Συνυπεύθυνες για το πυρηνικό δυστύχημα της Φουκουσίμα τον Μάρτιο του 2011 είναι οι κρατικές αρχές της Ιαπωνίας σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη. Το δικαστήριο του Μαεμπάσι έκρινε ένοχους για αμέλεια τόσο την ιδιοκτήτρια εταιρεία των πυρηνικών σταθμών Tepco όσο και το κράτος για την αδυναμία του να αναλάβει μέτρα που θα απέτρεπαν την καταστροφή.
Αρνούμενοι την μέχρι σήμερα επίσημη εκδοχή ότι ο σεισμός και το επακόλουθο τσουνάμι είχαν τέτοια έκταση ώστε κανένα προληπτικό μέτρο να μην επαρκεί, οι δικαστές έκριναν πως η τήξη των πυρηνικών αντιδραστήρων θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν η κυβέρνηση είχε αναγκάσει την Tepco να λάβει αυστηρότερα μέτρα ασφαλείας.
Οι ενάγοντες επικαλούνταν κυβερνητική έκθεση του 2002 η οποία επισήμαινε ότι υπήρχε 20% πιθανότητα να σημειωθεί σεισμός μεγέθους 8 βαθμών μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Το δικαστήριο έκρινε επομένως πως η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει αναγκάσει την TEPCO να εγκαταστήσει συστήματα παραγωγής ενέργειας για έκτακτες περιπτώσεις σε υψηλότερα σημεία προκειμένου να μην επηρεαστούν από πιθανά τσουνάμι.
Η εταιρεία και το ιαπωνικό Δημόσιο καταδικάστηκαν στην καταβολή αποζημιώσεων 38,6 εκατομμυρίων γεν (316.000 ευρώ) σε 137 από τους χιλιάδες κατοίκους της περιοχής που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μετά το δυστύχημα. Αν και το ποσό είναι πολύ κατώτερο εκείνου που ζητούσαν οι ενάγοντες (1,5 δισεκατομμύρια γεν), η απόφαση είναι η πρώτη που διαπιστώνει κρατική ευθύνη στην καταστροφή ανοίγοντας τον δρόμο σε νέες αγωγές.
Συνολικά, περισσότεροι από 450.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους αμέσως μετά την τριπλή καταστροφή (τον σεισμό και το τσουνάμι όπου 18.446 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή θεωρούνται αγνοούμενοι, και το δυστύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα), με εντολή των αρχών ή από τον φόβο της ακτινοβολίας. Από αυτούς, 10.000 άνθρωποι προσέφυγαν κατά των αρχών και της Tepco.
Επισήμως, κανένας άνθρωπος δεν πέθανε εξαιτίας της ακτινοβολίας από εκλύθηκε από τον σταθμό της Φουκουσίμα, αλλά οι αρχές παραδέχονται πως περισσότεροι από 3.500 κάτοικοι περιοχών της ακτής του Ειρηνικού έχασαν τη ζωή τους ως συνέπεια είτε της επώδυνης απομάκρυνσης από τις εστίες τους είτε της επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσής τους. Έξι χρόνια μετά την καταστροφή, 120.000 άτομα ζουν ακόμη μακριά από την ιδιαίτερή τους πατρίδα.
