Υπό άλλες συνθήκες η τουρκική προπαγάνδα θα πανηγύριζε μια μεγάλη επιτυχία. Δεν είναι συνηθισμένο να συναντώνται στην Τουρκία οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσίας και Τουρκίας για να «ρυθμίσουν» τις στρατιωτικές ισορροπίες στη Συρία και στο Ιράκ, τα δύο μέτωπα εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας για την πολιτική της Άγκυρας. Στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία έχει σοβαρούς λόγους για να παραμένει συγκρατημένη.
Η σύσκεψη που έγινε στην Αττάλεια στις αρχές της εβδομάδας με τη συμμετοχή των επιτελαρχών Ντάνφορντ (Αμερικανός), Γκερασίμοφ (Ρώσος) και Ακάρ (Τούρκος) είχε ως επίσημο θέμα τη συνεργασία για την κατανίκηση της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος που καταρρέει στα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ. Κυρίως όμως την αποτροπή συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων που επιτίθενται στους τζιχαντιστές από διαφορετικά σημεία και με διαφορετικά κίνητρα. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τη βόρεια Συρία, η Τουρκία ουδέποτε έκρυψε ότι στόχος της εισβολής της από τον περασμένο Δεκέμβριο δεν είναι τόσο η εκδίωξη των φανατικών ισλαμιστών όσο η κατάληψη εδαφών ανάμεσα στα κουρδικά καντόνια, δηλαδή η δημιουργία μιας σφήνας στο πρόπλασμα ενός μελλοντικού κουρδικού κράτους.
Αμερικανοί και Ρώσοι ανέχτηκαν την τουρκική εισβολή στη βόρεια Συρία, αλλά έκοψαν την όρεξη της Άγκυρας για παρόμοια περιπέτεια στο βόρειο Ιράκ. Παράλληλα ο στρατός καθεστώτος Άσαντ μετά την κατάληψη του Χαλεπιού (με την υποστήριξη της Μόσχας και της Τεχεράνης) στράφηκε βορειοανατολικά προς την πόλη Μανμπίζ με τρόπο που να παρεμβληθεί ανάμεσα στον τουρκικό στρατό και τους Κούρδους πολιτοφύλακες. Δημιουργήθηκε έτσι μια ιδιόμορφη κατάσταση: συριακός στρατός μαζί με Ρώσους κομάντος βρέθηκαν απέναντι σε Τούρκους στρατιώτες και δίπλα σε Αμερικανούς πεζοναύτες-«συμβούλους» των Κούρδων. Δεν έλειψαν τα περιστατικά βομβαρδισμών αν όχι φίλιων πάντως μη εχθρικών δυνάμεων, ωστόσο δεν έλαβαν μεγάλες διαστάσεις χάρις στη συνεννόηση μεταξύ του αμερικανικού και του ρωσικού επιτελείου. Οι “Τάιμς” του Λονδίνου παρομοίασαν την εξέλιξη αυτή με τη συνάντηση Αμερικανών και Σοβιετικών στρατιωτών στον ποταμό Έλβα κατά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Περισσότερο ρεαλιστική ήταν η περιγραφή που έκανε ο Αμερικανός στρατηγός Τάουνσεντ, επικεφαλής των επιχειρήσεων κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο οποίος είπε ότι οι δυνάμεις βρίσκονται σε απόσταση... χειροβομβίδας.
Σε αυτές τις συνθήκες έγινε η σύσκεψη των τριών επιτελαρχών στην Αττάλεια, που είναι αποκαλυπτική των ευρύτερων πολιτικών και διπλωματικών διεργασιών για τη διευθέτηση της πολύχρονης κρίσης.
Μετά από έξι χρόνια πολέμου, το καθεστώς Άσαντ ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και έχει ανακτήσει στρατηγικής σημασίας περιοχές ενώ επιστρέφει στις περιοχές των Κούρδων. Με τη στρατιωτική επέμβασή της η Ρωσία έχει επιβάλει μια νέα ισορροπία αλλά αποδέχεται ντε φάκτο την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων στο συριακό έδαφος. Οι Αμερικανοί με βασικό στρατιωτικό σύμμαχο τους Κούρδους ετοιμάζονται να εξαπολύσουν επίθεση στην πρωτεύουσα των τζιχαντιστών. Για τον σκοπό αυτό μετέφεραν στην περιοχή πυροβόλα των 155 mm, που βρίσκονται ήδη εγκατεστημένα σε απόσταση βολής από τη Ράκα. Το πιθανότερο είναι ότι τα πυροβόλα μεταφέρθηκαν μέσω αεροδρομίου που ελέγχεται από τους Κούρδους και ότι με τον ίδιο τρόπο θα αναπτυχθούν εκεί περισσότεροι Αμερικανοί στρατιώτες, όπως έχουν προαναγγείλει αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ.
Η τουρκική επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη δεν πέτυχε προς το παρόν τον διακηρυγμένο στόχο για εκδίωξη των Κούρδων από τη δυτική όχθη του ποταμού. Αλλά οι Τούρκοι εισβολείς -παρά τις αδυναμίες τους- παραμένουν στο συριακό έδαφος και όπως δείχνει η ιστορική εμπειρία δύσκολα φεύγουν από τις περιοχές που καταλαμβάνουν με τα όπλα. Η Άγκυρα έχει δημιουργήσει τετελεσμένα και εξακολουθεί να ασκεί πίεση, μετρά κέρδη και ζημιές, ενώ ετοιμάζεται για τον επόμενο γύρο.
