Του Αργύρη Παναγόπουλου
Ο Στέφανο Ροντοτά, ο μεγάλος διανοούμενος, πολιτικός, πανεπιστημιακός, βουλευτής και νομικός της Αριστεράς, ο μεγάλος φίλος του ελληνικού λαού, του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του έχασε τη μάχη με τη ζωή την Παρασκευή στα 84 του χρόνια αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη βασανισμένη ιταλική Αριστερά. Υπήρξε από τους στηλοβάτες της “Άλλης Ευρώπης με τον Τσίπρα”.
Για τον πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας Ματαρέλα ο Ροντοτά “με τον πολύχρονο πολιτικό ακτιβισμό του στην υπηρεσία της κοινότητας χαρακτηρίστηκε πάντα από την επιβεβαίωση και την προώθηση των δικαιωμάτων και της προστασίας των πιο αδύνατων”.
Με μήνυμά του στο Twitter ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζεντιλόνι αποχαιρέτησε “το μεγάλο νομικό, τον υψηλό διανοούμενο, τον εξαιρετικό εκπρόσωπο του κοινοβουλίου. Με μια ζωή αγώνων για την ελευθερία”.
Ο Ροντοτά αποτέλεσε μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της ιταλικής Αριστεράς, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής ως ανεξάρτητος με το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το 1973, για να αποτελέσει τον πρώτο πρόεδρο του Κόμματος Δημοκρατικής Αριστεράς του Οκέτο, αργότερα συμμετείχε στη σύνταξη της Χάρτας των Βασικών Δικαιωμάτων της ΕΕ, ανέλαβε πρόεδρος της ιταλικής Αρχής προσωπικών δεδομένων και πρόεδρος της ομάδας συντονισμού των Εγγυητών του δικαιώματος του προσωπικού απορρήτου στην ΕΕ.
Από το 1983 έως το 1994 συμμετείχε ως μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ από το 1997 έως το 2995 αποτέλεσε τον πρώτο πρόεδρο της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων στην Ιταλία αφήνοντας εποχή για τη μεθοδική και συνεπή υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.
Το 2013 το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Γκρίλο τον πρότεινε για τη θέση του προέδρου της δημοκρατίας, κερδίζοντας τις ψήφους της Αριστεράς Οικολογίας Ελευθερίας και μερικών βουλευτών του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά εξελέγη ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο.
Ο Ροντοτά υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των πολιτών έχοντας πάντα ένα μεγάλο όπλο, το δημοκρατικό ιταλικό σύνταγμα, το οποίο υπεράσπισε και στο δημοψήφισμα το Δεκέμβριο του 2016 ψηφίζοντας “Όχι” στην πρόταση του Ρέντσι.
Αγωνίστηκε μέχρι το τέλος με αξιοπρέπεια εναντίον της επάρατης νόσου. Σε μια από τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις έπλεξε το εγκώμιο του προσωπικού του δημοσίου συστήματος υγείας με το ίδιο πάθος και συνέπεια που είχε υποστηρίξει μια ζωή το δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών.
