Το «Όχι» φαίνεται να προηγείται έως και κατά 8%, με 54% έναντι 46% του «Ναι», στην τελευταία δημοσκόπηση πριν από το δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου. Ο διευθυντής της εταιρείας δημοσκοπήσεων Νικόλα Πιέπολι προειδοποίησε ότι η εκλογή του Τραμπ, το Brexit και ο φόβος για την «επόμενη μέρα» δεν διευκόλυναν τη στήριξη της κυβέρνησης, ενώ 2 στους 3 πολίτες εκτιμούν ότι το δημοψήφισμα αποτελεί ένα δημοψήφισμα για τον ίδιο τον Ματέο Ρέντζι.
«Πρέπει να ανατρέψουμε τον πιο επικίνδυνο λαϊκισμό κα να ψηφίσουμε 'Όχι'. Ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ανέβηκαν με εκλογές. Δημοκρατία σημαίνει εγγυήσεις στις μειοψηφίες. Δεν πρέπει να φοβόμαστε από τη νίκη του Τραμπ. Θα σταματήσουμε τον λαϊκισμό και την αντι-πολιτική μόνο εάν αγωνιστούμε κατά των ανισοτήτων και δώσουμε φωνή σε αυτούς που πλήττονται από την κρίση» τόνισε μεταξύ άλλων στην «Α» η Λουτσιάνα Καστελίνα, πρώην βουλευτής, ευρωβουλευτής και ιστορικό στέλεχος της ιταλικής Αριστεράς.
* Μπαίνετε στην τελική ευθεία για το συνταγματικό δημοψήφισμα...
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της εκστρατείας είναι ότι οι νέοι έχουν τοποθετηθεί μαζικά υπέρ του «Όχι» και ότι αυτοί που ψηφίζουν «Ναι» είναι κυρίως μεγάλα σε ηλικία και συντηρητικά άτομα. Ακριβώς το αντίθετο από αυτά που ισχυρίζεται ο Ρέντζι. Στην Ιταλία ζούμε κάτω από μια τεράστια εκστρατεία εκφοβισμού. Ο κόσμος κατάλαβε ότι ο πιο επικίνδυνος λαϊκιστής είναι ο ίδιος ο Ρέντζι. Ο Ρέντζι μας βομβαρδίζει με ένα ερώτημα: «Θέλετε να καταργήσουμε τις καρέκλες και τις πολυθρόνες;». Ονομάζει «πολυθρόνες» τους εκλεγμένους από το λαό αντιπροσώπους! Ο Ρέντζι τροφοδοτεί την χειρότερη «αντι-πολιτική», που με τη σειρά της παράγει τον χειρότερο λαϊκισμό. Ενισχύει την «αντι-πολιτική», γιατί μειώνει τον βασικό δημοκρατικό και αντιπροσωπευτικό θεσμό, το κοινοβούλιο, σε... πολυθρόνες και καρέκλες.
* Το «Όχι» όμως είναι λίγο σύνθετο, γιατί ψηφίζετε εσείς που είστε αριστερή, αλλά ψηφίζουν και ο Μπερλουσκόνι και ο ρατσιστής Σαλβίνι...
Ο καθένας μας έχει τους λόγους του. Υπάρχει μια έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα, του Δημοκρατικού Κόμματος και του Ρέντζι και αυτό της παλιάς γνωστής Δεξιάς. Το αστείο είναι ότι, εάν εξετάσουμε την ουσία της μεταρρύθμισης, βλέπουμε ότι την είχε συμφωνήσει με τον Μπερλουσκόνι. Αντίθετα προσπαθεί να θωρακίσει την κάστα. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να τα βάλει με την Ευρώπη και τη λιτότητα. Εάν ήθελε να κάνει κάτι σοβαρό, θα έκανε μια συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα πριν από έναν χρόνο δρομολογώντας μια κοινή πρωτοβουλία με την Ελλάδα και την Πορτογαλία για να αλλάξουμε την Ευρώπη.
* Εσείς γιατί είστε εναντίον της μεταρρύθμισης που προτείνει η κυβέρνηση;
Δεν είναι μόνο η μεταρρύθμιση του Ρέντζι. Είμαι αντίθετη σε όλες αυτές τις καταστάσεις που δρομολογήθηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να πλήξουν τη Δημοκρατία. Μας λένε ότι η πολιτική και η Δημοκρατία είναι πολύ πολύπλοκες για τους πολίτες και ότι καλύτερα θα ήταν να έχουμε τους «τεχνικούς», τους ειδικούς, τα διοικητικά στελέχη και τις κυβερνήσεις να αποφασίζουν και όχι τα κοινοβούλια.
Με τη λέξη governance δεν εννοούν τη διακυβέρνηση στα αγγλικά, που θα σήμαινε απλά τη λαϊκή κυριαρχία, αλλά την ιδιωτικοποίηση της πολιτικής από τα επιμέρους συμφέροντα και τις ιδιωτικές εταιρείες, τους υπεύθυνους εταιρειών που διαχειρίζονται τη ζωή των πολιτών! Η Δημοκρατία δεν αποτελείται από την εγγύηση των προσωπικών δικαιωμάτων, αλλά από το δικαίωμα της συλλογικής συμμετοχής στις αποφάσεις, όπως την εγγυάται το σύνταγμά μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το γερμανικό σύνταγμα προσφέρει πολλές δημοκρατικές εγγυήσεις στις μειοψηφίες προβλέποντας πολλά αντισταθμίσματα στις διάφορες εξουσίες συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης. Ο Μουσολίνι το 1922 και ο Χίτλερ το 1933 δεν κατέλυσαν τη δημοκρατία κάνοντας ένα πραξικόπημα, αλλά κερδίζοντας τις κανονικές εκλογές.
