«Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η ψήφιση και εφαρμογή των μέτρων που συμφωνήσαμε. Ήδη είχαμε παρουσιάσει τον πιο κοινωνικό προϋπολογισμό της ιστορίας μας, που όμως δεν ψηφίστηκε. Σήμερα στοχεύουμε στην αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 900 στα 1.000 ευρώ για φέτος και στα 1.200 ευρώ έως το τέλος της θητείας της κυβέρνησης, την κατάργηση του ανελεύθερου ‘νόμου φίμωτρο’, την κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας του Ραχόι, την αύξηση των δαπανών για την Υγεία, την Παιδεία και τις συντάξεις, τη μείωση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, που είναι από τα ακριβότερα στην Ευρώπη, την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των κοινοτήτων των ΛΟΑΚΤΙ» συμπλήρωσε ο Μένα.
«Η νέα κυβέρνηση για εμάς θα πρέπει να προσφέρει αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις και υπηρεσίες και να εγγυηθεί και να διευρύνει τα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων που ζουν στη χώρα μας. Για το Unidas Podemos η νέα κυβέρνηση πρέπει να αποτελέσει ένα διαφορετικό μοντέλο για την Ισπανία και την Ευρώπη και να ξεπεράσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού κορσέ που προσπάθησε να καταστρέψει τις κοινωνίες μας.
Η Ιβηρική μπορεί να αποτελέσει έναν καλό πυρήνα για μια άλλη Αριστερά στην Ευρώπη, όπως είχαμε και στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Η Αριστερά αποτελεί την ελπίδα στη Μαδρίτη, τη Λισσαβώνα, την Αθήνα ότι μπορούμε να αλλάξουμε τις χώρες και την Ευρώπη» τόνισε ο βουλευτής του Unidas Podemos.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
* Η ψήφος εμπιστοσύνης στον Σάντσεθ αποτέλεσε μια ιστορική στιγμή για την Ισπανία, την ισπανική και την ευρωπαϊκή Αριστερά...
Ζήσαμε ιστορικές και συγκινητικές στιγμές μέσα στη Βουλή, γιατί ήταν η πρώτη φορά από τη Β’ Ισπανική Δημοκρατία που η μεταρρυθμιστική Αριστερά θα βρεθεί στην κυβέρνηση της χώρας μας. Το Unidas Podemos, το En Comu Podem της Καταλωνίας και τα άλλα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, που δίνουμε εδώ και χρόνια έναν κοινό αγώνα, αισθανθήκαμε υπερήφανοι γιατί δικαιωθήκαμε που επιμέναμε ότι η Ισπανία έχει ανάγκη από μια δημοκρατική, προοδευτική και αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού.
Σήμερα έχει ξεκινήσει μια νέα διαδρομή για τη χώρα μας στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, γιατί, με βάση τη συμφωνία μας με τους Σοσιαλιστές, αυτή η κυβέρνηση θα αποτελέσει μια ρήξη σε σχέση με τη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη λιτότητα. Με την ψήφο μας στη Βουλή εγγυηθήκαμε μια κυβέρνηση που θα εργαστεί για την κοινωνική πλειοψηφία και όχι για τους έχοντες, τους κατέχοντες, τους λίγους και τους ελάχιστους.
Θα έχουμε μια κυβέρνηση που θα σκέφτεται τα λαϊκά στρώματα, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την αύξηση των συντάξεων, τη βελτίωση και διεύρυνση της προσφοράς των δημόσιων υπηρεσιών με άξονα την Υγεία και την Παιδεία. Θα έχουμε μια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να επιλύσει την αντιπαράθεση στην Καταλωνία με τον διάλογο και τη δημοκρατία αντί με την καταστολή, τη βία και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής της Καταλωνίας και τελικά ολόκληρης της χώρας.
Αυτή η κυβέρνηση θα κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έκαναν οι δεξιές κυβερνήσεις του Ραχόι. Εγγύηση γι’ αυτό είναι η παρουσία της Αριστεράς. Οι βουλευτές και βουλευτίνες του Unidas Podemos και των συνεργαζόμενων ψηφοδελτίων της Αριστεράς και όλος ο κόσμος μας αντιμετωπίσαμε μια μεγάλη συναισθηματική φόρτιση με τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης και για τις μεγάλες ευθύνες που αναλαμβάνουμε. Στην ιστορία μας η Αριστερά και ο κόσμος μας βρεθήκαμε πάντα στην πρώτη γραμμή και των αγώνων και των θυσιών για να υπερασπιστούμε τους εργαζόμενους. Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς.
* Είδαμε όμως μια σκληρή αντίδραση και μια ελεεινή κινδυνολογία από την πλευρά της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, που έφθασε μάλιστα να επικαλείται φαντάσματα του παρελθόντος. Αναβίωσαν ο αντικομμουνισμός και η κινδυνολογία εναντίον της Καταλωνίας και αναστήθηκε η ΕΤΑ...
Η Δεξιά και η Ακροδεξιά άνοιξαν το χρονοντούλαπο της Ιστορίας για να βγάλουν έξω τους χειρότερους σκελετούς τους. Στην Ισπανία βρισκόμαστε απέναντι σε αντιδημοκρατικές δεξιές δυνάμεις και δεν αναφέρομαι μόνο στους φασίστες του Vox. Τα κόμματα αυτά δεν σέβονται την δημοκρατική έκφραση των πολιτών στις κάλπες, δεν σέβονται τον πολυεθνικό χαρακτήρα της Ισπανίας και τις διαφορετικότητές της και επιμένουν να επιβάλουν την ιδέα ότι η Ισπανία αποτελεί ένα, μοναδικό και ομοιόμορφο έθνος.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή είχαμε και σκανδαλώδεις και αντιδημοκρατικές τοποθετήσεις από τους ηγέτες των τριών δεξιών δυνάμεων. Ο αρχηγός του Vox, Αμπασκάλ, έκανε μια ρατσιστική ομιλία εναντίον των μεταναστών χρησιμοποιώντας ψεύτικα και κατασκευασμένα από τον ίδιο στοιχεία για το μεταναστευτικό και εξίσωσε τους μετανάστες με την εγκληματικότητα.
Δεν είναι μόνο ότι το Vox λέει διαρκώς και εσκεμμένα ψέματα. Το χειρότερο είναι η συστηματική καλλιέργεια του μίσους εναντίον των ανθρώπων που κρίνει ότι είναι διαφορετικοί. Η Αριστερά και η κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουμε θα καταπολεμήσουμε αυτές τις πολιτικές μίσους μέσα στην κοινωνία μας.
Στη Βουλή είδαμε και ένα κόμμα, όπως οι Πολίτες, που δημιουργήθηκε για να αποτελέσει, υποτίθεται, το μεγάλο κόμμα του Κέντρου στην πολιτική ζωή, να κάνει εκκλήσεις στους Σοσιαλιστές και άλλους προοδευτικούς βουλευτές να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους και να ψηφίσουν κάτι διαφορετικό από αυτό για το οποίο πήραν την ψήφο των πολιτών και να περάσουν από το ένα κόμμα και τη μια Κοινοβουλευτική Ομάδα σε μια άλλη.
Είναι σκανδαλώδες μέσα σε μια ευρωπαϊκή Βουλή να επιχειρείται μια τέτοιου είδους διαστρέβλωση της ψήφου των πολιτών. Φαίνεται ότι στην Ισπανία έχουμε ανάγκη μια πολιτισμένη Δεξιά που να σέβεται τη δημοκρατία, τις αρχές και τις αξίες της. Αντίθετα έχουμε μια Δεξιά σε άγρια κατάσταση, που επιζητά την αντιπαράθεση των πολιτών με άξονα τη γεωγραφική καταγωγή του και δεν κατανοεί την πλούσια πολυεθνική πραγματικότητα της χώρας.
* Το μεγαλύτερο δεξιό κόμμα και ο ηγέτης του Κασάδο φαίνεται ότι οδηγούνται σε ακροδεξιές θέσεις και απομακρύνονται από την πολιτική πολλών Λαϊκών Κομμάτων της ευρωπαϊκής Δεξιάς...
Το μόνο που έκανε ο Κασάδο ήταν να σύρει το Λαϊκό Κόμμα πίσω από τη στρατηγική που χαράζει το Vox. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας είναι ότι τη στρατηγική του δεξιού και του κεντροδεξιού χώρου την καθορίζει η ρατσιστική, ομοφοβική και σεξιστική ακροδεξιά του Vox, που έχει και μια αντίληψη για την Ισπανία που είναι αυτή που είχε επιβληθεί με τη βία πριν αποκτήσουμε ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Αποτελεί ένα τεράστιο αρνητικό σημείο το γεγονός ότι τα τρία κόμματα της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς οδηγούνται από την ίδια ακρο-ακροδεξιά πολιτική.
Αυτό το είδαμε και σε άλλες χώρες, όπως το γνωρίσατε και στην Ελλάδα. Για τον λόγο αυτόν βλέπουμε με μεγάλο ενδιαφέρον πώς καταφέρατε στην Ελλάδα να θέσετε εκτός Κοινοβουλίου τη Χρυσή Αυγή, γιατί πιστεύουμε ότι οι φασίστες δεν έχουν θέση στα Κοινοβούλια και ότι αυτό πρέπει να γίνεται κερδίζοντας τη συναίνεση του κόσμου για ένα προοδευτικό και δημοκρατικό σχέδιο για την κοινωνία και τη ζωή μας. Για το Unidas Podemos και το En Comu Podem ο φασισμός, ο ρατσισμός και η ομοφοβία δεν έχουν θέση στη βουλή.
* Δεν αισθανθήκατε αυτές τις ημέρες ότι δικαιωθήκατε μετά από μήνες προσπαθειών; Θυμάμαι τις επισκέψεις σας στους φυλακισμένους Καταλανούς ηγέτες και τις εκκλήσεις σας για διάλογο, την άρνησή σας να δεχθείτε μια μονοκομματική κυβέρνηση μειοψηφίας του Σάντσεθ, το κόστος της διάσπασης που πληρώσατε για όλα αυτά και πολλά άλλα.
Ο χρόνος μάς δικαίωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρώτα απ’ όλα θέλω να τονίσω ότι δικαιώθηκε το κίνημα των Αγανακτισμένων 15-Μ, όταν από τις πλατείες και τους δρόμους ο κόσμος απαίτησε μια άλλη Ισπανία και εμείς σαν αναπόσπαστο τμήμα του κινήματος προσπαθήσαμε να βρούμε μια πολιτική και δημοκρατική διέξοδο. Οι αγώνες των Αγανακτισμένων και της αγανακτισμένης Ισπανίας δεν πήγαν χαμένοι. Καθυστερήσαμε τέσσερα χρόνια, αλλά στο τέλος το Unidas Podemos έφερε τη μεγάλη αλλαγή στη Βουλή, που τώρα πρέπει να περάσει και την κοινωνία.
Καθυστερήσαμε τέσσερα χρόνια γιατί είχαμε το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι που υιοθέτησε μια παρακρατική πολιτική διαφθοράς και συνωμοσιών εναντίον της δημοκρατίας και της Αριστεράς. Ο Ραχόι έκανε μια παρακρατική χρήση της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών για να εμποδίσει να φθάσει το Unidas Podemos στην κυβέρνηση.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Δεξιά, η Ακροδεξιά και οι μεγάλοι βιομήχανοι και τραπεζίτες φοβούνται το Unidas Podemos όχι μόνο εξαιτίας του αντικομμουνισμού τους, αλλά και γιατί γνωρίζουν ότι εμείς δεν είμαστε διεφθαρμένοι και θέλουμε να προωθήσουμε πραγματικές και δημοκρατικές δομικές αλλαγές στην κοινωνία μας.
Από τη στιγμή που θα σχηματιστεί η κυβέρνηση θα πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να ξεκαθαρίσουμε τους θεσμούς και να είναι σαφές ότι η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται εναντίον των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, όπως έκανε το Λαϊκό Κόμμα. Παράλληλα θα πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να βρούμε μια λύση για το Καταλανικό.
Χάρη στο Unidas Podemos καταφέραμε να αλλάξουμε τη στάση ενός άλλου προοδευτικού κόμματος, μετατοπίζοντας τους Σοσιαλιστές από μια πολιτική υποταγής τους στην πολιτική του Ραχόι σε μια πολιτική δημοκρατικών ανοιγμάτων και διαλόγου με την Καταλωνία. Δικαιωθήκαμε και αποδείξαμε ότι η Αριστερά είναι χρήσιμη για τη συμβίωση στην Καταλωνία και την Ισπανία.
Σήμερα μιλάμε για διάλογο. Συμφωνήσαμε να ξεκινήσει ένα τραπέζι διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση της Μαδρίτης και την τοπική κυβέρνηση της Καταλωνίας. Η δημοκρατική κοινωνία για την οποία αγωνιζόμαστε λύνει τα πολιτικά προβλήματα στο πεδίο της δημοκρατίας, της πολιτικής και του διαλόγου. Αυτό θα κάνει η νέα κυβέρνηση.
* Βλέπουμε όμως ότι το Ανώτατο Δικαστήριο και γενικότερα η ισπανική Δικαιοσύνη δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της ασυλίας τριών ευρωβουλευτών και να επιμένει να κρατά φυλακισμένο έναν από αυτούς, παρά την αντίθετη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου...
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση γιατί το Λαϊκό Κόμμα επέλεξε την καταστολή και την ποινικοποίηση της πολιτικής αντί για τον διάλογο για την επίλυση ενός πολιτικού προβλήματος. Το Λαϊκό Κόμμα χρησιμοποίησε την αστυνομία και τη Δικαιοσύνη για να λύσει πολιτικά προβλήματα και πολιτικοποίησε τη Δικαιοσύνη διορίζοντας στα ανώτατα θεσμικά όργανά της πολλούς δικαστικούς που είναι κοντά στο Λαϊκό Κόμμα για να έρθει σε αντίθεση με τον διαχωρισμό των εξουσιών σε μια σύγχρονη δημοκρατία.
Κανείς στην Ευρώπη και στον κόσμο δεν καταλαβαίνει γιατί ο ηγέτης της Δημοκρατικής Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλωνίας (ERC) Οριόλ Χουνκέρας βρίσκεται στη φυλακή όταν πάνω από ένα εκατομμύριο Καταλανοί πολίτες τον εξέλεξαν ευρωβουλευτή. Είναι ξεκάθαρο ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα του ίδιου και των πολιτών. Το Unidas Podemos και το En Comu Podem το είπαμε με όλους τους τόνους και με τις επισκέψεις μας στη φυλακή όπου κρατείται. Ο Ιγκλέσιας, η Κολάου κι εγώ ο ίδιος πήγαμε στη φυλακή για να δείξουμε ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίζεται στη φυλάκιση των πολιτικών αντιπάλων.
Εμείς αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση των κρατουμένων εθνικιστών ηγετών και θέλουμε να έχουμε μαζί τους μια πολιτική συζήτηση και μια πολιτική αντιπαράθεση στους θεσμούς, στους δρόμους και τις πλατείες. Με την καταστολή δεν λύνεται τίποτα. Πρέπει να ξεπεράσουμε την πολιτική που επέβαλε το Λαϊκό Κόμμα, να επιστρέψει η δημοκρατική ομαλότητα και να ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής για τους Καταλανούς εθνικιστές ηγέτες. Ο διάλογος ανάμεσα στην Καταλωνία και την Ισπανία θα εξυπηρετηθεί καλύτερα έχοντας έξω από τη φυλακή τους εθνικιστές ηγέτες.
* Είδαμε και μερικούς βαρόνους του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με επικεφαλής τρεις Σοσιαλιστές προέδρους τοπικών κυβερνήσεων, να αποφεύγουν να παρευρεθούν στη Βουλή την ημέρα της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του γραμματέα του κόμματός τους...
Σε ένα κομμάτι της ηγεσίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν αρέσει η συνεργασία του με το Unidas Podemos και θα ήθελε μια συνεργασία με τους Πολίτες ή ακόμη και με το Λαϊκό Κόμμα. Ορισμένοι το εξέφρασαν δημοσίως και μάλιστα το επανέλαβαν αρκετές φορές. Η βάση του Σοσιαλιστικού Κόμματος επέλεξε όμως με μια τεράστια πλειοψηφία τη συνεργασία με την Αριστερά. Ο κόσμος του Σοσιαλιστικού Κόμματος σε κάθε εκλογικές πήγαινε έξω από τα κεντρικά γραφεία του στη Μαδρίτη για να φωνάξει στον Σάντσεθ να μην πάει με τον Κασάδο και τον Ριβέρα και να συνεργαστεί με το Unidas Podemos.
Η συμφωνία για την κυβέρνηση συνασπισμού ξεκαθάρισε και την πολιτική των πολιτικών συμμαχιών του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που απομακρύνθηκε από τον κλοιό των δεξιών δυνάμεων για να πλησιάσει τις δυνάμεις της Αριστεράς. Οι ηγέτες του Σοσιαλιστικού Κόμματος που ήθελαν τη συνεργασία με τη Δεξιά έχουν απομονωθεί και δεν αποτελούν κίνδυνο.
