Το μήνυμα ήταν πέρα για πέρα σαφές: Η εποχή που “αρμέγατε” την Αμερική (πουλώντας σωρηδόν τα προϊόντα σας) παρήλθε ανεπιστρεπτί, ψάξτε αλλού για κορόιδα, “δεν θα είμαστε πια η τράπεζά σας”. Τα προεδρικά tweets εν αναμονή του ταξιδιού προς τον Καναδά ήταν κάτι σαν προειδοποιητικές βολές: “Ανυπομονούμε να διορθώσουμε τις άδικες εμπορικές συμφωνίες με τις χώρες της G7, αν δεν τα καταφέρουμε, καλύτερα να φύγουμε” τουΐταρε ο Πρόεδρος το απόγευμα της Παρασκευής.
Τελικά ο Τραμπ έδειξε σε όλους ότι μπορείς να κάνεις πολιτική σε επίπεδο κορυφής με τους συμμάχους και εταίρους σου με γνώμονα τις μεταπτώσεις του θυμικού, κι ακόμη χειρότερα υιοθετώντας όρους τηλεριάλιτι στην πολιτική διαπραγμάτευση, αποφασίζοντας την ύστατη στιγμή την αποχώρηση - βόμβα που “θα συζητηθεί”, που θα αφήσει εμβρόντητους όλους...
Ωστόσο η ουσία των πραγμάτων δεν βρίσκεται τόσο στο σόου του υπερφίαλου μεγιστάνα ούτε στην “ξινίλα” που προκαλεί η έπαρσή του στους αποκαμωμένους και σαστισμένους εταίρους των π.Τ. (προ Τραμπ) ΗΠΑ. Βρίσκεται στη δυναμική των δυνητικών εξελίξεων που γεννά η διαφοροποίησή του από αυτούς. Ο Πούτιν δεν άφησε να πέσει κάτω η πρόταση του Αμερικανού ομολόγου του για επάνοδο της Ρωσίας στο “κλαμπ” της G7, κυρίως ως ευκαιρία για απευθείας συνεννόηση με την Ουάσιγκτον παρακάπτοντας τους “υστερικούς” θεματοφύλακες της “πολιτικής ορθότητας” στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο. “Πιστεύω πως πρέπει να σταματήσουν τις επινοητικές φλυαρίες τους και να στραφούν στα συγκεκριμένα ζητήματα που προκύπτουν από μια αληθινή συνεργασία”, είπε, αναφερόμενος στους G7 και προσκαλώντας τους μάλιστα στη Μόσχα.
Δύο βασικά ερωτήματα εγείρονται μετά το ναυάγιο της συνόδου κορυφής της G7 στον Καναδά, το Σαββατοκύριακο, ως αποτέλεσμα της άρνησης του Τραμπ να υπογράψει το τελικό κοινό ανακοινωθέν μετά την πρόωρη αποχώρησή του από το τραπέζι των συνομιλιών. Το πρώτο έχει να κάνει με το κατά πόσον ευσταθούν οι ισχυρισμοί του για σοβαρές ανισορροπίες στο πολυμερές εμπόριο. Το δεύτερο είναι γενικότερο και αφορά στο αύριο αυτού του ιδιότυπου παγκόσμιου διευθυντηρίου που προέκυψε ως μηχανισμός ασφαλείας κατά τη μεγάλη οικονομική - πετρελαϊκή κρίση των αρχών της δεκαετίας του '70, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, αλλά επιμένει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και σήμερα σ' έναν ντε φάκτο κατακερματισμένο και πολυπολικό κόσμο.
Σε σχέση με το πρώτο, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δεν κολακεύουν καθόλου την ειλικρίνεια του Προέδρου. Ο ισχυρισμός του για μεγάλο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με τον Καναδά βασίζεται στη θεώρηση του διμερούς εμπορίου ως μεγέθους μετρήσιμου σε αγαθά. Όμως, κατά τον υπολογισμό του εμπορικού ισοζυγίου μεταξύ δύο χωρών προσμετρώνται όχι μόνον τα αγαθά αλλά και οι υπηρεσίες. Ως εκ τούτου και με βάση επίσημα στοιχεία του Αμερικανού εμπορικού ακολούθου στην Οτάβα, αντί για εμπορικό έλλειμμα οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν έναντι του Καναδά ένα σχετικά μικρό, πλην σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα το 2017, ύψους 8,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Σημειωτέον ότι ο Καναδάς είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ και το διμερές εμπόριο έφτασε πέρυσι στα 673,9 δισ. δολ. Τα στοιχεία αυτά δεν εμπόδισαν διόλου τους συμβούλους του Τραμπ να στοχοποιήσουν με ωμό τρόπο τον Καναδό πρωθυπουργό Τζαστίν Τριντό κατηγορώντας τον ότι πρόδωσε και “μαχαίρωσε πισώπλατα” τον Αμερικανό Πρόεδρο, ενώ ένας από αυτούς, ο Πίτερ Ναβάρο, έφτασε στο σημείο να πει πως για τη “στάση” του αυτή αξίζει στον Τριντό “μια θέση στην κόλαση”...
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα -για τα μελλούμενα...- ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Πέτερ Αλτμάιερ επιχείρησε χθες να δώσει μιαν απάντηση: Τα γεγονότα στη σύνοδο κορυφής της G7, είπε, συσπείρωσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται περισσότερο για ευσεβείς πόθους αλλά και για ένα σενάριο που θεωρείται από πολλούς ως το πιθανότερο. Μεσοπρόθεσμα οι ανακατατάξεις στο παγκόσμιο σκηνικό θα οδηγήσουν αναγκαστικά την Ε.Ε. σε περισσότερη ολοκλήρωση στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, ακόμη και σ’ εκείνους της ασφάλειας, της άμυνας και της οικονομίας. Το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο παρακολουθεί τρομοκρατημένο τον Τραμπ να προσπαθεί να υλοποιήσει την εθνολαϊκιστική ατζέντα του απειλώντας την αποκαλούμενη “φιλελεύθερη τάξη” αλλά και επηρεάζοντας ανάλογου προσανατολισμού κυβερνήσεις κυρίως στην ανατολική Ευρώπη, εσχάτως και στη δυτική (βλ. Αυστρία, Ιταλία), επομένως η συσπείρωση είναι μια λύση.
"Απογοητευτικά και κάπως θλιβερά" χαρακτήρισε η Άνγκελα Μέρκελ τα αποτελέσματα της επεισοδιακής συνόδου κορυφής της G7, τόνισε ωστόσο ότι αυτό δεν σηματοδοτεί το τέλος της εταιρικής σχέσης Ευρώπης - ΗΠΑ. "Η απόσυρση με tweets είναι φυσικά απογοητευτική" σημείωσε η Γερμανίδα καγκελάριος, καρφώνοντας τον Τραμπ και διευκρινίζοντας πως για τη χώρα της το κοινό ανακοινωθέν της συνόδου εξακολουθεί να ισχύει.
"Η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της στα χέρια της και να υπερασπιστεί τις αξίες της και τόσο η Γερμανία όσο και η Ε.Ε. δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στις ΗΠΑ με επιπόλαιο τρόπο", διαμήνυσε η καγκελάριος. Σε ό,τι αφορά τα μέτρα με τα οποία η Ευρώπη σχεδιάζει να απαντήσει στην επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ, η Μέρκελ διευκρίνισε ότι θα είναι κυρώσεις σύμφωνες με τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. "Δεν θα επιτρέψουμε να μας καταληστεύσουν ξανά και ξανά. Αντ' αυτού, θα δράσουμε κι εμείς", δήλωσε σε ασυνήθιστα υψηλό τόνο και ειδικά για την απειλή του Τραμπ να επιβάλει διπλάσιους δασμούς στα εισαγόμενα στις ΗΠΑ ευρωπαϊκά αυτοκίνητα, σημείωσε πως η Ευρώπη θα πρέπει να αντιδράσει με την ίδια συνοχή, όπως τώρα. "Η Ευρώπη μπορεί να είναι σημαντική μόνο όταν είναι ενωμένη" είπε η καγκελάριος και τόνισε πως η απάντηση στο σύνθημα του Τραμπ "Πρώτα η Αμερική" δεν είναι το "Πρώτα η Γερμανία", αλλά το "Πρώτα η Ευρώπη".
