Η πτωτική τάση των τιμών για έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) συνεχίστηκε και κατά τον σημερινό κοινό διαγωνισμό της ΡΑΕ για μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά έργα, καθώς η μείωση έναντι των τιμών εκκίνησης έφτασε σε ποσοστό 15,78%.
Σύμφωνα με ενημέρωση της ΡΑΕ, η τιμή εκκίνησης ήταν στα 61,32 ευρώ/MWh και οι τιμές στη δημοπρασία κυμάνθηκαν από 49,11 έως 54,82 ευρώ/MWh, ενώ η μεσοσταθμική τιμή των επιλεγέντων έργων διαμορφώθηκε σε 51,59 ευρώ/MWh. Δημοπρατήθηκε συνολική ισχύς 508,35 MW, περίπου, ενώ βάσει των κανόνων της προκήρυξης η συνολική ισχύς που κατακυρώθηκε εντέλει στους συμμετέχοντες ανήλθε σε περίπου 502,94 MW.
Πάντως, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σε συνεργασία με τη ΡΑΕ “θα επανεκτιμήσει τις συνθήκες της αγοράς και θα διαμορφώσει αναλόγως το πρόγραμμα των επόμενων διαγωνισμών που προβλέπονται για τη φετινή χρονιά”.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός ΠΕΝ, Γ.Θωμάς σε δήλωσή του επιχειρεί να συνδέσει τις χαμηλότερες τιμές που πέτυχε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες στον σημερινό διαγωνισμό (49,11 ευρώ/MWh) για το μεγάλο φωτοβολταϊκό έργο, ισχύος 200 MW, στην Πτολεμαΐδα, με τα υποτιθέμενα μέτρα της κυβέρνησης για την απολιγνιτοποίηση, που ως γνωστόν εδράζεται στην πολιτική της για πρόωρο κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων υπέρ των προμηθευτών φυσικού αερίου, ενώ προς το παρόν δεν υπάρχει συγκεκριμένο και κοστολογημένο σχέδιο για την “επόμενη μέρα” των περιοχών που αφορά.
Θυμίζουμε δε ότι οι ανταγωνιστικές διαδικασίες καθιερώθηκαν μετά από σχετικό νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης (4414/2016), για στήριξη στη βάση Λειτουργικής Ενίσχυσης με τη μορφή Διαφορικής Προσαύξησης, επιπλέον της τιμής που λαμβάνουν οι ΑΠΕ από τη συμμετοχή τους στην αγορά, μέχρι μιας ανώτατης τιμής που είναι η Τιμή Αναφοράς.
Η Τιμή Αναφοράς προκύπτει μέσω ανταγωνιστικών διαδικασιών (δημοπρασίες), με βασικό στόχο τη μείωση του κόστους για τους καταναλωτές και πλέον μόνον οι επιτυχόντες στους διαγωνισμούς λαμβάνουν Λειτουργική Ενίσχυση. Ήδη από τον πιλοτικό διαγωνισμό του 2016 υπήρξε σημαντική μείωση των τιμών αποζημίωσης των σταθμών, της τάξης του 15% έναντι των τιμών εκκίνησης, τάση που συνεχίστηκε σταθερά, καθιστώντας σαφές ότι η ανταγωνιστική διαδικασία εξυπηρετεί ακριβώς την επίτευξη χαμηλότερων τιμών.
