Το πολιτικό θρίλερ στο Βερολίνο είχε μεγάλη δόση αγωνίας και, όπως σε κάθε συμβατικό θρίλερ, η αντίστροφη μέτρηση σταμάτησε λίγα λεπτά πριν εκραγεί η βόμβα. Ουσιαστικά απενεργοποίησε τον πυροκροτητή η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ με μια ακόμη υποχώρηση έναντι του προέδρου των αδελφών της Χριστιανοκοινωνιστών και υπουργού της των Εσωτερικών Χόρστ Ζέεχοφερ.
Η Μέρκελ αποδέχτηκε τη δημιουργία ζωνών τράνζιτ κοντά στα σύνορα της Γερμανίας με την Αυστρία, επί γερμανικού εδάφους, όπου θα παραμένουν υποχρεωτικά όσοι πρόσφυγες και μετανάστες φτάνουν στη Γερμανία και έχουν πρώτα καταγραφεί ή ζητήσει άσυλο σε άλλο κράτος - μέλος της Ε.Ε. Κι από όπου θα στέλνονται πίσω σε αυτές τις χώρες, εφόσον βεβαίως ο Ζέεχοφερ καταφέρει να τις πείσει να τους αποδεχθούν. Τον συμβιβασμό αυτόν η Μέρκελ τον πουλάει ως μέρος μιας “ευρωπαϊκής λύσης” και η CSU ως επικράτησή της στον καυγά για το μεταναστευτικό.
Το αυστριακό... πρόβλημα
Το όλο σχέδιο δεν αντιμετωπίζει το πραγματικό σημερινό πρόβλημα της Γερμανίας με το μεταναστευτικό -την αργή ένταξη όσων έχουν πάρει άσυλο- αλλά ένα ζήτημα που στο μεταξύ έχει πάψει να υπάρχει, αφού το 2018 είναι λίγες χιλιάδες οι νεοεισερχόμενοι. Κι έχει ένα... διαδικαστικό προβληματάκι, καθώς προϋποθέτει τη συνεργασία της Αυστρίας, η οποία δεν έχει καμία διάθεση να την προσφέρει.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση της Βιέννης ανακοίνωσε χθες ότι μετά τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Βερολίνο «θα αναγκαστούμε να λάβουμε μέτρα για να αποφύγουμε τις επιπτώσεις που θα έχει για την Αυστρία και τον λαό της». Μάλιστα δηλώνει «έτοιμη να λάβει μέτρα για να προστατεύσει κυρίως τα νότια σύνορά μας» με την Ιταλία και τη Σλοβενία.
Σε ένα πράγμα συμφωνεί η δεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας με τον “προσφυγοφάγο” Ζέεχοφερ: στο ότι πρέπει να σταλεί το μήνυμα στης γης τους κολασμένους ότι η Ευρώπη - φρούριο έκλεισε τα σύνορά της.
Εκβιασμοί και εθνικισμοί
Επί της ουσίας, τώρα, η υποχώρηση της Μέρκελ στον Ζέεχοφερ -την οποία θα πρέπει να καταπιούν και οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες, που για την ώρα ανθίστανται- είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Σε πρώτη ανάγνωση, διότι αποδεικνύει ότι η πάλαι ποτέ ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου αναγκάζεται να υποχωρήσει σε έναν εκβιασμό, στον βωμό της ενότητας δύο αδελφών κομμάτων, που δεν έχουν πλέον πολλά να τους ενώνουν. Άρα είναι έτοιμη να υποχωρήσει και στον επόμενο.
Ωστόσο, το πιο επικίνδυνο δεν είναι τα παιχνιδάκια εξουσίας, είναι η προέλαση μιας λογικής εθνικιστικής και ακροδεξιάς, που καμία σχέση δεν έχει με τις “ευρωπαϊκές αξίες” για τις οποίες -λέει ότι- δίνει μάχη η καγκελάριος. Είναι η λογική του “πρώτα η Βαυαρία”, που πάει να γίνει “πρώτα η Γερμανία”. Μια λογική καταστροφική για την Ευρώπη και βεβαίως καταστροφική για τη Γερμανία, η οποία έχει στήσει το οικονομικό μοντέλο και την ευημερία της πάνω στα ανοιχτά σύνορα μιας ενωμένης Ευρώπης.
Και η τραγωδία συνεχίζεται
Λίγο νοτιότερα, τώρα, εκεί που παίζει το “πρώτα η Ιταλία”, διά χειρός της Λέγκας του Σαλβίνι, στη χώρα πρώτης υποδοχής μεταναστών και προσφύγων από τους αμέτρητους εμφυλίους και λιμούς της Αφρικής, κυκλοφορεί η πληροφορία ότι πενήντα χιλιάδες άνθρωποι είναι έτοιμοι να σαλπάρουν από τη Λιβύη με πλώρη προς τα ιταλικά λιμάνια. Σύμφωνα με την "Corriere della Sera", που δημοσιεύει την πληροφορία, το ζητούμενο είναι “να βρεθεί τρόπος να μειωθούν οι αναχωρήσεις”, ενώ υπενθυμίζει ότι στα λιβυκά κέντρα κράτησης εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζουν υπό απάνθρωπες συνθήκες.
Για να μειωθούν οι αναχωρήσεις, η Ιταλία αποφάσισε να δωρίσει στη Λιβύη μέχρι τον Οκτώβριο δώδεκα ταχύπλοα και να αναλάβει τη συντήρηση των πλωτών μέσων που είχαν παρασχεθεί, από τη Ρώμη τα περασμένα χρόνια. Πλην όμως η ακτοφυλακή δεν μπόρεσε ποτέ στην ιστορία να σταματήσει το ποτάμι των απελπισμένων που παίρνουν το ρίσκο να θαλασσοπνιγούν.
Εξήντα τρεις τέτοιοι αγνοούμενοι προστέθηκαν χθες στη μακρά λίστα της ντροπής της Μεσογείου μετά το ναυάγιο φουσκωτής βάρκας στα ανοικτά της Λιβύης, σύμφωνα με εκπρόσωπο του λιβυκού Πολεμικού Ναυτικού. Πάνω στη βάρκα ήταν στοιβαγμένοι 104 άνθρωποι, από τους οποίους μόνο οι 41, που φορούσαν σωσίβια γιλέκα, μπόρεσαν να διασωθούν.
Το νέο ναυάγιο αυξάνει σε τουλάχιστον 170 τον αριθμό των αγνοουμένων στη Μεσόγειο από την Παρασκευή. Κι όταν λέμε “αγνοούμενοι”, εννοούμε “πνιγμένοι” που δεν έχουν βρεθεί τα σώματά τους στον υγρό τάφο της Mare Nostrum, της δικής μας θάλασσας.
