Διαρκή και σκληρή λιτότητα με πρωτογενή πλεονάσματα 4% του ΑΕΠ για μια δεκαετία, με στόχο τη μείωση του χρέους στο 100% του ΑΕΠ συνέστησε ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας Ινιάτσιο Βίσκο, ενώ ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος Ματέο Ρέντζι χρησιμοποίησε για άλλη μια φορά βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον της λιτότητας, προσπαθώντας να καθησυχάσει εχθρούς και φίλους που φοβούνται ότι η προσφυγή στις κάλπες το φθινόπωρο, ταυτόχρονα με τη Γερμανία, θα οδηγήσει στην αστάθεια της χώρας.
Ο Ρέντζι θα διασφαλίσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες πρώτα τη συμφωνία για τον προϋπολογισμό και μετά θα πάει στις κάλπες. Ποιος όμως μπορεί να οδηγήσει την Ιταλία στις κάλπες έχοντας ψηφίσει έναν προϋπολογισμό που σεβόμενος το Σύμφωνο Σταθερότητας θα προσβλέπει στη μείωση του τρίτου μεγαλύτερου χρέους στον κόσμο, που φτάνει στα 2,23 τρισ. ευρώ, στο 60% του ΑΕΠ της χώρας σε μια εικοσαετία; Η Ιταλία έχει φτάσει να καταβάλλει ετησίως έως και 100 δισ. σε πανωτόκια για το χρέος της.
Τρεις πυλώνες και ένα... ψαλίδι
Οι εκτιμήσεις που παρουσίασε ο Βίσκο στους μετόχους της Bankitalia στηρίζονται σε τρεις πυλώνες: ο χρηματοοικονομικός πυλώνας προβλέπει χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης 1% για μια τριακονταετία, ετήσιο πληθωρισμό 2%, επιτόκια για το χρέος στα προ κρίσης επίπεδα και μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 1,5% του ΑΕΠ για την περίοδο 2018-2020. Ο δεύτερος πυλώνας στοιχηματίζει στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, που θα μπορούσε να αυξήσει το χρέος έως και πάνω από 30 δισ., και ο τρίτος πυλώνας στήριξη της απασχόλησης, όπου οι συμβάσεις περιορισμένου χρόνου και χαμηλών αποδοχών αντικαθιστούν ταχύτατα τη σταθερή και πιο καλοπληρωμένη εργασία.
«Το υψηλό χρέος αποτελεί παράγοντα που καθιστά πολύ ευάλωτη τη χώρα και θέτει τις συνθήκες στην οικονομική ζωή της» συμπλήρωσε ο «ορθόδοξος» αντικαταστάτης του Μάριο Ντράγκι στα ηνία της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας, προειδοποιώντας ότι το ΑΕΠ θα φτάσει στα προ κρίσης επίπεδα του 2007 μόνο στα μέσα της επόμενης δεκαετίας. Οι ανησυχίες του Βίσκο σε ό,τι αφορά τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφορούν τη διάσωση των τραπεζών, που μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής «κακής» τράπεζας, που θα αναλάβει προφανώς και τα μεγάλα κόκκινα δάνεια των ιταλικών τραπεζών που φτάνουν για αυτόν στα 175 και όχι στα 350 δισ., ενώ απέκλεισε την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωζώνη.
«Όχι» στη λιτότητα, «ναι» στην απασχόληση
«Η άποψή μου για τον προϋπολογισμό είναι διαφορετική από αυτή του Μάριο Μόντι. Η λιτότητα δεν στήριξε την ανάκαμψη της Ιταλίας και αύξησε τους άνεργους. Εμείς εργαζόμαστε για να υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας. Και αυτό θα το κάνουμε μαζί με τον Τζεντιλόνι» τόνισε ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος Ρέντζι σε απευθείας μετάδοση από το... Facebook και το You Tube αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης της διεύθυνσης του κόμματος. Ο Ρέντζι εγκαινίασε μάλιστα την πρώτη κομματική ενημερωτική «εκπομπή» OreNove από τα κοινωνικά δίκτυα όπου έκανε ταυτόχρονα τον παρουσιαστή και τον επίσημο καλεσμένο!
Όριο 5% για... μεγάλο συνασπισμό
Ο Ρέντζι δεν έδειξε να νοιάζεται ούτε για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. «Δεν με ενδιαφέρει να πάω ένα εξάμηνο πάνω ή κάτω στις εκλογές. Πρώτα πρέπει να κάνουμε τον προϋπολογισμό με τον Τζεντιλόνι» τόνισε, καθιστώντας σαφές ότι «ο νέος εκλογικός νόμος, που θα πρέπει να ψηφιστεί 6-9 Ιουνίου, θα έχει όριο το 5%... που περιορίζει τον αριθμό των μικροκομμάτων». Ο Ρέντζι φαίνεται ότι φιλοδοξεί στην ολοκλήρωση της σύνταξης του προϋπολογισμού και την ψήφιση του εκλογικού νόμου τον Ιούνιο και σε πρόωρες εκλογές στις αρχές του φθινοπώρου, με πιθανή ημερομηνία τις 24 Σεπτεμβρίου.
Το όριο του 5% αποτελεί την ταφόπετρα της Κεντροαριστεράς για όσους μέσα και έξω από το Δημοκρατικό Κόμμα αναπολούν την αναβίωση «βελανιδιών», «ελιών» και... άλλων αιωνόβιων δέντρων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ορλάντο ζήτησε εσωτερικό δημοψήφισμα για τις μετεκλογικές συνεργασίες του Δημοκρατικού Κόμματος, καταγγέλλοντας ότι το 5% ανοίγει τον δρόμο σε κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» με τον Μπερλουσκόνι, ενώ μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα και το νέο κόμμα των Ντ’ Αλέμα και Μπερσάνι και σε αυτό του Πιζαπία έχει ξεκινήσει ένας σκληρός εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους «κεντροαριστερούς» της προ και μετά τον... Πρόντι εποχής!
