Του Αργύρη Παναγόπουλου
Η ιταλική Αριστερά ζητά σήμερα ενωμένη την ψήφο των πολιτών σε όλους σχεδόν τους 1.363 δήμους των δημοτικών εκλογών, με άξονα τη Ρώμη, τη Νάπολη, το Τορίνο, την Μπολόνια, τη Ραβέννα, το Κάλιαρι και άλλες περίπου 15 πρωτεύουσες επαρχιών. O δεύτερος γύρος των εκλογών θα πραγματοποιηθεί στις 19 Ιουνίου (σ.σ.: στην Ιταλία οι δημοτικές εκλογές γίνονται τμηματικά, δηλαδή οι τοπικοί άρχοντες δεν εκλέγονται ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα).
Στη Νάπολη θεωρείται βέβαιη η επανεκλογή του αριστερού και κινηματικού δημάρχου Ντε Ματζίστρις, που αποτελεί έναν από τους ελάχιστους δημάρχους της Αριστεράς σε μεγάλη πόλη. Στη Ρώμη, η Αριστερά κατεβαίνει στο ενωτικό ψηφοδέλτιο με υποψήφιο δήμαρχο τον βουλευτή της Ιταλικής Αριστεράς Φασίνα, μετά από μια δραματική διοικητική - νομική περιπέτεια που παραλίγο να ακυρώσει το ψηφοδέλτιο. Ο Φασίνα μετατράπηκε σε σύμβολο συνέπειας, παρά τις αντιδράσεις που αντιμετώπισε από τμήματα της Αριστεράς που επιζητούσαν μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα ακόμη και λίγο πριν από την απόφαση του Συμβουλίου του Κράτους για τη συμμετοχή τού ψηφοδελτίου στις εκλογές.
Ο Φασίνα και το ενωτικό ψηφοδέλτιο αγωνίζονται εναντίον της διαπλοκής, μετά την πτώση της προηγούμενης δημοτικής αρχής του Δημοκρατικού Κόμματος και της SEL από τα σκάνδαλα που οδήγησαν σε αρκετές συλλήψεις και αποκάλυψαν την εμπλοκή συνεταιρισμών, που είχαν συγκροτηθεί από στελέχη της Αριστεράς, στο βρόμικο περιβάλλον του νεοφασίστα πρώην δημάρχου Αλεμάνο και των «μαύρων» συνεταιρισμών του.
Στο Μιλάνο η Αριστερά, εκτός της SEL, κατεβαίνει με υποψήφιο δήμαρχο τον απερχόμενο πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Ρίτσο, στοχεύοντας να αναχαιτίσει τις κερδοσκοπικές κινήσεις του ισχυρού χρηματοοικονομικού τομέα και της αγοράς ακινήτων που φιλοδοξούν να μεταφέρουν την πανεπιστημιούπολη, να οικοδομήσουν σε 1.250.000 τετραγωνικά μέτρα δημόσιας γης, να παγιώσουν τη θέση του Μιλάνου ως πόλης «μεγάλων εκθέσεων», με δωρεάν εργασία από τους νέους και να προχωρήσουν στο ξεπούλημα της μεγάλης ακίνητης και κινητής περιουσίας της πλούσιας πόλης. Δυστυχώς, στην οικονομική πρωτεύουσα της Ιταλίας η SEL επέλεξε να στηρίξει τον Σάλα, διορισμένο από τον Ρέντζι επίτροπο της σκανδαλώδους EXPO, πρώην μάνατζερ της δεξιάς δημάρχου Μοράτι και με αρκετούς από τους στενούς συνεργάτες του κατηγορούμενους για διαφθορά.
Στο Τορίνο, ο ανεξάρτητος βουλευτής της Ιταλικής Αριστεράς και πρώην γραμματέας του συνδικάτου Εργατών Μετάλλου στη πόλη FIOM CGIL Αϊράουντο οδηγεί το ενωτικό σχήμα της Αριστεράς. Στην Μπολόνια ο υποψήφιος ενωτικός δήμαρχος και στέλεχος της Αριστεράς Οικολογίας Ελευθερίας Μαρτελόνι βρέθηκε αντιμέτωπος με την «αποχώρηση» της τοπικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης αμέσως μετά την ήττα του υποψηφίου της στις εσωτερικές προκριματικές εκλογές, αναγκάζοντας τον γραμματέα της Επανίδρυσης Φερέρο να παρέμβει για τη διάσωση του ενωτικού χαρακτήρα του ψηφοδελτίου.
Η Αριστερά θα δώσει στην πράξη ενωμένη την εκλογική μάχη εναντίον της αποχής και του... ρεντζισμού, στοχεύοντας παράλληλα να ενισχύσει τη μετωπική της σύγκρουση εναντίον της συνταγματικής αντιμεταρρύθμισης του Ματέο Ρέντζι, που επιβάλλει ένα είδος «κυβερνητικής δημοκρατίας της μειοψηφίας», καταργώντας την εκλεγμένη από τους πολίτες γερουσία, ενισχύοντας την εκτελεστική εξουσία και επιβάλλοντας έναν εκλογικό νόμο που θα διασφαλίζει τον ασφυκτικό έλεγχο της Βουλής με το... 25%!
Η Αριστερά και το μεγαλύτερο συνδικάτο CGIL συγκεντρώνουν υπογραφές για τη διεξαγωγή συνταγματικών και κοινωνικών δημοψηφισμάτων που αφορούν τους τομείς της εργασίας, της Παιδείας και της ενέργειας, ενώ ετοιμάζονται να ψηφίσουν εναντίον της αντιμεταρρύθμισης του Ρέντζι στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι δήμαρχοι της Αριστεράς, κυρίως ο Αϊράνουντο και ο Φασίνα, και «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» φαίνεται ότι στοχεύουν να εκμεταλλευτούν τα πιθανά θετικά αποτελέσματα για να στηρίξουν αμέσως μετά τις εκλογές τις ενωτικές προσπάθειες και να αποτρέψουν την αποκρυστάλλωση ενός άχρηστου κατακερματισμού των αριστερών δυνάμεων πριν από το συνέδριο της διάλυσης της SEL και της μετεξέλιξής της σε Ιταλική Αριστερά και πριν από το συνέδριο της Επανίδρυσης, δεδομένου ότι η SEL είχε θέσει ως προϋπόθεση την αυτοδιάλυση κάθε οργάνωσης για τη δημιουργία του ενωτικού σχήματος της Αριστεράς.
