Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
17.1°C20.7°C
2 BF 52%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
16.5°C18.5°C
2 BF 68%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 70%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
15.4°C18.0°C
4 BF 52%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C19.9°C
3 BF 40%
Μια εφιαλτική εκλογική αναμέτρηση με πολλούς ηττημένους
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Μια εφιαλτική εκλογική αναμέτρηση με πολλούς ηττημένους

Λίγες ημέρες πριν από τις αμερικανικές εκλογές της 8ης Νοεμβρίου, όλοι αναρωτιούνται ποιός/ά, η Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον ή ο Ντόναλντ Τραμπ, θα αναδειχθεί στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Πριν από μία εβδομάδα στα τέλη Οκτωβρίου, η Κλίντον προηγούταν σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αλλά σήμερα, έπειτα από μια σειρά αναπάντεχων ανακοινώσεων (οι διαβόητες εκπλήξεις του Οκτωβρίου) και λάθος χειρισμών εξακολουθεί μεν να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά μετά βίας.

Σε αυτή την πρωτοφανή εκλογική περίοδο, οι προσωπικές επιθέσεις μεταξύ των υποψηφίων ξεπερνούν τα θέματα που κάλυψαν στις ομιλίες τους. Όμως αυτή η κατάρρευση του πολιτικού λόγου και η εμφάνιση δύο διαφορετικών, αλλά εξίσου αμφιλεγόμενων, πολιτικών διαφαινόταν καιρό τώρα.

Η ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού κόμματος απέτυχε να προωθήσει υποψήφιο δικής της επιλογής. Κι αυτό οφείλεται στη δική τους υπερσυντηρητική, αντιεργατική, αντιgay, αντιφεμινιστική, ρατσιστική πολιτική τα τελευταία 15 χρόνια, που υποδαύλισε τον θρησκευτικό εξτρεμισμό και το Tea Party, αποξένωσε τη βάση τους και τους οδήγησε στον Trump.

Από την άλλη πλευρά, ούτε η Χίλαρι Κλίντον ενώνει τους Δημοκρατικούς. Η προεκλογική της εκστρατεία αναδίδει ανασφάλεια, μυστικοπάθεια, υποκρισία και ανεντιμότητα. Ταυτόχρονα, η ίδια δέχεται άγριες, άνευ προηγουμένου σεξιστικές, χυδαίες επιθέσεις σε προσωπικό επίπεδο. Αποδεικνύεται ότι ο συστημικός σεξισμός και ρατσισμός δεν περιορίζονται στον Τραμπ και στους ακροδεξιούς, αλλά επεκτείνονται σε όλους τους χώρους. Δυστυχώς, ακόμη και με έναν μαύρο πρόεδρο και μια γυναίκα υποψήφια για το ανώτατο αξίωμα, η «πολιτική ορθότητα» δεν έχει λύσει, αλλά μόνο συγκαλύψει το πρόβλημα. Έτσι, στον δημόσιο διάλογο κανείς δεν επικεντρώνει στο ότι η Κλίντον εμφανίζεται με την πιο συντηρητική πλατφόρμα και γλώσσα Δημοκρατικού υποψήφιου τα τελευταία 30 χρόνια.

Γιατί η Αριστερά (εντός ή εκτός του Δημοκρατικού κόμματος) μετά την εκπληκτική πορεία του Μπέρνι Σάντερς δεν κατάφερε να τραβήξει τη Χίλαρι προς τα αριστερά; Ίσως γιατί εκείνη προτίμησε να προσελκύσει την Κεντροδεξιά και τους μετριοπαθείς συντηρητικούς που απεχθάνονται τον Τραμπ. Έτσι όμως, οι προοδευτικοί, οι μαύροι, οι ισπανόφωνοι, οι μετανάστες, οι φοιτητές και οι άνεργοι έχουν μείνει σε μεγάλο βαθμό χωρίς πολιτική έκφραση σε αυτές τις εκλογές. Με την αποχώρηση του Σάντερς δεν απόμεινε κανένας πραγματικά Δημοκρατικός υποψήφιος σε αυτές τις εκλογές. Ούτε η Τζιλ Στάιν, η προεδρική υποψήφια με τους Πράσινους, έχει πετύχει να τους τραβήξει προς το μέρος της. Δημοσκοπήσεις τής έδιναν μόλις 2% μέχρι πρόσφατα (στόχος του κόμματος είναι 5% σε εθνικό επίπεδο). Από τη μία οι κάποιες ψευδοεπιστημονικές απόψεις της, ίσως η ελαφρότητα της συνθηματολογίας της, και από την άλλη η αδυναμία της να εξηγήσει μια ριζοσπαστική αριστερή ατζέντα στην ασυνήθιστη, μικροαστική αμερικανική κοινωνία: Αποκήρυξη φοιτητικών δανείων, μείωση στο μισό του στρατού και των βάσεων, 100% ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2030. Μετά την αποχώρηση του Σάντερς, ο στόχος δεν θα έπρεπε να ήταν η προεδρία, αλλά όσο περισσότερες έδρες γίνεται στη Γερουσία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Μια προεδρία Κλίντον με πλειοψηφία Δημοκρατικών και προοδευτικών στη Γερουσία θα είναι πολύ διαφορετική από μια με πλειοψηφία Ρεπουμπλικάνων που θα είναι διαρκώς σε αντιπαράθεση και αναμέτρηση.

Αλλά, πώς σκέφτονται οι Ελληνοαμερικανοί σε αυτές τις εκλογές; Αφού δεν έχουμε μετρήσεις, σοβαρές αναλύσεις ή μελέτες για την ομογένεια, μόνο να υποθέσουμε μπορούμε από κάποιες σκόρπιες ενδείξεις. Φαίνεται ότι οι ομογενείς μάλλον δεν θα σπάσουν τις κομματικές γραμμές και θα ψηφίσουν όπως συνήθως. Ένα πράγμα είναι όμως σίγουρο και πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό: Οι Ελληνοαμερικανοί πρέπει να κάνουν την παρουσία τους αισθητή και την επίδρασή τους στις αμερικανικές εκλογές περισσότερο καθοριστική. Πρέπει να ψηφίσουν μαζικά, με περηφάνια και διεκδικητικότητα.

Αυτές οι ασυνήθιστες, φρικώδεις εκλογές είναι γεμάτες απογοητεύσεις και χαμένες ευκαιρίες. Δεν υπάρχει πραγματικός Ρεπουμπλικανός υποψήφιος αλλά ούτε και Δημοκρατικός. Αλλά δεν υπάρχει και μια ώριμη, αποτελεσματική αριστερή στρατηγική. Η πολιτική φαντασία, το όραμα, η ελπίδα και μια νέα προοδευτική ριζοσπαστική προοπτική μέσα σε έναν κόσμο ρευστό, με περιφερειακές εντάσεις, παγκόσμια ανισότητα, κλιματική αλλαγή και προσφυγιά δεν διαφαίνονται. Ίσως σε τέσσερα χρόνια.

Νατάσσα Ρωμανού, ερευνήτρια καθηγήτρια στα Πανεπιστήμιο Κολούμπια και ΝΑΣΑ - Ινστιτούτο Γκόνταρντ στη Νέα Υόρκη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL