Τρεις μήνες στον Λευκό Οίκο συμπληρώνει αυτή την εβδομάδα ο τηλεαστέρας πρόεδρος και ήδη έχει πάρει πίσω πολλές από τις προεκλογικές εξαγγελίες του. Η αναντιστοιχία λόγων και έργων δεν αποτελεί βέβαια παγκόσμια πρωτοτυπία του Ντόναλντ Τραμπ, ούτε αμερικανική. Εκείνο που καθιστά εντυπωσιακό το γεγονός είναι η ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσεται η μετάλλαξη καθώς και το ύφος με το οποίο ασκεί την εξουσία ο νέος πλανητάρχης.
Ο «περιορισμένος» βομβαρδισμός της Συρίας την περασμένη εβδομάδα, προς παραδειγματισμό του καθεστώτος Άσαντ, καθώς και του «παρανοϊκού» ηγέτη της πυρηνικής Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, καθώς και ο «ξαφνικός έρωτας» με την Κίνα, εκδηλώθηκαν αμέσως μετά από το στραπάτσο του Τραμπ στο Κογκρέσο (όπου επιχείρησε να αλλάξει το Obamacare), και τις σημαδιακές αλλαγές στο επιτελείο των στενών συνεργατών του, όπως η υποβάθμιση του ακροδεξιού, εξ απορρήτων συμβούλου Στίβεν Μπάνον. Ως επιστέγασμα, ο Τραμπ άλλαξε τη στάση του απέναντι στο ΝΑΤΟ. «Είχα πει ότι είναι ξεπερασμένο. Δεν είναι πλέον ξεπερασμένο», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσία του γενικού γραμματέα της συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ στον Λευκό Οίκο την περασμένη Τετάρτη, καθησυχάζοντας μεν τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και υπενθυμίζοντας ιδιαίτερα στη Γερμανία ότι εξακολουθεί να χρωστά και οφείλει να πληρώσει. Την ίδια ώρα στο Κρεμλίνο ο πρώην πρόεδρος του πετρελαϊκού κολοσσού ExxonMobil -νυν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ- Ρεξ Τίλερσον συζητούσε με τον φίλο από παλιές μπίζνες, πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για την εκτόνωση της αμερικανορωσικής έντασης. Δεν είναι σωστό να έχουν τόσο κακές σχέσεις οι δυο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις, είπε ο διπλωμάτης- επιχειρηματίας αξιώνοντας την απομάκρυνση της οικογένειας Άσαντ από την εξουσία.
Πριν από έξι μήνες ο τότε προεδρικός υποψήφιος Τραμπ θεωρούσε τον Πούτιν εν δυνάμει βασικό σύμμαχο στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών, απαξίωνε την πολιτική Ομπάμα και δήλωνε αντίθετος σε μια στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία. Έλεγε ότι θα καθαρίσει τον «βάλτο της Ουάσιγκτον» (το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο), ότι θα δείξει πυγμή απέναντι στην Κίνα, την οποία περιέγραφε ως «πρωταθλήτρια στη χειραγώγηση του γουάν», του εθνικού της νομίσματος. Πολλοί Αμερικανοί αναλυτές βλέπουν στροφή του Τραμπ στον ρεαλισμό. Στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και του πολιτικού - στρατιωτικού κατεστημένου θεωρούν ότι ο νέος πρόεδρος έρχεται επιτέλους με τα νερά τους. Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης πάει καλά, οι ακροδεξιοί περιμένουν πότε θα αρχίσει το χτίσιμο του «μεγάλου, υπέροχου τείχους» στα σύνορα με το Μεξικό.
Άλλαξε όμως στ΄ αλήθεια ο Ντόναλντ Τραμπ ή μήπως ελίσσεται όπως ένας αληθινός μπίζνεσμαν; Σαν εκείνους που καραδοκούν, προσαρμόζονται και αναζητούν ευκαιρίες για να πετύχουν τον στόχο; Αυτό έκανε μια ζωή, έτσι κατάφερε να φτάσει μέχρι στον Λευκό Οίκο. Με ίδιο πνεύμα του «επιχειρείν» ο -και μεγιστάνας των ακινήτων- φιλοξένησε στο τουριστικό θέρετρό του στη Φλόριντα τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζιπινγκ το βράδυ που εξαπολύθηκαν οι πύραυλοι κατά της Συρίας. Ενημέρωσε τον συνδαιτυμόνα του καθώς σερβιριζόταν το επιδόρπιο, όπως περιέγραψε ο Τραμπ σε τηλεοπτική συνέντευξη. «Ήταν η ωραιότερη τούρτα σοκολάτα που έχετε δει… και τότε του είπα, κύριε πρόεδρε μόλις εκτοξεύσαμε 59 πυραύλους που κατευθύνονται στο Ιράκ!». Στη Συρία, τον διόρθωσε η δημοσιογράφος. Ναι, στη Συρία, είπε ο Τραμπ.
Πόση σημασία έχει άραγε ένα τηλεοπτικό σαρδάμ για τον βομβαρδισμό της μιας ή της άλλης κατεστραμμένης αραβικής χώρας όταν κομπάζεις ότι κατάφερες να αιφνιδιάσεις έναν αληθινά μεγάλο αντίπαλο; Η συνέχεια επί της οθόνης…
