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 χρόνια από τα τρέχοντα 32,5 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080. Επίσης ο ESM θα περιόριζε τις αποπληρωμές δανείων από την Ελλάδα στο 0,4% του ΑΕΠ έως το 2050, θέτοντας «ταβάνι» στο επιτόκιο των δανείων στο 1% έως το 2050. Παράλληλα ο ESM θα αγόραζε το 2019 τα 13 δισ. ευρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς αυτά τα δάνεια είναι πολύ ακριβότερα από αυτά της Ευρωζώνης.
Οι ανωτέρω παρεμβάσεις θα περιόριζαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% έως το 2060, και θα μείωνε τον λόγο χρέους / ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.
Το συγκεκριμένο σενάριο υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εμφανίζει μέση ετήσια ανάπτυξη 1,3% στην περίοδο που επιχειρείται η πρόβλεψη, με το ΔΝΤ να θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές.
Τα δύο "ομαλά" σενάρια
To δεύτερο σενάριο βασίζεται στις προβλέψεις του ΔΝΤ για μια μέση ανάπτυξη 1% και μια επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023, μετά από πέντε χρόνια με πλεονάσματα 3,5%. Το σενάριο αυτό προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και έπειτα, αγγίζοντας το 226% το 2060, κάτι που φυσικά δεν άρεσε στη γερμανική πλευρά. Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα ανέρχονταν στα τέλη της δεκαετίας του 2020 πάνω από το «ταβάνι» του 15% του ΑΕΠ που έχουν υποσχεθεί οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, ξεπερνώντας το 50% το 2060. Έτσι θα έπρεπε να προχωρήσει σε μια βαθύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, από αυτήν που πρόσφερε το 2016.
Ένα τρίτο σενάριο είναι αυτό ενός συμβιβασμού ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο, προβλέποντας έναν ρυθμό ανάπτυξης 1,25%, ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2022, το οποίο θα υποχωρήσει στη συνέχεια στο 1,8% αντί για 2,2% την περίοδο 2023-2060. Στο σενάριο αυτό, το ελληνικό χρέος θα γινόταν βιώσιμο με μια επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων κατά 15 έτη, με τα τελευταία να λήγουν το 2018, με ταυτόχρονο «κλείδωμα» του επιτοκίου στο 1% έως το 2050 και ένα «ταβάνι» απόσβεσης στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ.
Ποντάρουν σε συμφωνία
Εν τω μεταξύ οι μεγάλοι διαχειριστές κεφαλαίων "ποντάρουν" σε συμφωνία, καθώς έχουν αρχίσει να αγοράζουν φθηνές ελληνικές μετοχές, από τίτλους τραπεζών μέχρι μετοχές εταιριών τυχερών παιχνιδιών, αναμένοντας μεγάλες αποδόσεις καθώς τα σύννεφα στις συνομιλίες μεταξύ της Αθήνας και των διεθνών πιστωτών της σταδιακά ξεκαθαρίζουν. «Πολλοί κοιτούν την Ελλάδα και όλοι αναμένουν μια πολιτική λύση. Σίγουρα θα εισρεύσουν χρήματα εάν υπάρξει μία λύση» δήλωσε ο Ρούντολφ Μπόλι, επικεφαλής του ελβετικού ταμείου αντιστάθμισης κινδύνου (hedge fund) RBR Capital. «Αυτό που έχουμε δει μέχρι στιγμής είναι απλώς τα πρώτα στάδια αυτού που θα μπορούσε να συμβεί στην ελληνική αγορά» δήλωσε ο Κρίστοφερ Κολούνγκα της BlackRock.
