Αν είναι κάποιος που καταλαβαίνει πραγματικά την πίκρα και την απογοήτευση του Μπενουά Αμόν, ο οποίος βλέπει αυτές τις ημέρες όλο και περισσότερους πρώην "συντρόφους" του να στελεχώνουν τη νέα κυβέρνηση Μακρόν στη Γαλλία, αυτός είναι ο Τζέρεμι Κόρμπιν. Στην περίπτωση όμως των Βρετανών Εργατικών η δεξιά πτέρυγα του κόμματος δεν μπορεί να επιλέξει άλλο ψηφοδέλτιο και έτσι περιμένει υπομονετικά μια εκλογική συντριβή που θα της επιτρέψει να επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο.
Ο Τόνι Μπλερ
Πρώτος από όλους περιμένει ο Τόνι Μπλερ, φυσικός ηγέτης της πτέρυγας, ο οποίος πριν από λίγες μέρες δήλωσε "έτοιμος να λερώσει" τα χέρια του επιστρέφοντας στην ενεργό πολιτική ζωή. Πολλοί από τους υποστηρικτές του, που δεν κουράζονται να χαρακτηρίζουν τον σημερινό ηγέτη τους "μη εκλέξιμο", θα ήθελαν να τον δουν να τα λερώνει με το αίμα του Κόρμπιν.
Δεν είναι άλλωστε μόνο οι δημοσκοπήσεις, αλλά και οι κάλπες που δεν προμηνύουν τίποτε θετικό για τους Εργατικούς στην αναμέτρηση της 8ης Ιουνίου. Στις αρχές του μήνα το κόμμα κατέγραψε ακόμη μια εκλογική ήττα στις δημοτικές εκλογές. Οι Εργατικοί έχασαν 383 θέσεις δημοτικών συμβούλων τη στιγμή που οι Συντηρητικοί της Τερέζα Μέι κέρδισαν 563.
Παρά όμως τον πόλεμο εκ των έσω και την ομοβροντία προσωπικών επιθέσεων ακόμη και από ΜΜΕ που παραδοσιακά στήριζαν τους Εργατικούς, ο Κόρμπιν δεν υπέκυψε στις πιέσεις για ένα "μετριοπαθές" και "πραγματιστικό" πρόγραμμα δίνοντας την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα το πιο προοδευτικό εκλογικό πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει το κόμμα από τα χρόνια του Νιλ Κίνοκ, αν όχι και μεταπολεμικά.
Εθνικοποιήσεις, φορολόγηση πλούτου, κοινωνικό κράτος
Το πρόγραμμα προβλέπει μεταξύ άλλων αυξήσεις στη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και των υψηλών εισοδημάτων, εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων, δικτύων ύδρευσης, εταιρειών ηλεκτρικού και φυσικού αερίου, ταχυδρομείου, φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών και ίδρυση κρατικής τράπεζας επενδύσεων.
Σημαντικό χώρο στο πρόγραμμα περιλαμβάνει εξάλλου η προσπάθεια ανασύστασης του κοινωνικού κράτους, κάποτε καύχημα της χώρας και μοντέλο για τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Σε αυτό το πλαίσιο υπάρχουν προτάσεις για ανέγερση 100.000 δημοτικών ή κοινωνικών κατοικιών ετησίως, κατάργηση των περικοπών που επιβλήθηκαν πρόσφατα σε πολλά κοινωνικά επιδόματα, μειώσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού και φυσικού αερίου, επέκταση των δωρεάν υπηρεσιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατάργηση των πανεπιστημιακών διδάκτρων και ενίσχυση της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο προεκλογικό πρόγραμμα των Τόρις, που επίσης δόθηκε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα, καταλαβαίνει πόσο χαώδης είναι η απόσταση. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον περσινό Ιούνιο και το δημοψήφισμα για το Brexit, η Τερέζα Μέι συνεχίζει να απευθύνεται στα ξενοφοβικά ένστικτα των ψηφοφόρων φέρνοντας και πάλι το θέμα της μετανάστευσης στο επίκεντρο της προεκλογικής καμπάνιας των Συντηρητικών.
Πλατφόρμα Brexit
Η δέσμευση για δραστικό περιορισμό της ροής των μεταναστών προς τη χώρα και η επιβολή "προστίμων" στους εργοδότες που απασχολούν εργαζομένους που δεν προέρχονται από κράτη - μέλη της Ε.Ε. ξεχωρίζουν ανάμεσα στις προτάσεις που περιλαμβάνει το προεκλογικό πρόγραμμα των Τόρις που δόθηκε την Πέμπτη στη δημοσιότητα.
Η Μέι υπόσχεται να μειώσει την "καθαρή μετανάστευση" (τη διαφορά ανάμεσα σε όσους φτάνουν κάθε χρόνο στη Βρετανία αναζητώντας εργασία και όσους αποχωρούν) σε λιγότερο από 100.000. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του στόχου, αρκεί να αναφέρουμε ότι ο αριθμός των νέων μεταναστών στη Βρετανία ξεπέρασε πέρσι τις 273.000.
Είναι μια παλιά υπόσχεση των κυβερνήσεων των Τόρις, που μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει υλοποιήσει. Πράγμα όχι και τόσο παράξενο, αφού ακόμη και ο πρώην υπουργός Οικονομικών των Συντηρητικών Τζορτζ Όζμπορν χαρακτηρίζει τον στόχο "μη ρεαλιστικό", ενώ οι περισσότεροι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η επίτευξή του θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη βρετανική οικονομία.
Ξενοφοβική Μέι
Δεν είναι το μοναδικό μέτρο που στοχεύει στη μείωση της μετανάστευσης. Το πιο εντυπωσιακό ανάμεσα στα υπόλοιπα είναι ο διπλασιασμός των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες που απασχολούν εργαζόμενους από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το εκλογικό πρόγραμμα, τα επιπλέον κονδύλια θα χρησιμοποιηθούν για την επαγγελματική κατάρτιση Βρετανών εργαζομένων.
Η προσπάθεια της Τερέζα Μέι να πείσει τους Βρετανούς εργαζόμενους που τάχθηκαν πέρσι υπέρ του Brexit ότι το κόμμα της, και όχι οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν, αποτελεί τον αυθεντικό πολιτικό εκφραστή τους είναι εμφανής. Το μανιφέστο τονίζει ότι οι Τόρις θα προστατεύσουν τις "συνηθισμένες, εργαζόμενες οικογένειες" και για αυτό τον λόγο θα διαπραγματευτούν σκληρά με την Ε.Ε. για τον τρόπο αποχώρησης. Το "σκληρό Brexit" κάθε άλλο παρά αποκλείεται, αφού στο κείμενο τονίζεται χαρακτηριστικά ότι "η μη επίτευξη συμφωνίας είναι προτιμότερη από μία κακή συμφωνία".
Φυσικά το εκλογικό πρόγραμμα δεν περιορίζεται μόνο στο Brexit και τη μετανάστευση και καθώς οι Τόρις θα είναι πάντα Τόρις δεν λείπουν οι επιθέσεις στα απομεινάρια του κράτους πρόνοιας. Έτσι η Μέι προτείνει την ακύρωση του ανώτατου ορίου στο κόστος της κοινωνικής περίθαλψης για ηλικιωμένους. Στο εξής στην περιουσία του δικαιούχου θα συνυπολογίζεται και το σπίτι του που μετά θάνατον θα μεταβιβάζεται στο Δημόσιο εφόσον δεν έχει αποπληρωθεί το σχετικό κόστος περίθαλψης.
Οι δημοσκοπήσεις
Τι λένε για όλα αυτά οι Βρετανοί; Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις δείχνουν δύο πράγματα. Οι Τόρις προηγούνται σταθερά σε όλες τις μετρήσεις, αλλά οι Εργατικοί έχουν αρχίσει να "ψαλιδίζουν" τη διαφορά. Από την ημέρα εξαγγελίας των εκλογών το αντιπολιτευόμενο κόμμα έχει κερδίσει οκτώ ποσοστιαίες μονάδες. Όμως το προβάδισμα των Συντηρητικών παραμένει μεγάλο, καθώς συγκεντρώνουν 49% στην πρόθεση ψήφου.
Ακόμη και οι σύμμαχοι του Κόρμπιν δείχνουν να έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της ήττας. Ο Λεν Μακλάσκεϊ, γενικός γραμματέας του συνδικάτου Unite δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι θα ήταν επιτυχία για τους Εργατικούς αν εξασφάλιζαν 200 έδρες από τις 650 έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων, δηλαδή 29 λιγότερες από όσες διαθέτουν σήμερα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εργατική τάξη θα στραφεί για πρώτη φορά μαζικά υπέρ των Τόρις "επειδή πείστηκαν να αλλάξουν στρατόπεδο εξαιτίας της διαρκούς επίθεσης των μίντια προς στον Τζέρεμι Κόρμπιν και την εικόνα που έχουν κατασκευάσει για εκείνον". Απομένουν τρεις εβδομάδες για να φανεί αν έχει δίκιο και αν η αριστερή στροφή των Βρετανών σοσιαλδημοκρατών θα έχει την ίδια θλιβερή κατάληξη που είχε η αντίστοιχη των Γάλλων.
