Βερολίνο και Βρυξέλλες... "ψήφισαν" ήδη για τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών στηρίζοντας ανεπιφύλακτα Μακρόν, ενώ ανακούφιση επικρατεί στους κύκλους της ευρω-γραφειοκρατίας για την προοπτική νίκης του νεόκοπου κεντρώου κόντρα στην εθνολαϊκιστική δημαγωγία της Λεπέν.
Οι αναλυτές προεξοφλούν μάλιστα ότι με τον Μακρόν στη γαλλική προεδρία ο γαλλογερμανικός άξονας θα αναβιώσει, η Ε.Ε. θα σωθεί και η Γαλλία θα επανέλθει στο πάνθεον των παγκόσμιων πρωταγωνιστών... Αυτό βέβαια είναι το καλό σενάριο.
Είναι φανερό ότι ένα τμήμα της ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης προσπαθεί να καλλιεργήσει κλίμα υψηλών προσδοκιών γύρω από τον 39χρονο υποψήφιο, ίσως όχι μόνον για να εξορκίσει τους δικούς της υπαρξιακούς φόβους, αλλά και για να καλακεύσει ένα μέρος του γαλλικού εκλογικού σώματος.
Για τους γείτονες τον Γάλλων στις απέναντι ακτές του Καλαί η πιθανότητα νίκης του Μακρόν φαντάζει ως ένα μάλλον απειλητικό ενδεχόμενο θεωρώντας πως θα ενισχύσει τη "συσπείρωση" στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο και αναπόφευκτα θα κάνει πιο δύσκολες τις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Όπως άλλωστε είχε πει ο ίδιος χαριτολογώντας για τις μελλοντικές σχέσεις Λονδίνου - Βρυξελλών, «η καλύτερη εμπορική συμφωνία για τη Βρετανία μετά το Brexit... ονομάζεται ένταξη στην Ε.Ε.».
Πέρα από την πρόσκαιρη ανακούφιση που προκαλούν η επικρατήση του πρώην υπουργού -και πολιτικού τέκνου- του Φρανσουά Ολάντ και η προοπτική νίκης του στον δεύτερο γύρο, οι αναλυτές δεν παύουν να επισημαίνουν τις μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται ενόψει και ίσως οδηγήσουν την Γαλλία στον αστερισμό του πολιτικού "σουρεαλισμού", με μια πολύ άβολη και "ανίερη" "συγκατοίκηση" Προέδρου - πρωθυπουργού.
Είναι σαφές ότι το πολιτικό σκηνικό στη χώρα βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση, με τους εκπροσώπους των παραδοσιακών κομμάτων να έχουν ηττηθεί και να έχουν αποσυρθεί στο παρασκήνιο. Αν μέχρι την ημέρα των βουλευτικών εκλογών στις 11 Ιουνίου δεν ανακτήσουν το χαμένο έδαφος, είναι πολύ πιθανόν το σενάριο της "συγκατοίκησης" Προέδρου και πρωθυπουργού διαφορετικών πολιτικών προσανατολισμών. Πώς θα κατορθώσουν να συνυπάρξουν αρμονικά ένας, κατά πάσα πιθανότητα, ευρωπαϊστής πρόεδρος και ο επικεφαλής μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας η οποία θα αντιπροσωπεύει μία ή και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και εκείνες της λεπενικής Ακροδεξιάς;
Γερμανικό "σπρώξιμο"...
Για την ώρα πάντως αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί το Βερολίνο, που έσπευσε να ευχηθεί «καλή επιτυχία» στον εκπρόσωπο του νεοφυούς γαλλικού Κέντρου στην πορεία του προς τον β' γύρο. «Είναι καλό που ο Εμανουέλ Μακρόν είχε επιτυχία με την θέση του υπέρ μίας ισχυρής Ε.Ε. και μίας κοινωνικής οικονομίας της αγοράς. Καλή επιτυχία για τις δύο προσεχείς εβδομάδες» έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ.
Κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα, ο υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο σοσιαλδημοκράτης Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, εξέφρασε -με λαϊκή γλώσσα μάλιστα- τη βεβαιότητά του για την τελική επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν. «Είμαι βέβαιος ότι θα καθαρίσει στον δεύτερο γύρο την Άκρα Δεξιά, τον λαϊκισμό της Δεξιάς, τους αντιευρωπαίους» έγραψε κι αυτός στο Twitter. Δηλώνοντας «ευτυχής», χαρακτήρισε τον Εμανουέλ Μακρόν ως «τον μόνο πραγματικά φιλοευρωπαίο υποψήφιο» και προεξόφλησε ότι θα είναι ένας «εξαιρετικός Πρόεδρος» για τη Γαλλία. Με τη σειρά του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ συνεχάρη τον Γάλλο πολιτικό και του ευχήθηκε «καλό κουράγιο για τη συνέχεια».
Άκρως διπλωματική και "ουδέτερη" η αντίδραση της Ρωσίας, που ανακοίνωσε ότι σέβεται τη βούληση του γαλλικού λαού και επανέλαβε τη στάση της υπέρ της καλλιέργειας "αμοιβαία επωφελών" σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Παρισιού.
Στο σύνολό του ο ευρωπαϊκός και διεθνής Τύπος χαιρέτισε το "εισιτήριο" του Μακρόν για τον δεύτερο γύρο, με τη βρετανική "Guardian" να τον χαρακτηρίζει ως την «καλύτερη ελπίδα μίας μεγάλης χώρας με σοβαρά προβλήματα» και τους "Financial Times" να θεωρούν δεδομένη τη «στέψη» του στο ύπατο αξίωμα της Γαλλίας. Πιο επιφυλακτική η γερμανική "Frankfurter Allgemeine Zeitung" παρατήρησε ότι «η Γαλλία είναι κατακερματισμένη» και πως η νίκη του Μακρόν είναι "τόσο περιορισμένη, ώστε στις δύο προηγούμενες προεδρικές εκλογές (2007, 2012) δεν θα είχε φθάσει στον δεύτερο γύρο".
Για τη "Wall Street Journal" οι Γάλλοι «επαναπροσδιόρισαν την πολιτική γεωγραφία της χώρας τους βάζοντας την Ε.Ε. στο επίκεντρο της νέας πολιτικής αντιπαράθεσης», ενώ οι "New York Times" βλέπουν τον δεύτερο γύρο ως μονομαχία μεταξύ ενός «αρχάριου» και «του δαυλού της Ακροδεξιάς», που "οδηγεί τη Γαλλία σε έναν αβέβαιο δρόμο".
