Έρευνα του Πανεπιστημίου του Cambridge, του HEC Paris και του Πανεπιστημίου Vanderbilt υποστηρίζει πως το κόκκινο κρασί ξεπέρασε σε αποδόσεις τα κρατικά ομόλογα, τα έργα τέχνης, ακόμη και τα γραμματόσημα
τα «blue chips» των συλλεκτικών οίνων απέδειξαν, από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, ότι ελάχιστα επηρεάζονται από τη χρηματοπιστωτική κρίση, ότι είναι ασφαλέστερα των μετοχών, σταθερότερα έναντι των ακινήτων και των ομολόγων, αναμφισβήτητα πιο «χειροπιαστά» από τα futures του πετρελαίου και σαφώς αποδοτικότερα σε σχέση με την πλειονότητα των συνταξιοδοτικών αποταμιευτικών προγραμμάτων!
Πολλοί μπορεί να ήθελαν να είχαν στην κατοχή τους μία ή περισσότερες φιάλες Petrus, αλλά, ακόμα κι αν διαθέτουν το ποσόν, σίγουρα δεν θα τις βρουν στη διπλανή κάβα...). Παράλληλα πρόκειται για μια αρκετά ριψοκίνδυνη επένδυση, καθώς το κρασί δεν είναι απλά ετικέτες, πρόκειται για αναλώσιμο εμπόρευμα, και μάλιστα εξαιρετικά ευπαθές
Η αξία των κλασικών αυτοκινήτων και των συλλεκτικών οίνων αυξήθηκε κατά 8% σε ετήσια βάση, σύμφωνα με τον δείκτη Knight Frank Luxury Investment Index (KFLII). Το εντυπωσιακό πάντως δεν είναι η περσινή αύξηση της αξίας του κρασιού, αλλά η σωρευτική αύξηση 28% σε βάθος πενταετίας και 237% σε βάθος δεκαετίας. Τη στιγμή μάλιστα που η αξία των διαμαντιών έχει υποχωρήσει στη δεκαετία 133%, των κοσμημάτων 157%, της τέχνης 181% και των νομισμάτων 195%.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως οι ευμετάβλητες χρηματιστηριακές αγορές και τα χαμηλά επιτόκια έχουν ωθήσει τους επενδυτές να ψάξουν για ασφαλείς επενδυτικούς προορισμούς έξω από τα παραδοσιακά. Κάτι που γίνεται πιο εμφανές στις περιόδους οικονομικής κρίσης. Όπως υποστηρίζουν ειδικοί, αρκετοί επενδυτές και συλλέκτες επενδύουν σημαντικό μέρος των μετρητών που διαθέτουν σε πράγματα που είναι απτά. Προς επίρρωση αυτών, έρευνα του Πανεπιστημίου του Cambridge, του HEC Paris και του Πανεπιστημίου Vanderbilt υποστηρίζει πως το κόκκινο κρασί ξεπέρασε σε αποδόσεις τα κρατικά ομόλογα, τα έργα τέχνης, ακόμη και τα γραμματόσημα.
Άλλωστε τα «blue chips» των συλλεκτικών οίνων απέδειξαν, από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, ότι ελάχιστα επηρεάζονται από τη χρηματοπιστωτική κρίση, ότι είναι ασφαλέστερα των μετοχών, σταθερότερα έναντι των ακινήτων και των ομολόγων, αναμφισβήτητα πιο «χειροπιαστά» από τα futures του πετρελαίου και σαφώς αποδοτικότερα σε σχέση με την πλειονότητα των συνταξιοδοτικών αποταμιευτικών προγραμμάτων!
Στη Βρετανία έχει δημιουργηθεί το Wine Investment Fund, μια εταιρεία που σου παρέχει τη δυνατότητα να επενδύσεις on line τα χρήματά σου σε αγορές φιαλών κρασιού σε όλο τον κόσμο. Το Wine Investment Fund απευθύνεται τόσο σε ιδιώτες όσο και σε επιχειρηματίες και εταιρείες και ισχυρίζεται ότι μπορεί μέσω των συμβούλων του να εξασφαλίσει την καλύτερη απόδοση των επενδύσεων των πελατών του.
Χόμπι πλουσίων και μόνο
Η τιμή ενός κρασιού έχει να κάνει με την περιοχή από όπου προέρχεται, τη χρονιά που έγινε η οινοποίηση, αλλά και τα χρόνια της παλαίωσής του. Όσο για τις τιμές πώλησής του, είναι αρκετές χιλιάδες δολάρια ή ευρώ. Για του λόγου το αληθές ένα σετ μπουκαλιών Romanée-Conti DRC 1990 πουλήθηκε για 224.900 δολάρια σε μία δημοπρασία των Σόθμπις το 1996. Ενώ ο λευκός οίνος Chateau d’Yquem 1787 κατάφερε να πιάσει τα 100.000 δολάρια.
Βεβαίως στις επενδύσεις με κύριο γνώμονα το πάθος, όπως το χρηματιστήριο της τέχνης, οι αντίκες, τα σπάνια υψηλής ποιότητας κρασιά, τα συλλεκτικά σκάφη και αυτοκίνητα, τα μοναδικά ρολόγια κ.λπ., ο μοναδικός τρόπος για να υπάρξει κέρδος είναι να πουληθούν σε κάποιον που τις αξιολογεί περισσότερο από τον ιδιοκτήτη τους.
Το «μειονέκτημα» αυτό, καθώς και οι συχνά ανυπέρβλητες δυσκολίες που χαρακτηρίζουν τις «επενδύσεις πάθους» (φερ’ ειπείν στο trading σπάνιων φίνων κρασιών απαιτούνται πολλά κεφάλαια, εξειδικευμένες γνώσεις και πολύς χρόνος για την ωρίμανση κάποιων επενδυτικών «προϊόντων» ώστε να αποσβεστεί η τοποθέτηση), θέτουν αυστηρά όρια όσον αφορά το πλήθος εκείνων που θα πιστέψουν ότι θα αποκομίσουν σημαντικά οφέλη. Όπως και να το κάνουμε, πρόκειται για ένα χόμπι πλουσίων και μόνο.
Ο κανόνας της προσφοράς και της ζήτησης
Η πρωταρχική οικονομική θεωρία της εξισορρόπησης μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, αν και χαρακτηρίζει τη «συμπεριφορά» της συντριπτικής πλειονότητας των επενδυτικών προτάσεων, έως ένα σημείο καταλύεται όταν μιλάμε για την αγορά του κρασιού. Κατ’ αρχάς ένα κρασί δεν είναι ομοιογενές προϊόν, όπως ένα βαρέλι πετρέλαιο ή ένα σακί σιτάρι, αφού διαφοροποιείται από ένα άλλο κρασί τόσο από τον παραγωγό του και τις καιρικές συνθήκες όσο και από το έτος παραγωγής του.
Επιπλέον, οι περιοχές στις οποίες παράγονται οι μεγάλοι οίνοι, κυρίως στη Γαλλία και την Ιταλία, είναι αυστηρά προσδιορισμένοι και γεωγραφικά πεπερασμένοι, ενώ η σπανιότητα και η φήμη των κρασιών είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν στο παρόν και το μέλλον την τιμή τους. Πολλοί μπορεί να ήθελαν να είχαν στην κατοχή τους μία ή περισσότερες φιάλες Petrus, αλλά, ακόμα κι αν διαθέτουν το ποσόν, σίγουρα δεν θα τις βρουν στη διπλανή κάβα...). Παράλληλα πρόκειται για μια αρκετά ριψοκίνδυνη επένδυση, καθώς το κρασί δεν είναι απλά ετικέτες, πρόκειται για αναλώσιμο εμπόρευμα, και μάλιστα εξαιρετικά ευπαθές.
Αν και το 2017 προδιαγράφεται ως «η ονειρεμένη χρονιά για τους υποψήφιους αγοραστές», αφού δεν αποκλείεται να υπάρξει διόρθωση, η αγορά των συλλεκτικών σπάνιων οίνων εξακολουθεί να είναι ένα ακριβό σπορ. Άλλωστε μια μοναδική έπαυλη των 20 εκατομμυρίων δολαρίων, ακόμη κι αν φτάσει να πωλείται στα 10 εκατομμύρια δολάρια, συνεχίζει να είναι ακριβή για τους κοινούς θνητούς.
Σταθερή αξία τα γαλλικά κρασιά
Τη μερίδα του λέοντος στο «χρηματιστήριο» με τα ακριβότερα και πιο φίνα κρασιά διεθνώς κατέχουν όσα διαθέτουν γαλλική προέλευση, με αναμφισβήτητους πρωταγωνιστές τα μπορντό (κόκκινα και λευκά). Ακολουθούν εκείνα της Βουργουνδίας και η γαλλική μονοκρατορία συμπληρώνεται με ορισμένες ετικέτες σαμπάνιας.
Η Ιταλία αποτελεί τη δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα της οποίας οι οινικοί θησαυροί βγαίνουν στο σφυρί σε δημοπρασίες, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις Πορτογαλία, Ισπανία και Καλιφόρνια έχουν να επιδείξουν ορισμένες επιτυχημένες συμμετοχές.
Εάν εξαιρέσουμε τη μία και μόνη συμμετοχή του Κτήματος Μερκούρη σε δημοπρασία του οίκου Christie’s στο Λονδίνο, οι εκπρόσωποι της ελληνικής οινοπαραγωγής δεν έχουν ποτέ άλλοτε συμπεριληφθεί στις αναζητήσεις συλλεκτών. Ακόμη και οι περίπου 30 Έλληνες που κυνηγούν τις «επενδύσεις πάθους», όπως είναι η αγορά των σπάνιων οίνων, δεν τα έχουν επιλέξει. Μεταξύ των Ελλήνων που συλλέγουν κρασιά και ενδεχομένως να συμμετάσχουν σε δημοπρασίες διεθνούς κύρους (Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Χονγκ Κονγκ) περιλαμβάνονται γνωστοί επιχειρηματίες, αλλά ακόμη και ένας φαρμακοποιός από την περιφέρεια.
