Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας σας ευχαριστώ εκ μέρους των συντρόφων και των συντροφισσών του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης για την πρόσκληση, τη φιλοξενία και την άψογη οργάνωση με την οποία μας υποδεχθήκατε στην πόλη που κάποτε έφερε το όνομα του Λένιν.
Με μεγάλη συγκίνηση κάνω την παρέμβασή μου σε μια αίθουσα και σε ένα κτίριο, το Ανάκτορο της Ταυρίδας, που αποτέλεσε το θέατρο σημαντικών γεγονότων της ρωσικής επανάστασης και που σε εκείνες τις ιστορικές στιγμές είχε μιλήσει ο Λένιν.
Συγκεντρωθήκαμε εδώ για να γιορτάσουμε την εκατοστή επέτειο της επανάστασης που σύμφωνα με τον μεγάλο ιστορικό Έρικ Χομπσμπάουμ έχει πιο βαθιά και ευρεία επίδραση από την ίδια τη Γαλλική Επανάσταση κατά τη διάρκεια ενός αιώνα που ήταν “ο πιο επαναστατικός στην ιστορία”. Θα πρέπει να προσεγγίσουμε αυτό το μεγάλο ιστορικό γεγονός με το ίδιο πνεύμα με το οποίο ο Μαρξ και ο Ένγκελς μελέτησαν όλη τους τη ζωή τη Γαλλική Επανάσταση, με το ίδιο βάθος με το οποίο ο Αντόνιο Γκράμσι, φυλακισμένος σε φασιστικές φυλακές, εξέταζε την ήττα της επανάστασης στη Δύση, μετά την προφητεία του το 1926 σε επιστολή του προς την Κεντρική Επιτροπή του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τις δραματικές συνέπειες από τη ρήξη της ηγετικής του ομάδας. Όπως μας δίδαξαν ο Μαρξ και ο ίδιος ο Λένιν, δεν πρέπει να κρύβουμε τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τα λάθη, τις αντιφάσεις. Πρέπει να μάθουμε από τις νίκες και τις ήττες.
Η κατανόηση των ιστορικών διαδικασιών είναι θεμελιώδης για την ανανέωση της θεωρίας και της πρακτικής.
Όπως και σε άλλες περιόδους παλινόρθωσης, η κυρίαρχη ιδεολογία και προπαγάνδα, που είναι εκείνες των κυρίαρχων τάξεων όπως δίδασκε ο Μαρξ, δαιμονοποιούν την επανάσταση ως το απόλυτο κακό. Όχι μόνο προσπαθούν να κρύψουν τα μεγάλα επιτεύγματα των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κινημάτων, αλλά διαβάζοντας τις ιστορικές αναπαραστάσεις τους, φαίνεται ότι η βία μπήκε στην ιστορία των επαναστατών σε έναν κόσμο όπου βασίλευε η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η αρμονία.
Παρουσιάζουν τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά ιδεώδη ως φορείς του πολέμου και της καταπίεσης. Ξέρουμε ότι αυτό δεν αποτελεί την ιστορική αλήθεια, ό,τι η Ρωσική Επανάσταση ήταν ένα προϊόν του Παγκοσμίου Πολέμου που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και πολυετών αδικιών που δεν έγιναν πια αποδεκτές. Οι μπολσεβίκοι έπρεπε να πολεμήσουν ενάντια στους άγριους εχθρούς που υποστήριζαν οι καπιταλιστικές δυνάμεις. Το ιστορικό πλαίσιο σηματοδότησε τους χαρακτήρες και τα χαρακτηριστικά της επανάστασης και είναι πολύ εύκολο να κρίνει κανείς εκ των υστέρων. Αν οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να κερδίσουν τους αντιπάλους τους από τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα ήταν επειδή ήταν σε θέση να ερμηνεύσουν και να δώσουν φωνή στις ανάγκες και τις προσδοκίες των τεράστιων μαζών των στρατιωτών, των εργαζομένων, των αγροτών. Οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να μάθουν από την πρακτική εμπειρία των μαζών, εντοπίζοντας τα συνθήματα και το πρόγραμμα που τους επέτρεψε να τις κινητοποιήσουν και να τις κατευθύνουν. Εάν τον Οκτώβρη δεν ανέτρεπαν την προσωρινή κυβέρνηση, δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι η επανάσταση θα είχε μια ειρηνική και δημοκρατική εξέλιξη. Θα ήταν πολύ πιο πιθανό κάποιος αντιδραστικός στρατηγός του τσαρικού κατεστημένου να την συντρίψει.
Η κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη και η διάλυση της ΕΣΣΔ δεν διαγράφει την ιστορική αξία της Επανάστασης του 2017 ούτε δικαιολογεί την αναγγελία του τέλους ή του θανάτου του κομμουνισμού, που μεταξύ του 1989 και του 1991 έγινε το ρεφρέν που επαναλάμβαναν οι κυρίαρχες τάξεις από τα μέσα μαζικής ενημέρωσής τους.
Σαν δημοκρατικοί και ελευθεριακοί κομμουνιστές δεν μπορούμε παρά να αποτίσουμε φόρο τιμής στις γυναίκες και τους άνδρες που ήταν πρωταγωνιστές ενός γεγονότος και μιας επαναστατικής διαδικασίας που συγκλόνισε τις άρχουσες τάξεις και ενέπνευσε τον αγώνα για την απελευθέρωση εκατομμυρίων καταπιεσμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Η ώθηση της Οκτωβριανής Επανάστασης και η πρόκληση που αντιπροσώπευε η ύπαρξη της ΕΣΣΔ ανάγκασε τις καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις να αποδεχθούν σταδιακά την καθολική ψήφο, την ανάπτυξη της δημοκρατίας, το κράτος πρόνοιας και την αναγνώριση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η αναφορά στον Οκτώβριο ήταν θεμελιώδους σημασίας για τον αντιφασισμό και την αντιναζιστική Αντίσταση, που οδήγησε μετά το 1945 στην υιοθέτηση των πολύ προχωρημένων δημοκρατικών συνταγμάτων, όπως στην Ιταλία.
Πως να ξεχάσουμε ότι η επανάσταση δρομολόγησε τους αγώνες που τερμάτισαν την αποικιοκρατία και έκαναν απορριπτέο το ρατσισμό; Η ρωσική επανάσταση είπε στους αποικιοκρατούμενους λαούς ότι η εξέγερσή τους δεν ήταν αναπόφευκτα καταδικασμένη να ηττηθεί. Πώς να μην αποτίσουμε φόρο τιμής στην επανάσταση η οποία παγίωσε την ισότητα μεταξύ των φύλων, αμφισβήτησε την υποταγή των γυναικών, νομιμοποίησε το διαζύγιο και την άμβλωση, κατάργησε τους νόμους κατά των ομοφυλοφίλων, των διακρίσεων κατά των Εβραίων, διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών;
Με το να γιορτάζουμε τον Οκτώβρη δεν διαγράφουμε τις τραγωδίες, τις αντιφάσεις και τον αυταρχικό χαρακτήρα που ανέλαβε σταδιακά η εμπειρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Ο Λένιν στο «Κράτος και Επανάσταση», έγραψε ότι το κράτος “αποτελεί μια εξουσία πάνω από την κοινωνία και απομακρύνεται διαρκώς και περισσότερο από την κοινωνία”, ο Μαρξ δίδαξε ότι «η χειραφέτηση των εργαζομένων πρέπει να είναι έργο των ίδιων των εργαζομένων”. Αυτή η ριζικά δημοκρατική μήτρα που ενέπνευσε το σύνθημα “όλη η εξουσία στα Σοβιέτ” έπρεπε να λογαριαστεί με τις υπεράνθρωπες δυσκολίες που η επανάσταση έπρεπε να ξεπεράσει στον εμφύλιο πόλεμο. Η ίδια η εξέλιξη προς ένα μονοκομματικό σύστημα προήλθε από την κατάσταση που καθορίστηκε με τη ρήξη με τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα σε μια κατάσταση εξαιρετικά έκτακτης ανάγκης και όχι από μια προκαθορισμένη ιδεολογική επιλογή.
Η σύνδεση μεταξύ δημοκρατίας και σοσιαλισμού είναι απαραίτητη για την ανασυγκρότηση ενός σχεδίου αλλαγών στον 21ο αιώνα.
Όπως είπε ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ σε μια ιστορική ομιλία του με την ευκαιρία της 60ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης: “η εμπειρία που έχει αποκτηθεί μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η δημοκρατία είναι σήμερα μια οικουμενική αξία στη οποία θα θεμελιώσουμε μια πρότυπη σοσιαλιστική κοινωνία”.
Ο σύντροφος Τσάβες ανέφερε τις επιστολές του αναρχικού Κροπότκιν στον Λένιν, στον οποίο συμβούλευε να δώσει περισσότερο χώρο στην αυτοδιοίκηση.
Αυτές ήταν οι σκέψεις και οι θεωρήσεις των στελεχών και των ηγετών που σίγουρα αισθάνονταν έντονα τους δεσμούς τους με την Οκτωβριανή Επανάσταση και είχαν σκοπό να προωθήσουν τα ιδανικά της.
Αυτές τις ημέρες αισθανόμαστε την ανάγκη να αποτίσουμε φόρο τιμής στη μνήμη πολλών κομμουνιστών πρωταγωνιστών του Οκτώβρη που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του σταλινικού τρόμου.
Αλλά ας μην ξεχνάμε τις τρομερές ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες αναπτύχθηκε ένα επαναστατικό εγχείρημα χωρίς προηγούμενο, τα τεράστια επιτεύγματα του, τον εκσυγχρονισμό που κατάφερε να προσφέρει σε μια καθυστερημένη και πολιορκημένη κοινωνία. Μπροστά στο φρικτό μακελειό που προκάλεσε 18 εκατομμύρια θανάτους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο Λένιν και οι σύντροφοί του οδήγησαν μια νικηφόρα εξέγερση και μια κοινωνική αλλαγή χωρίς προηγούμενο. Η καπιταλιστική κοινωνική τάξη, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός, ο σκοταδισμός, οι πατριαρχικές αντιλήψεις, ο αποικιοκρατισμός και ο ρατσισμός που αντιπάλεψαν οι μπολσεβίκοι ήταν υπεύθυνοι για εγκλήματα, απάνθρωπες αθλιότητες και αδικίες που δεν θυμάται και δεν καταγράφει σήμερα καμία Μαύρη Βίβλος.
Απέναντι σε μια αντιδραστική κοινή λογική που θέλει να επιβάλει τον ληστρικό καπιταλισμό ως το μόνο δυνατό κόσμο, υπερασπιζόμαστε το μεγαλείο της επανάστασης που ήθελε να βάλει τέλος στον πόλεμο, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση.
Σήμερα, οι αντιφάσεις του καπιταλισμού εξακολουθούν να είναι τεράστιες.
Σε έναν κόσμο όπου ο παγκόσμιος καπιταλισμός τροφοδοτεί ως μαθητευόμενος μάγος πολέμους, θρησκευτικούς φονταμενταλισμούς, εθνικισμούς, το ρατσισμό δεν μπορούμε να μην θεωρούμε επίκαιρη την επανάσταση το 1918 που υιοθέτησε τη Διεθνή ως ύμνο της Δημοκρατίας των Σοβιέτ.
Ζήτω η Οκτωβριανή Επανάσταση!
Ζήτω ο κομμουνισμός του μέλλοντος!
Η ομιλία του γραμματέα της ιταλικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Μαουρίτσιο Ατσέρμπο κατά τη διάρκεια της διήμερης συνάντησης των 103 κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στο Ανάκτορο της Ταυρίδας στην Πετρούπολη για την Επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση στις 2 και 3 Νοεμβρίου. Η υπεράσπιση της ιδέας ενός δημοκρατικού κομμουνισμού από τον γραμματέα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης προκάλεσε τις αντιδράσεις ορισμένων κομμάτων. Ο Μ. Ατσέρμπο είναι πρώην βουλευτής και πρώην περιφερειακός σύμβουλος στο Αμπρούτσο.
Μετάφραση-απόδοση: Αργύρης Παναγόπουλος
