Το πρόσκαιρο σοκ διαδέχονται κάθε φορά η αναθέρμανση του διαλόγου για την οπλοκατοχή και σκόρπιες υποσχέσεις για αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου. Στη συνέχεια όλα επιστρέφουν στους συνηθισμένους ρυθμούς τους. Μέχρι το επόμενο μακελειό. Για πρώτη φορά, ωστόσο, ένα νεανικό κίνημα εμφανίζεται αποφασισμένο να βάλει τέλος στον φαύλο κύκλο της βίας και απραξίας, διεκδικώντας άμεσες πολιτικές παρεμβάσεις.
Κανείς δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει ότι οι μαζικές ένοπλες επιθέσεις στις ΗΠΑ έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας. Το κέντρο του Λας Βέγκας έγινε τον περασμένο Οκτώβριο πεδίο μάχης, με 58 άτομα να πέφτουν νεκρά από πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Λίγους μήνες νωρίτερα, ένας εξίσου διαταραγμένος και βαριά οπλισμένος Αμερικανός εισέβαλε σε νυχτερινό κέντρο του Ορλάντο σκοτώνοντας 49 άτομα.
Τον βαρύτερο φόρο αίματος πληρώνει η αμερικανική νεολαία, καθώς οι περισσότερες ένοπλες επιθέσεις σημειώνονται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα: 15 νεκροί στο σχολείο του Κόλουμπαϊν το 1999, 32 νεκροί στο Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια το 2007, 26 νεκροί στο σχολείο του Σάντι Χουκ το 2012. Και τώρα, 17 νεκροί στο σχολείο του Πάρκλαντ στην πολιτεία της Φλόριντα. Σύμφωνα με στοιχεία της “Washington Post”, περισσότεροι από 150.000 μαθητές έχουν γίνει μάρτυρες ένοπλων επιθέσεων μετά το Κόλουμπαϊν, ενώ οι νεκροί ξεπερνούν ήδη τους 400.
Κοινή παράμετρος των πιο αιματηρών επιθέσεων είναι τα ημιαυτόματα όπλα. Το ΑR-15 που χρησιμοποίησε ο μακελάρης της Φλόριντα φημίζεται για τη δυνατότητά του να σκοτώνει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Θα περίμενε κανείς να χρησιμοποιείται μόνο από τον στρατό. Παρ’ όλα αυτά, διατίθεται στα οπλοπωλεία των περισσότερων αμερικανικών πολιτειών. Εκτιμάται πως 3,7 εκατομμύρια AR-15 βρίσκονται σήμερα σε χέρια πολιτών.
Σε όλα αυτά ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ βρήκε να αντιπαραθέσει μόνο "προσευχές". Έσπευσε να αποδώσει ένα εξαιρετικά πολυδιάστατο όσο και συστημικό πρόβλημα -την εμμονική σχέση της Αμερικής με τα όπλα και την εξάρτηση της πολιτικής τάξης από τη βιομηχανία όπλων- στο "κακό" και στην "εγκληματική φύση" των δραστών. Δεν άρθρωσε ούτε λέξη για την οπλοκατοχή, ενώ στα μέσα της εβδομάδας έφτασε και στο σημείο να υποστηρίξει ότι το πρόβλημα οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν αρκετά όπλα..."Ένας δάσκαλος που να ξέρει από όπλα θα είχε σταματήσει την επίθεση πολύ σύντομα" δήλωσε την Πέμπτη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ. Το κοινοβούλιο της Φλόριντα, της πολιτείας στην οποία σημειώθηκε η τελευταία σφαγή, είχε απορρίψει δύο μέρες νωρίτερα πρόταση για την απαγόρευση της πώλησης κάποιων ημιαυτόματων όπλων και των γεμιστήρων μεγάλης χωρητικότητας. Οι βουλευτές καταψήφισαν την πρόταση με πλειοψηφία 71-36 προτού καλά-καλά συμπληρωθεί μια εβδομάδα από το μακελειό.
Μαθητές του τοπικού λυκείου που ήταν παρόντες στη συνεδρίαση δεν έκρυψαν τον αποτροπιασμό τους για την έκβαση της ψηφοφορίας. "Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπουμε πόσα ονόματα βουλευτών εμφανίστηκαν (στο ‘όχι’)" τόνισε η 16χρονη Σέριλ Ακουαρόλι. "Έμοιαζε σχεδόν απάνθρωπο πώς πάτησαν αμέσως το κουμπί για να πουν ‘όχι’".
Την επόμενη κιόλας μέρα, το τοπικό κοινοβούλιο της Φλόριντα στην πόλη Ταλαχάσι άρχισε να πολιορκείται από μαθητές. "Δεν είναι οι προσευχές που θα σταματήσουν τις δολοφονίες των αδελφών μας" φώναζαν οι διαδηλωτές. Πολλοί βουλευτές και των δύο κομμάτων -η πρόταση για την απαγόρευση της πώλησης των όπλων καταψηφίστηκε από Ρεπουμπλικανούς αλλά και Δημοκρατικούς- αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το κτήριο από πλαϊνές εξόδους δίνοντας έτσι την αφορμή για συνθήματα όπως "Αντιμετωπίστε μας κατά πρόσωπο" και "υπηρετήστε την κοινωνία και όχι τις τσέπες σας".
Ένα από τα βασικά αιτήματα της κινητοποίησης ήταν άλλωστε η επιστροφή των δωρεών που έχουν λάβει οι βουλευτές από την πανίσχυρη National Rifle Association (NRA), τον βασικό πολιτικό μοχλό πίεσης που διαθέτει σήμερα η εγχώρια βιομηχανία όπλων. Η προεκλογική καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ εκτιμάται πως ενισχύθηκε κατά περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια από την NRA.
Οι μαθητές εμφανίζονται όμως αυτή τη φορά αποφασισμένοι να μην αφήσουν το πρόβλημα να ξεχαστεί. Η καμπάνια που έχουν ξεκινήσει οι μαθητές της Φλόριντα έχει ήδη δύο σημαντικούς σταθμούς. Κινητοποιήσεις στα σχολεία της πολιτείας στις 14 Μαρτίου με αφορμή τη συμπλήρωση ενός μήνα από το τελευταίο μακελειό και μια εθνική διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Ουάσιγκτον στις 24 Μαρτίου με παράλληλες κινητοποιήσεις σε πολλές άλλες αμερικανικές πόλεις.
"Ούτε ένας περισσότερος. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε άλλο ένα παιδί να σκοτωθεί σε σχολείο. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε ακόμη έναν δάσκαλο να δεχτεί τα πυρά για να προστατέψει τους μαθητές του... Τα σχολεία μας δεν είναι ασφαλή. Τα παιδιά και οι δάσκαλοί μας σκοτώνονται. Πρέπει να το κάνουμε άμεση προτεραιότητά μας να σώσουμε τις ζωές τους" αναφέρουν στο κάλεσμά τους οι οργανωτές της "Πορείας για τις Ζωές μας".
Όπως ακριβώς συνέβη και με τις κινητοποιήσεις της "Πορείας Γυναικών", η καμπάνια αποκτά καθημερινά χιλιάδες νέα μέλη και παρακλάδια σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Η υποστήριξη από διασημότητες όπως ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και η Όπρα Γουίνφρεϊ εξασφαλίζουν παράλληλα προβολή αλλά και σημαντική οικονομική ενίσχυση.
Η αμερικανική κοινή γνώμη φαίνεται άλλωστε να υποστηρίζει το αίτημα των μαθητών για άμεση νομοθετική παρέμβαση με στόχο τον δραστικό περιορισμό της οπλοκατοχής. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της “Washington Postal News”, το 77% των Αμερικανών θεωρεί πως το Κογκρέσο κάνει "πολύ λίγα" για να αποτρέψει τις σφαγές στα αμερικανικά σχολεία, ενώ το 62% εκτιμά ότι ο Πρόεδρος Τραμπ "δεν έχει κάνει αρκετά" προς αυτή την κατεύθυνση.
Από το 2008 ώς το 2015, το ποσοστό των Αμερικανών που τάσσονταν υπέρ της επιβολής αυστηρότερων περιορισμών στην οπλοκατοχή δεν είχε ξεπεράσει ποτέ το 54%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Κουίνιπιακ. Τώρα, δύο στους τρεις Αμερικανούς (67%) θεωρούν πως είναι "πάρα πολύ εύκολο" να αγοράσει κανείς ένα όπλο στις ΗΠΑ.
Κάτι επομένως φαίνεται να αλλάζει. Και ίσως αυτό να οφείλεται στο ασυνήθιστο ταλέντο του Ντόναλντ Τραμπ να πολώνει την αμερικανική κοινωνία. "Ο κόσμος ασχολείται πολύ περισσότερο με την πολιτική από οποτεδήποτε άλλοτε, ανάμεσά τους και οι νέοι" σημειώνει η Ντάνα Φίσερ, κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, στο καναδικό δίκτυο TVA. Σε έναν μήνα θα είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε αν έχει δίκιο.
